Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Μόρια...


Το άτομο... Η μικρότερη οντότητα στο σύμπαν. Με καρδιά πυρήνα. Ένας κόκκος άμμου, μια σταγόνα βροχή, μόρια γεμάτα άτομα με καρδιά. Μια σταγόνα δάκρυ που ποτέ δεν στάζει. Πυρηνική αντίδραση. Πότε ενέργεια, πότε καταστροφή. Να τριγυρνά μόνο στο σύμπαν. Να αντικρύζει άλλα άτομα και ποτέ να μη μπορεί να γίνει μόριο. Ένας τεράστιος πυρήνας με είσοδο και έξοδο. Όλα να μπαίνουν, όλα να βγαίνουν. Δικά του τα κενά. Έτοιμα να υποδεκτούν κάθε διάττοντα αστέρα, κάθε κόκκο άμμου, κάθε σταγόνα βροχής, κάθε μόριο δηλητήριο, κάθε σώμα σκουριάς, βρωμιάς, θανάτου. Κι'αυτό συνεχίζει το ταξίδι του μέσα στο σύμπαν, διαχίζοντας γαλαξίες, μαύρες τρύπες, συναντώντας πλανήτες, ήλιους, καταιγίδες, μη έχοντας στο νου να σταματήσει ποτέ παρά μόνο όταν πάψει ο δικός του πυρήνας να ζει και ξέροντας πως μέχρι τότε θα υπάρχει σίγουρα κάτι που ποτέ δεν θα καταφέρει. Να βρει ακόμα ένα άτομο για να γίνουν μόριο...

Δεν υπάρχουν σχόλια: