Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Νυν απολύεις τον δούλος σου Δέσποτα...



Nῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, 
ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ.

Για κάθε λάθος που κάνουμε υπάρχει αντίτιμο. Κάποιες φορές κάποια κακά που παθαίνουμε νομίζουμε πως είναι τ'αντίτιμο για τα λάθη που κάναμε. Αλλά τελικά αποδεικνύεται πως είναι μόνο προειδοποίηση για το τι επακολουθεί. Κι'έρχεται μια μέρα που πληρώνουμε για τα πάντα, μέσα σε μια στιγμή, κι' όλη μας η ζωή ξεδιπλώνεται σαν ταινεία μπροστά μας και βλέπουμε το τέλος. Ένα τέλος που δεν ξέρουμε πότε θα έρθει αλλά ξέρουμε πώς θά'ναι. Και θά'ναι όπως το σήμερα, όπως το τώρα. Και έχουμε την ευκαιρεία τώρα να τ'αλλάξουμε κι'όμως παραδιδόμαστε. Κι'η κόλαση ανοίγει τις πύλες της και μας περιμένει, δίνοντάς μας από τώρα τις πίκρες που θα μας χαρίσει τότε, που θά'ναι ακόμα χειρότερες. Και το μόνο που μας σώζει είναι ένα θαύμα, μια ανάσταση. Κι'ας μην συμβεί τώρα. Ας συμβεί λίγο πριν το τέλος, απλά για να κλείσει τις πόρτες της κόλασης και να μας πάει σε μια γωνιά του Παραδείσου, ακόμα κι'έξω απ'την πόρτα, να παίρνουμε λίγη δροσιά απ'τον αέρα του και να χαιρόμαστε με τη χαρά των άλλων που θά'ναι μέσα, φτάνει να μας γλυτώσει απ'την κόλαση. Μια κόλαση που κτίσαμε με τα ίδια μας τα χέρια...


Ήμαρτον...

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Αποφάσεις ζωής...



Όσες φορές και να δω το πιο πάνω τραγούδι, συγκινούμαι το ίδιο. Ένα απίστευτο ταλέντο που ποτέ δεν αξιοποιήθηκε. Ακόμα κι'όταν του δώθηκε η ευκαιρεία. Κάποτε δίνονται οι ευκαιρείες απλόχερα. Κάποτε καμουφλαρισμένα για να τις ανακαλύψεις και να τις εκμεταλλευτείς. Ο καθ'ένας μας έχει ένα ταλέντο, κι'ας μην το ξέρει. Πρέπει, οφείλει, χρέος απέναντι στον εαυτό του, την κοινωνία και το Θεό, να το ανακαλύψει και να το αξιοποιήσει για το καλό όλων και το δικό του...

Κάποιοι με θεωρούν τυχερό. Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο. Κι'αυτό με κάνει να νοιώθω άσχημα για την 'άσωτη' ζωή μου. Παρά τις δυσκολίες που είχα στη ζωή, πέρασα πολύ όμορφα κι'είχα πάρα πολλές ευτυχισμένες στιγμές. Και δυστυχώς τα πλείστα προβλήματα τα ξεπέρασα χωρίς πολύ κόπο κι'έφτασα εδώ που έφτασα σχετικά εύκολα, ίσως και πολύ εύκολα. Απλώς χρησιμοποιούσα τα 'τάλαντά' μου για ίδιο όφελος, αλλά επαναλαμβάνω, ακοπίαστα σχεδόν, ή καλύτερα με τον λιγότερο δυνατό κόπο και μόχθο. Κι'όμως, τα καλά κόποις κτώνται...

Στη ζωή μου συνέβησαν πάρα πολλά θαύματα, πολλές 'επεμβάσεις' του Θεού, της Παναγιάς και των Αγίων. Από πολύ πριν γεννηθώ. Ο τρόπος που γνώρισαν οι παππούδες μου τις γιαγιάδες μου, ειδικά ο ένας που πήγε για να παντρευτεί την αδελφή της γιαγιάς μου αλλά τελικά έκλεψε τη γιαγιά μου, ο τρόπος που γνωρίστηκαν οι γονείς μου, ο τρόπος που σώθηκε ο πατέρας μου απ'τους Τούρκους στον πόλεμο για την Ένωση, ο τρόπος που συνελήφθηκα, που γεννήθηκα, που μεγάλωσα, ακόμα και πρόσφατα, που σώθηκα ενώ μπήκα σε στρατόπεδο των Τούρκων ή, το πιο πρόσφατο, το ότι γλύτωσα απ'το δυστύχημα με τη μηχανή μόνο με μια ρήξη συνδέσμου και μια επέμβαση στο χέρι...

Έκανα πολλές δουλειές στη ζωή μου, καταλήγοντας σε τράπεζα, και διδάχτηκα πολύ διαφορετικά πράγματα αποκτώντας κάποια διπλώματα, με τελευταία εκκρεμότητα ένα δίπλωμα στη δημοσιογραφία. Και ξαφνικά υποφέρουν οι τράπεζες και πρέπει ν'απολύσουν προσωπικό και να μειώσουν μισθούς, με σχέδια αφυπηρέτησης για άτομα πέραν των 50 χρόνων. Και με κάποια πολύ χειρότερα σχέδια για άτομα κάτω των 45 ετών, όπως εμένα.

Στη ζωή κάποιες φορές χρειάζεται να πάρεις μια απόφαση που σίγουρα καθορίζει όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Κάποιες φορές είσαι υποχρεωμένος να τις πάρεις, κάποιες φορές το κάνεις 'εθελοντικά' αν απλώς δεις μια ευκαιρεία εκεί που οι άλλοι βλέπουν καταστροφές ή τίποτα. Όπως τώρα. Δε μ'αγγίζει καν το σχέδιο, όμως βλέπω κάποια πράγματα που δεν βλέπουν οι υπόλοιποι. Και βλέπω πως εκ του πουθενά τώρ πρέπει ν'αποφασίσω για το μέλλον μου, χωρίς κάποιος να με υποχρεώσει να το κάνω. Ίσως όμως να με υποχρεώσει σε λίγα χρόνια.

Δεν ξέρω τι θα κάνω ακόμα. Ούτε ξέρω τι θα κάνω ή τι θα γίνει μετά απ'την απόφασή μου ανεξαρτήτως της απόφασης. Αλλά ξέρω πως τα όνειρα πρώτα τα δημιουργείς κι'ύστερα τα εκτελείς. Γιατί το όνειρο αξίζει μόνο αν γίνει βίωμα. Στο καθ'ένα μας επαφίεται το αν θα ονειρευτεί, το είδος του ονείρου και η εκτέλεσή του. Στο κάτω κάτω ο Θεός κι'η τύχη βοηθά τους τολμηρούς, τους αγωνιστές και τους δίκαιους. Και πάντα υπάρχει μια ευκαιρεία, είτε που σου δίνεται είτε που τη δημιουργείς για ν'ανακαλύψεις τον εαυτό σου και να δεις τι είσαι, τι αξίζεις, ποιος είσαι τελικά. Φτάνει να μη δειλιάσεις ν'αποφασίσεις την επόμενη κίνηση. Αλλοιώς θα σε πάρουν σηκωτό. Κι'εμένα δύσκολα μπορούν να με σηκώσουν. Άρα ή σηκώνομαι ή μένω.  Η απόφαση κι'η ζωή δική μου. Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες. Αλλά είμαι Αυτοκράτορας...

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Περιθωριακός κι'αμαρτωλός...



Προσωπικά ασχολούμαι μόνο με σεξ. Όχι τόσο στο να κάνω, όσο στο να μιλάω. Ότι δηλαδή κάνει κι'όλος ο κόσμος με τη δικαιοσύνη, την αλήθεια, τη φιλανθρωπία, τη δημοκρατία, το σεξ κ.α. Αλητήριος. Το προτιμώ, και το δηλώνω. Δε μπορώ να συζητήσω σοβαρά σχεδόν με κανένα. Βλέπετε δεν έχω ούτε ένα απ'τα χαρακτηριστικά ενός καλού χριστιανού, όπως η ταπεινοφροσύνη, η ευσέβεια, ο σεβασμός κλπ και με το δικό μου μυαλό οι πλείστοι άνθρωποι λένε μαλακίες και κάνουν πουστιές. Ο καθ'ένας μας θεωρεί πως είναι σωστός και δίκαιος και οι άλλοι σφάλουν κι'είναι βλάκες και πονηροί. Κι'όταν τους πω πως κάνω ακριβώς ότι κάνουν κι'αυτοί, με κοιτάνε έτοιμοι να με ξεκοιλιάσουν που τους λέω πόσο σκάρτοι είναι. Τόσο σκάρτοι όσο κι'εγώ. Όταν τους πω 'απόδειξέ μου πως αυτό που λες είναι σωστό' αλλάζουν κουβέντα. Όταν τους πω 'δείξε μου τ'αποτελέσματα και πες μου αν δικαιολογούν την άποψή σου' μου λένε 'φταίνει οι συγκυρίες, η κυβέρνηση, οι πλούσιοι που μας έφαγαν τους κόπους μας και μας αδίκησαν' κι'άλλα συναφή. Όταν κάνω υπομονή και δεν δίνω σημασία, με παίρνουν για χαζό. Όταν θυμώσω με κακοχαρακτηρίζουν. Όταν αγριέψω και τους πω 'ανήκω στο 1 τοις εκατό των πιο έξυπνων ανθρώπων στον κόσμο άρα όσο έξυπνος κι'αν είσαι είμαστε λιγότερο από εκατό άτομα εδώ άρα δεν είσαι πιο έξυπνος από μένα γι'αυτό πούλα αλλού μούρη, όχι σε μένα' (κι'αυτό για να μην αρχίσω το ξύλο) με λένε είρωνα και αλαζόνα. Κι'όταν κάποτε συζητώ με πιο έξυπνούς μου βλέπω πόση σημασία έχει το συναίσθημα και τα πιστεύω στη συμπεριφορά και στο χαρακτήρα του ανθρώπου και λέω 'Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι' και είμαι χαμένος από χέρι κι'εδώ. Κάποιες φορές σκέφτηκα να αρχίσω να βοηθάω κάποιους ανθρώπους που φαίνεται να έχουν πραγματική ανάγκη. Και τότε το ταγκαλάκι, όπως λέει κι'ο πάτερ Παϊσιος, με πειράζει φανερώνοντάς μου πόσο ανάξιοι είναι οι πλείστοι απ'αυτούς, λόγος που τους έκανε να φτάσουν εκεί που έφτασαν. Και το αποκορύφωμα είναι φυσικά κάθε φορά που έχει εκλογές, είτε εκεί είτε εδώ, το πόσες μαλακίες ακούγονται απ'τους πολιτικούς, το πόσες μαλακίες ακούγονται απ'τους οπαδούς των πολιτικών και το πόσες μαλακίες κάνουν όλοι ανεξαιρέτως, ο καθ'ένας για πάρτυ του, για να ακούσει μπράβο ή για να νοιώσει σπουδαίος. Μαλάκας εννοείτε, αλλά δεν έχει σημασία.

Μπορώ ν'αλλάξω τον κόσμο? Όχι. Μπορεί ν'αλλάξει ο κόσμος? Όχι. Θέλει ν'αλλάξει ο κόσμος? Όχι. Μπορώ ν'αλλάξω εγώ? Ναι. Μακρυά απ'τον κόσμο. Περιθωριοποιημένος κι'αυτοεξόριστος. Μ'ελάχιστους ανθρώπους γύρω μου που δεν θα μιλάνε και θα υποφέρουν σιωπηλά, όπως υποφέρω κι'εγώ με την κατάντια τη δική μου και του κόσμου. Ή μέχρι να γίνω καλός Χριστιανός, να έχω μόνο αγάπη στο μυαλό και στην ψυχή για όλους, εχθρούς και φίλους, να βοηθώ απ'το υστέρημά μου και να προσεύχομαι για όλο τον κόσμο. Μέχρι τότε το μόνο που θα με ενώνει με το πλήθος είναι το σεξ. Αυτό για το οποίο όλοι ξέρουν να μιλάνε κι'ας το κάνουν ελάχιστοι. Αν μη τι άλλο οι συνομιλίες μας θά'ναι ευχάριστες και θα μιλάμε στο ίδιο επίπεδο. Πάτωμα...

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Αυτοκτονώντας (το γήρας ουκ έρχεται μόνον)...



Κάθομαι στο γραφείο μου με μια μέση που δε μ'αφήνει να κάνω και πολλά πράγματα, λίγο πριν πάω για θεραπεία, ή ακόμα και στο γιατρό. Τώρα στα 45 μου είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσω τα λάθη του παρελθόντος, αλλά και πιο δύσκολο να κάνω κάτι για να τα διορθώσω, όχι μόνο γιατί λίγα διορθώνονται, αλλά κυρίως επειδή δεν είναι εύκολο ν'αλλάξεις συνήθειες τόσων ετών. Όπως λέει κι'ο Jim Rohn, το να κάνεις κάτι είναι το ίδιο εύκολο με το να μην κάνεις, απλά αν δεν το κάνεις δεν έχεις τον κόπο και το μόχθο και τον πόνο. Αλλά στο μέλλον, ο πόνος και η απογοήτευση απ'τον εαυτό σου που ενώ μπορούσε να το κάνει δεν το έκανε, είναι τεράστια.

Είμαι απ'τους ανθρώπους που δίνω δικές μου ερμηνείες στα πάντα. Κι'είμαι απ'τους ανθρώπους που, τουλάχιστο έτσι θέλω να πιστεύω, έχω την ικανότητα να διαβάζω και ν'ακούω πέρα απ'τις λέξεις. Το γήρας ουκ έρχεται μόνον λοιπόν. Όπως ακριβώς το παν μέτρον άριστον. Δυο ρητά με ερμηνείες κλασσικές και αποδεκτές απ'το σύνολο. Εκτός από μένα. Όπως το δεύτερο δε σημαίνει 'να πηγαίνεις με μέτρο' ή 'τα πάντα με μέτρο', αλλά 'ότι μέτρο κι'αν εφαρμόζεις οπουδήποτε να φροντίσεις νά'ναι το καλύτερο και να το εφαρμόσεις όσο καλύτερα μπορείς' έτσι και το πρώτο, ενώ για το σύνολο σημαίνει πως το γήρας φέρνει πολλά άλλα μαζί του, για μένα σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Πως ένα σωρό πράγματα φέρνουν το γήρας.

Το ότι η ιστορία έχει καταχωρημένους Μαθουσάλες κι'άλλους δεν είναι τυχαίο. Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χίλια χρόνια. Κι'αυτό δεν το λέω εγώ μόνο. Το λένε και κάποιοι ειδικοί. Το πρόβλημα είναι πως δεν έχουμε υπομονή, είμαστε αδαείς, αφελείς και αμαθείς. Οι γονείς μας δεν φροντίζουν μόνο για τις βασικές μας ανάγκες όταν είμαστε μικροί, φαγητό, ύπνο, ασφάλεια, αλλά χωρίς να το θέλεουν μας μαθαίνουν κι'ένα σωρό πράγματα, κάποια χρήσιμα αλλά αρκετά άχρηστα κι'επικίνδυνα, που σε συνδυασμό με όσα μας μαθαίνει το περιβάλλον τα φέρνουμε μαζί μας και δε μπαίνουμε ποτέ στον κόπο να τα σκεφτούμε και να τ'αλλάξουμε, μ'αποτέλεσμα να γερνάμε απ'τα 30, να πεθαίνουμε στα 80, ν'αρρωστάμε συνέχεια και να μη βλέπουμε μια άσπρη μερά.

Πολλές αρρώστειες είναι αυτοάνοσες. Αλλά ο οργανισμός μας, ένας καλός οργανισμός, είναι κι'αυτοϊάσιμος. Το μόνο που χρειάζεται είναι σωστή κι'υγιεινή διατροφή και διαβίωση. Τι σημαίνει αυτό? Απλά να τρώμε απ'όλα στον καιρό τους, να πίνουμε πολύ νερό, να κοιμόμαστε καλά αλλά και τις ώρες που πρέπει, να μην αλλάζουμε τόσο πολύ τις κλιματολογικές συνθήκες διαβίωσής μας, να ασκούμαστε καθημερινά, ακόμα και με απλό περπάτημα και λίγες ασκήσεις απ'εκείνες που κάναμε στο σχολείο και βαριόμασταν, και το κυριότερο να μη μπλοκάρουμε το μυαλό και το σώμα και τη ψυχή.

Αυτό ίσως είναι και το πιο δύσκολο. Το συνεχές κυνήγι της καλής ζωής κι'άλλων ουτοπιών προσπαθώντας να γεμίσουμε τα κενά μας, η κακή διαχείρηση των βασικών μας ενστίκτων, επιβίωση κι'αναπαραγωγή, η φιλαυτία, η φιλαργυρία και η φιλοδοξία μας, μας γεμίζει με άγχος, αρνητικές σκέψεις, αρνητικά συναισθήματα, εχθρική ή καταθλιπτική συμπεριφορά, μ'αποτέλεσμα ο οργανισμός μας, μυαλό, σώμα, ψυχή, νά'ναι μονίμως γεμάτος τοξίνες θανατηφόρες. Τοξίνες που τις ενισχύουμε καθημερινά με τοξικά απόβλητα από δηλητηριώδης ουσίες που καταναλώνουμε για να ζούμε την καλή  ζωή, όπως αλκοόλ, καπνό, τροφές, επικαιρότητα, τραγούδια, συγγράματα κλπ. Δεν έχει σημασία αν κάποια απ'αυτά δεν βλάπτουν. Σημασία έχει πως δε μπορούμε ή δεν θέλουμε να τα ξεχωρίσουμε. Όπως ακριβώς τα μανιτάρια, που άλλα είναι θρεπτικά κι'άλλα θανατηφόρα. Δεν έχει σημασία το ποσοστό που θα καταναλώσουμε απ'τα δυο είδη. Ο θάνατος θα επέλθει.

Δηλητηριάζουμε εκούσια τον εαυτό μας λοιπόν καθημερινά. Αυτοκτονούμε λίγο λίγο κατηγορώντας γι'αυτό την τρύπα του όζοντος, τους πλούσιους βιομήχανους, τους ρύπους, τις φαρμακοβιομηχανίες που αντί να βρουν φάρμακα για ίαση βρίσκουν φάρμακα για συντήρηση, τις βιομηχανίες ζάχαρης, τις βιομηχανίες όπλως, κατηγορούμε τη φτώχεια, κατηγορούμε τον Θεό αλλά ποτέ εμάς. Και γερνάμε και πεθαίνουμε γιατί απλά πράγματα όπως το να τρώμε και να διαβιούμε υγιεινά, να κοιμόμαστε καλά, να πίνουμε νερό και να χαμογελάμε χωρίς νά'χουμε κακία στο μυαλό και στην ψυχή αρνιόμαστε να τα κάνουμε γιατί δεν είναι μέρος της καλής ζωής και της σημερινής κοινωνίας. Ασχολούμαστε μ'όλους και μ'όλα εκτός από μας. Κι'όσες φορές ασχοληθούμε με μας απλά ωραιοποιούμε την καταστροφή μας, χρυσώνουμε το χάπι, γλυκαίνουμε το δηλητήριο που μας σκοτώνει.

Εύκολο να τα λες, δύσκολο να τα κάνεις. Και συμφωνώ. Αλλά ευτυχώς το ανθρώπινο γένος είναι προικισμένο μ'ανυπέρβλητες δυνάμεις. Για τον άνθρωπο τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αν το κάνει με αγάπη και σύνεση. Και ποτέ δεν είναι αργά ενόσω ζει σ'αυτόν τον κόσμο. Και είναι ίσως ο μόνος οργανισμός στη φύση που μπορεί να ζήσει πάρα πολύ καιρό με πολλές μή αναστρέψιμες καταστάσεις. Και είμαστε και το μόνο δημιούργημα που έχει τη βοήθεια του Δημιουργού του αν την ζητήσει με καθαρή καρδιά. Η φύση τιμωρεί κι'είμαστε μέρος της φύσης. Κι'ο εαυτός μας μας τιμωρεί, και μάλιστα πολύ αυστηρά. Καθόλου τυχαίο που αν αναρωτηθούμε γιατί κάτι μας πάει τόσο στραβά θ'ανακαλύψουμε πως το πιο πιθανόν είναι τιμωρία για λάθη του παρελθόντος. Το μόνο πού'χουμε να κάνουμε είναι να πούμε 'Ήμαρτον' και να προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε. Μπορούμε. Φτάνει να το θέλουμε.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Καλή Χρονιά, Καλύτεροι εμείς!

Καινούριος Χρόνος! Καινούρια Ζωή! Καλή Χρονιά!



Το 2012 ήταν δίσεκτος. Και για όσους πιστεύουν στις δυσειδαιμονίες  ήταν φυσικό να συμβούν όλα αυτά που συνέβησαν. Το 2013 δεν θά'ναι. Θά'χει 365 μέρες μόνο, όπως και τόσες χιλιάδες χρόνια πριν και ίσως και μετά που δεν ήταν δίσεκτα. Και σίγουρα θά'χει 56 βδομάδες, 12 μήνες, 4 εποχές κι'όλες τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα πού'χαν και θά'χουν όλα τα χρόνια στην καταγεγραμμένη ιστορία τ'ανθρώπινου γένους. Γιατί λοιπόν να διαφέρει απ'τα υπόλοιπα χρόνια?

Οι ευχές δίνουν και παίρνουν. Καλή χρονιά, καλά να μας μπει και καλά να μας βγει, νά'ναι ο καλύτερος χρόνος μέχρι σήμερα στη ζωή μας, νά'ναι γεμάτος αγάπη, σεξ, λεφτά, επιτυχίες, υγεία, χαρά, ευτυχία κι'ένα σωρό άλλες επιθυμίες. Κι'όπως κάθε χρόνος μπαίνει μ'άλλους να τρωγωπίνουν σε θερμαινόμενους χώρους, άλλους να τρίβουν τ'άδειο τους στομάχι σκεπασμένοι με μια εφημερίδα πάνω σ'ένα παγκάκι, άλλους να γεννιούνται, άλλους να πεθαίνουν, άλλους να γίνονται πλούσιοι, άλλους φτωχούς κι'όλα τα άλλα που συμβαίνουν εδώ και αιώνες.

Ευχές κάνουν τα παιδιά. Τα παιδιά που εξαρτώνται απ'τους μεγάλους. Οι μεγάλοι που εξαρτώνται από άλλους κάνουν προσευχές. Όνειρα κάνουν όλοι. Κι'οι μεγάλοι κυνηγούν τα όνειρά τους και τις επιθυμίες τους βάζοντας στόχους. Και κάθε χρονιά είναι καλή ή κακή ανάλογα με τις επιτυχίες των στόχων τους. Αλλά μόνο γι'αυτούς. Γιατί στην ουσία η χρονιά είναι ουδέτερη. Αυτοί ήταν καλοί ή κακοί στο να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να πετύχουν το στόχο τους. Ίσως λάθος τακτική, ίσως λάθος στόχοι. Ίσως πάλι το λάθος είναι μέσα τους. Γιατί ναι. Ο καθ'ένας μας παίρνει ότι τ'αξίζει. Δεν έχει σημασία τι του συμβαίνει, δεν έχει σημασία τι συμβαίνει γύρω του. Όχι τουλάχιστο τόσο μεγάλη όσο νομίζει. Σημασία έχει πως τ'αντιμετωπίζει. Πώς αντιμετωπίζει τις χαρές, τις λύπες, τις αρρώστειες, τις επιτυχίες, τις αποτυχίες, τα καλά, τα κακά, τους άλλους, τον ίδιο του τον εαυτό.

Μην εύχεσαι λοιπόν νά'ναι καλύτερη η χρονιά. Γίνε εσύ καλύτερος. Βάλε πάθος στη ζωή σου και ζωή στις επιθυμίες σου. Άσε τον πόνο, την θλίψη και τη δυστυχία να γίνουν μέρος της ζωής σου, αν ήδη υπάρχουν ή αν έρθουν, αλλά όχι όλη σου η ζωή. Άσε την ευτυχία και την επιτυχία να γίνουν μέρος της ζωής σου, αν ήδη υπάρχουν ή αν έρθουν, αλλά όχι όλη σου η ζωή. Η χρονιά είναι εδώ. Ίδια όπως όλες τις άλλες. Και σε περιμένει. Σε περιμένει να την δεις μ'άλλο μάτι, να την δεις σαν την καλύτερή σου χρονιά μέχρι σήμερα. Γιατί σε περιμένει να γίνεις καλύτερος από ποτέ. Και τότε θα σου δωθεί ολοκληρωτικά γιατί θα σ'αξίζει.

Καλή Χρονιά λοιπόν. Δηλαδή καλύτερος εσύ. Καλύτεροι όλοι μας...