Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Το τέλος του κόσμου...

Αλήθεια, είδες την ταινεία '2012'? Όχι? Ούτε και γω ακόμη. Τις άλλες που μιλάνε για το τέλος του κόσμου, είτε με πυρηνικούς πολέμους, είτε από επίθεση εξωγήινων, είτε λόγω σύγκρουσης της γης με τον Αρμαγεδώνα κλπ τις έχεις δει? Κάποιες τουλάχιστο θά'πρεπε. Όπως είδα και γω αρκετές. Ισχύουν? Το σίγουρο είναι πως το δεύτερο εξάμηνο του 2012 στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θά'ναι ο Χριστόφιας. Ευτυχώς όχι μόνος του. Αλλοιώς το τέλος θά'τανε σίγουρο. Βλέπεις, λόγω αυτού του γεγονότος, οι Ευρωπαίοι θέλουν να λύθει το Κυπριακό σήμερα, ευελπιστώντας πως αν μη τι άλλο, έστω κι'αν είναι Τούρκος πρόεδρος της Νέας Κυπριακής Δημοκρατίας δεν θά'ναι ο Χριστόφιας, κι'απ'την άλλη ο Χριστόφιας το καθυστερεί για να γίνει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο κώλος ο τίτσιρος είδεν το βρατζιήν τζι'εσσιέστειν. Ίδωμεν... Τι θα γίνει το 2012? Σίγουρα όχι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Εκτός του ότι η Δευτέρα Παρουσία δεν τελειώνει τον κόσμο, ούτε τον καταστρέφει, απλά τελειώνει η περίοδος μετά την πτώση και συνεχίζει η ζωή σε νέα τάξη πραγμάτων, ακόμα καλύτερα κι'απ'τον Παράδεισο για τους δίκαιους κι'ακόμα χειρότερα απ'ότι ζούμε σήμερα για τους άδικους, υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις που πρέπει να εκπληρωθούν για να συμβεί. Άσχετο με το ότι η περίοδος που οδηγεί στη Δευτέρα Παρουσία, μ'όλα αυτά τα κακά, αλληγορικά και μη, που περιγράφει ο Άγιος Ιωάννης στην Αποκάλυψη συμβαίνουν απ'την εποχή που Αναστήθηκε ο Χριστός. Ποιες είναι αυτές οι προϋποθέσεις? Κατ'αρχήν πρέπει να γεννηθεί ο Αντίχριστος από μάνα πουτάνα. Θα μου πεις κάθε μέρα γεννιούνται παιδιά από μάνες πουτάνες. Ναι. Αλλά ο Αντίχριστος θα σαγηνέψει τον κόσμο που θα ταλανίζεται από συμφορές και δυστυχία, ο οποίος θα νομίζει πως είναι ο ίδιος ο Χριστός κι'ήρθε να τον σώσει και πάλι. Πώς θα βεβαιωθούμε πως ήρθε? Μα είναι απλό. Θα αρχίσει το έργο του απ'το ναό του Σολωμόντα. Με τη διαφορά πως ο ναός αυτή τη στιγμή είναι ερείπια. Άρα θα πρέπει να ξανακτιστεί. Όταν λοιπόν ξανακτιστεί τότε θα πλησιάζει η ώρα του Αντρίχριστου. Και τότε θα κατέβει ο Προφήτης Ηλίας και ακόμη ένας που δεν θυμάμαι απ'τον ουρανό για να τον αντιμετωπίσει και ο Αντίχριστος όπως και ο κόσμος θα τον σκοτώσει. Ναι, αν θυμάσται ο Προφήτης Ηλίας και ο άλλος που δεν θυμάμαι δεν πέθαναν. Ανέβηκαν στον ουρανό κι'είναι ζωντανοί. Μέχρι τότε λοιπόν μην ανησυχείτε πολύ. Δε με πιστεύετε? Τστστστστσ... Πριν 3 χρόνια είχα πάει διακοπές Μεξικό και Κούβα. Στο Mexico City αντί να πάρω οργανωμένη εκδρομή μας σύστησαν προσωπικό ξεναγό και τον προτιμήσαμε. Αυτός λοιπόν ήταν και ιστορικός και αρχαιολόγος. Μας ξενάγησε σε διάφορες τοποθεσίες όπως και στο μουσείο. Και μου είπε την ιστορία για το 2012. Οι Αζτέκοι λοιπόν, πρόγονοι των Μάγιας ή καλύτερα κάτι σαν Δωριείς και Αχαιοί, εκ των οποίων Μάγιας 4 εκατομμύρια ζουν ακόμα στο Κανκούν, κοντά στην Chinchenihcha ή πώς λέγεται και γράφεται αυτή η περιοχή, χώριζαν την ιστορία τους σε ήλιους, όπως χωρίζουμε εμείς σε Βυζαντινή, Τουρκοκρατία, Μεσαίωνα, Μεταπολίτευση κλπ. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε λοιπόν διανύουμε τον 5ο ήλιο τους, ο οποίος τελειώνει το 2012. Και τότε, όλη η γη, όλα τα εδάφη που βγήκαν απ'τη θάλασσα, ηφαιστειογενή, σεισμογενή κλπ, όπως η Κύπρος, η Σαντορίνη, το Mexico City κ.α., θα επιστρέψουν στη θάλασσα, δηλαδή θα πλημμυρίσουν και θα καταποντιστούν. Κάτι που προειδοποιούν εδώ και χρόνια οι επιστήμονες με την αύξηση της θερμοκρασίας, το λοιώσιμο των πάγων και κάτι που ενισχύεται τώρα με τους σεισμούς στην Αϊτή και στην Ιαπωνία, τα τσουνάμια, την πυρηνική καταστροφή, την αυξημένη δραστηριότητα του ήλιου με τις καταιγίδες του κλπ. Αυτά σε γενικές γραμμές για το 2012. Συμπέρασμα? Ακόμα κι'αν συμβούν έτσι τα γεγονότα, κατ'αρχήν δεν θα εξαφανιστεί ο κόσμος, μόνο κάποιες περιοχές που πληρούν τις προϋποθέσεις. Στο κάτω κάτω, πάρτε τα όρη. Οι υπόλοιποι μην ανησυχείτε. Τα ... κούτσουρα επιπλέουν. Και όπως λέει κι'ο λαός 'κακό σκυλί ψόφο δεν έχει'. Άρα εδώ θά'μαστε και το 2013...

Crazy Little Thing Called Love...



Από μικρός είχα μάθει τις Κυριακές να ραχατεύω. Ξάπλα, κανά ταξιδάκι, καμιά εκδρομούλα. Μετά έγινε Σαββατοκύριακο. Άσχημες οι συνήθειες που μας μένουν από παιδιά. Όσο απολαυστικές κι'αν είναι. Προσπαθώ όσο μπορώ να τις συνεχίζω. Με μάξιμουν απόλαυση. Όπως και σήμερα, όπως και χθες, όπως και προχθές πού'ταν αργία, όπως και πάντα. Κι'ο καιρός βοηθάει τα μάλα. Καλημέρα και καλή Κυριακή νά'χουμε...

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Etta James I just wanna make love to you



Ένα όμορφο Σάββατο νά'χουμε όλοι... Καλημέρα...

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Φίλα με ακόμα



Ένα φιλί, μια αγκαλιά κι'ένα χαμόγελο πλατύ για μια γλυκειά καλή μέρα! :)

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

louis armstrong - la vie en rose



Επειδή τελικά είναι. Όμορφη και μυρωδάτη. Και σκοπός είναι να τη μυρίζεσαι και να τη θαυμάζεις όπως είναι. Πάνω στην τριανταφυλλιά. Και να μάθεις να την κρατάς χωρίς να τρυπηθείς απ'τ'αγκάθια της. Και χωρίς να τις τα κόψεις. Είδες ποτέ τριανταφυλλιά χωρίς αγκάθια? Είδες ποτέ τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια? Σκύψε λοιπόν, απόλαυσε το χρώμα της, μύρισε τ'άρωμά της και κράτησέ την απ'το μίσχο, μεταξύ των αγκαθιών, χωρίς να τρυπηθείς. Μα μην κόψεις τ'αγκάθια. Άσ'τα. Καλύτερα να τρυπηθείς, να ρουφήξεις το δάκτυλό σου και να σου περάσει. Γιατί ρόδο χωρίς αγκάθια δε γίνεται... Ούτε ζωή...

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Queen - It's A Beautiful Day


Μπορεί να μην κοιμήθηκες καλά. Μπορεί να μην ξύπνησες καλά. Μπορεί όλοι όσοι συναντάς να στην δίνουν, να σου χαλάνε τη μέρα και τη διάθεση. Σκέψου πως όλα είναι περαστικά.Όλα είναι έξω από σένα. Και εσύ επιτρέπεις ή όχι να σ'επηρεάσουν αρνητικά και πόσο να σ'επηρεάσουν. Με ήλιο ή βροχή, χαρά ή λύπη, εσύ συνεχίζεις. Και αναφορά έχεις να δώσεις μόνο σε σένα. Χαμογέλα λοιπόν. Γιατί η ζωή είναι ωραία και ενδιαφέρουσα. Και στην επόμενη γωνιά μπορεί να κρύβεται όχι μόνο ακόμα μια θλίψη αλλά και ακόμα μια χαρά, ο έρωτας, η ευτυχία, εγώ...

Wonderful Tonight - Eric Clapton (lyrics)



Επειδή τ'όνειρο ποτέ δεν τελειώνει μέχρι να γίνει πραγματικότητα. Απλά το αναβάλλουμε. Εκτός αν το σκοτώσουμε. Είναι όμως τόσο όμορφο και δυνατό που ανασταίνεται. Γιατί χωρίς όνειρα δε ζούμε, δεν υπάρχει αύριο. Και το αύριο είναι υπόσχεση. Υπόσχεση ζωής. Η υπόσχεση του σήμερα. Του απόψε. Εσύ...

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Ναι, ακόμα εδώ...



Να γράψεις είναι εύκολο. Απλά ξεκινάς και κτυπάς το πληκτρολόγιο. Κι'αφήνεσαι στη ροή των λέξεων που αραδιάζει το μυαλό. Το τι θα βγει και το πώς θα βγει εξαρτάται απ'τη διάθεση και το συναίσθημα της στιγμής. Κάποιες φορές το μυαλό επηρεάζει το συναίσθημα. Κάποιες φορές τ'αντίθετο. Σίγουρα γράφεις επειδή το θες. Πότε όμως το θες? Όταν θες να επικοινωνήσεις με κάποιον συγκεκριμένο ή όταν απλά θες να το βγάλεις από μέσα σου? Κι'αυτό ισχύει και με τον προφορικό λόγο. Πότε μοιράζεσαι κάτι με κάποιον? Γιατί θυμώνεις σε κάποιον που σου φταίει κι'όχι σ'όλους? Ή γιατί άλλοτε το θυμό σου τον λαμβάνουν κάποιοι που θεωρητικά δεν φταίνε επειδή ξεχείλησαν το ποτήρι? Όπως και στην αγάπη. Πόσες φορές είμαστε γλυκοστάλακτοι με όλους επειδή δεν είναι κοντά μας το άτομο που θέλουμε να του την εκφράσουμε? Ή πόσες φορές δινόμαστε σωματικά σε άλλες επειδή ήδη μας άναψε κάποια που δεν είναι εδώ? Σίγουρα άλλο είναι να γράφεις γενικά κι'αυτόνομα κι'άλλο να κτίζεις ιστορίες, να τις συνδέεις, να προσπαθείς να δώσεις το συμπέρασμα που θες και το κυριότερο να καταφέρνεις να βάζεις μέσα το συναίσθημα που νοιώθεις για κάθε ιστορία που λες, όσο αντίθετο κι'αν είναι αυτό το συναίσθημα στις διάφορες ιστορίες...

Διαβάζοντας το τελευταίο σχόλιο της ανώνυμης αναγνώστριας ένοιωσα ανακούφιση. Πάντα έλεγα πως γράφω για εκείνον τον ένα που ανώνυμα, μυστικά, μακρυά, θα επωφεληθεί κάτι, θα νοιώσει κάτι, θα του προσφέρω κάτι. Μπορεί μέσω blogging και facebook να επωφελήθηκα κοινωνικά, συναισθηματικά, σεξουαλικά, νά'κανα γνωριμίες, ερωμένες, να έμαθα πράγματα για μένα και τον κόσμο, να έμαθα να εκφράζομαι, ή έστω τον τρόπο που πρέπει να εκφράζομαι γραπτώς, άσχετα με το ότι δεν τον εφαρμόζω όντας ακαλούποτος, αντιδραστικός, χωρίς όρια και φραγμούς, απειθάρχητος και ότι άλλο δε μού'ρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή, όμως αυτό που συμβαίνει μια φορά κάθε τόσο, το ότι δηλαδή κάποιος αποφασίζει να μοιραστεί μαζί μου κάτι τόσο σημαντικό, κι'ας μετά απογοητευτεί απ'τη συνέχεια των γραπτών μου, με κάνει να συνεχίζω, έστω και με διαλείμματα.

Θέματα πολλά, για ανάλυση, συζήτηση, καταγραφή. Έτσι κι'αλλοιώς μ'αρέσουν τα πειράματα, γι'αυτό και ότι βιώνω είναι τόσο αληθινό και απλό στο να το σκεφτείς, να το αναλύσεις και να αποφασίσεις για το τι ακριβώς συμβαίνει. Συνεχίζω λοιπόν με την καρδιά και το μυαλό σε υπερδιέγερση και ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο ξέρωντας πως στο διπλανό βαγόνι, είτε πρώτη θέση είτε παράνομα στο φορτίο, κάποιοι κάνουν το ίδιο ταξίδι με μένα. Μένει να γνωριστούμε. Μέχρι τότε, ακόμα κι'αν δεν συμβεί ποτέ αυτό, μου φτάνει που τους προσφέρω κάτι. Ένα χαμόγελο που δεν είδα ποτέ, ένα δάκρυ που δεν γεύτηκα ποτέ, ένα ώμο ν'ακουμπήσουν έστω και μια φορά. Γιατί κάποτε τα θαύματα συμβαίνουν μόνο μια φορά. Όπως τα κλικ στη ζωή. Αυτά που σ'ανοίγουν το τούνελ για να διαβείς απέναντι και να δεις το φως. Κι'ας βλέπεις πως τελικά το γρασίδι απ'την άλλη πλευρά του φράκτη δεν είναι πιο πράσινο απ'το δικό σου. Τουλάχιστο τώρα ξέρεις...

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Μου λες μ'αγαπάς. Εγώ πάλι όχι. Καλό για σένα αυτό...



Μου λες μ'αγαπάς. Κι'ας μη θέλω να μ'αγαπάς. Πονάς επειδή δε σ'αγαπώ, επειδή δε στο λέω. Δε σου αρκεί το ότι είμαι εδώ, δε σου αρκεί η φωτιά που σου βάζω στο κορμί, η λάβα που σου κατακαίει τα σωθικά, η καταικίδα που σου πλημυρίζει το μυαλό, το τσουνάμι που σου δημιουργώ στο μουνί. Θες να με πνίγεις μ'ότι αγαπάς για ένα και μόνο λόγο. Για να είσαι σίγουρη πως καμιά άλλη δε μπορεί να με χαρεί όπως εσύ. Κι'ας ξέρεις πως αυτό είναι αδύνατο. Κι'ας ξέρεις πως με χαίρεσαι και συ σήμερα ακριβώς επειδή κάποιες άλλες έκαναν το ίδιο που προσπαθείς να κάνεις και συ. Κι'ας ξέρεις πως αν με πνίξεις δεν θα με χαίρεσαι ούτε κι'εσύ...

Αλήθεια, για πόσες μεγάλες αγάπες άκουσες μέχρι σήμερα? Για πόσους μεγάλους έρωτες? Για το Ρωμαίο και την Ιουλιέττα? Για τον Οθέλλο και τη Δεισδαιμόνα? Για τον Πάρη και την Ελένη? Για το Ναπολέοντα και την Ιωσηφίνα? Για πόσες? Ποια είχε ευχάριστο τέλος? Ποια ήταν αληθινή? Ποια άντεξε?

Λέμε πως η αγάπη, η αληθινή αγάπη, είναι ανιδιοτελής. Ψέματα. Είναι το πιο ιδιοτελές πράγμα που υπάρχει στον κόσμο. Απλά είναι το μόνο μη εγωιστικό. Είναι η μόνη που πραγματικά σε κάνει ευτυχισμένο με την ευτυχία του άλλου, σε γεμίζει όσο τίποτα άλλο, σε κάνει να πονάς με τον πόνο του άλλου. Θυσιάζεσαι για το καλό του άλλου. Σκέψου λίγο. Σκέψου τον Δάμοντα και τον Φιντία. Φιλία? Ναι. Αγάπη. Σκέψου τον Χριστό στον Σταυρό. Πατέρας κι'αδελφός? Ναι, αγάπη. Σκέψου τη μάνα και το παιδί. Ναι, αγάπη. Διαφορετική? Καθόλου. Η αγάπη είναι μια και μοναδική. Να θες το καλό του άλλου, να πολεμάς γι'αυτό, όχι αυτόν, και να θυσιάζεσαι, όπως και νά'ναι, ότι σκατά κι'αν είναι. Έρωτας? Για σκέψου. Τό'πα ξανά. Ο έρωτας είναι εγωιστικός. Είναι συνέχεια ξύπνιος. Κι'αλλάζει αντικείμενα πόθου και εκδήλωσης. Σήμερα είσαι εσύ, αύριο μια άλλη, μεθαύριο κι'οι δυο, το πρωί μια γυναίκα, το βράδυ μια ταινεία, αυτή τη βδομάδα ένα τραγούδι, την άλλη ένα βιβλίο, την παράλλη ένας πίνακας...

Μου λες μ'αγαπάς και θες να σ'αγαπώ και γω. Άκου λοιπόν μια ιστορία. Κάποτε πήγε κάποιος στον Όσιο Παίσιο και του'πε:

-'Αν και δεν είμαι Χριστιανός και δεν τηρώ τα της Εκκλησίας, άκουσα για σένα και ήρθα γιατί είσαι η τελευταία μου ελπίδα. Έχω ένα φίλο καρδιακό που έχει καρκίνο. Θέλω να τον γιατρέψεις. Ξέρω ότι μπορείς.

Τον κοίταξε ο Όσιος και τον ρώτησε:

-Είστε πολύ καλοί φίλοι?
-Ναι, περισσότερο κι'από αδέλφια.
-Τον αγαπάς πολύ?
-Πάρα πολύ.
-Τι θά'κανες για να γιατρευτεί?
-Τα πάντα.
-Ωραία. Τότε να πάρω τη μισή αρρώστεια του εγώ και τη μισή εσύ και να γιατρευτεί...
-Μα...

Έσκυψε το κεφάλι και έφυγε...

Εσύ λοιπόν, η οποιαδήποτε εσύ, αγαπάς αληθινά, μ'αγαπάς αληθινά, τον οποιοδήποτε εμένα? Τότε απλά αγάπα με και μη μου πρήζεις τ'αρχίδια. Μόνο γλείφε μου τα. Γιατί ξέρεις όπως ξέρω. Κανείς μας δεν αγαπά αληθινά. Γιατί είμαστε πολύ μικροί για ν'αγαπιόμαστε. Μόνο για να πηδιόμαστε...

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Γκομενοδουλειές...



Αυτές τις μέρες βομβαρδίστηκα. Από γυναίκες, γυναικείες απαιτήσεις, γυναικείες συμπεριφορές, είδη σχέσεων κλπ. Απόψεις, αντιδράσεις, συναισθήματα. Πολλές φορές το είπα πως οι γυναίκες έχουν μόνο δυο ηλικίες. Ανήλικες και ενήλικες. Και οι δεύτερες χωρίζονται σε 3 υποκατηγορίες. Μέχρι τα 25, διασκέδαση, καλοπέραση, ξεγνοιασιά και σεξ, απ'τα 25 μέχρι τα 35 με 37, κυνηγώντας τον τέλειο άντρα για σύζυγο και μετά απ'τα 35-37 κυνηγώντας το μεγάλο έρωτα που δεν έζησαν ποτέ. Οι πρώτες είναι πιο εύκολες και καλύτερες για ξεπέτα. Απλώς τις καυλώνεις κι'αυτό είναι. Οι δεύτερες είναι οι πιο δύσκολες, εκτός αν είναι ήδη παντρεμένες και με 2 παιδιά. Οι τελευταίες είναι ή τεκνατζούδες ή ερωτεύονται αληθινά, παράφορα και διεκδικούν με κάθε τρόπο αυτόν τον έρωτα, συνήθως δε κάνουν και το καλύτερο σεξ. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν εκτός από κάφρος, γαμιάς, ερωτιάρης κλπ, είσαι και ευαίσθητος, γλυκός, τρυφερός κι'όλα αυτά. Με μια συμπεριφορά, αληθινή και δικιά σου, με τη σφραγίδα σου, έχεις επιτυχίες σ'όλες τις κατηγορίες. Και υποφέρεις απ'όλες τις κατηγορίες. Και ενώ ίσως θες κι'εσύ να αγαπήσεις, να ερωτευτείς μια μόνο, γιατί έτσι κι'αλλοιώς είσαι ερωτευμένος μ'όλες αλλοιώς δεν θα ήσουνα μαζί τους, με πολλές να επιλέξεις φοβάσαι, μήπως ακόμα και οι τέλειες φαινομενικά είναι καμουφλάζ και θα γίνουν όπως τις άλλες που απορρίπτεις λόγω συμπεριφοράς ή μήπως τελικά αρχίσουν τις υστερικές συμπεριφορές μιας και πάντα σε θέλουν αποκλειστικό, άσχετα με το ότι συνήθως αν γίνεις δεν τους αρέσεις πια, κι'άσχετα με το ότι ίσως νά'σαι παντρεμένος. Γιατί τα γράφω αυτά? Ξέρω γω? Άσε που ίσως τελικά να μη με αφορούν. Τελικά η Formula 1 είναι η καλύτερη γκόμενα...

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Night mood...

Good Day...



Λατρεύω τα χαμογελαστά πρωινά, ηλιόλουστα ή μή, με χαμογελαστούς ανθρώπους. Αλλά περισσότερο λατρεύω ανθρώπους που χαμογελάνε παρά τα προβλήματα, τους προβληματισμούς, τις φοβίες, τις ανάγκες και τις ανησυχίες τους. Όπως εσένα... Καλημέρα... Φιλί... :)

Τρυφερά...



Απόψε πήγα σινεμά, στη νέα ταινεία του Σάντλερ με την Άνιστον. Ένα έργο που το είδα πριν ένα μήνα στο θέατρο, 'Το άνθος του κάκτου', με παραλλαγές. Και φυσικά διαφημιστικά σποτ για τα επερχόμενα έργα. Με αρκετή βία. Όταν επέστρεψα είδα την ανησυχία κάποιων για τα κακά που συμβαίνουν τώρα στον κόσμο. Τώρα τελευταία. Και ξαφνικά πέρασαν όλα αστραπιαία στο μυαλό μου. Έτσι κι'αλλοιώς το σινεμά είναι ζωή. Όπως και τα βιβλία. Η βία και το κακό η πραγματικότητα, η αγάπη κι'ο έρωτας το όνειρο κι'η ελπίδα, και το σεξ η διαφυγή απ'τη θλίψη, κάτι σα ναρκωτικό. Ίσως όχι η καλύτερη διέξοδος. Αλλά σίγουρα μια διέξοδος. Αρκετές φορές μας απομακρύνει απ'το όνειρο, άλλες φορές μας οδηγεί ακόμα πιο βαθειά στο κακό. Το σίγουρο είναι πως όλα υπάρχουν σε μια ισορροπία. Αυτό που λέω πάντα, πως ενόσω ο άνθρωπος ήταν στον παράδεισο όλα ήταν σε μια συμπαντική αρμονία, μετά όμως που υπήρξε το κακό, όλα είναι σε μια συμπαντική ισορροπία. Και το σύμπαν θέλει να επανέλθει στην αρμονία. Μέχρι τότε, θα ζούμε το κακό, θα ελπίζουμε στην αγάπη και θα ξεφεύγουμε με το σεξ. Με γεύσεις έρωτα και αγάπης... Τρυφερά...

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Τίτλοι...



Το μέγεθος (δε) μετράει, Αγάμητες, Κακογαμημένες κι'άλλα κακά της μοίρας, Ανικανοποίητες τεκνατζούδες, Μαμάδες της καθημερινότητας, Διαζύγιο ή αποχή, Ποσότητα ή ποιότητα... Τίτλοι πολλοί για ποστ. Πολλοί δεν γράφουν για σεξ αλλά τους αρέσει να διαβάζουν. Άλλοι δεν γράφουν για πολιτικά γιατί κανείς δεν ακούει και δεν διαβάζει. Δικαιώματα κι'υποχρεώσεις, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις... Πρώτα στον εαυτό μας. Δικαίωμα στην αγάπη? Μάλλον υποχρέωση. Και πάλι στον εαυτό μας. Ξέρεις, τα δικαιώματα τα αποκτάς αφού τηρήσεις όλες τις υποχρεώσεις σου. Και γω είμαι αντιδραστικός εκ φύσεως. Δεν τηρώ καμιά υπόσχεση. Ίσως γι'αυτό δεν δικαιούμαι τίποτα. Κι'ας κατακτώ τα πάντα. Και δυστυχώς μ'αρέσει αυτό. Να κατακτώ. Όπως κατακτώ μέχρι τώρα. Όπως κατάκτησα εσένα. Όπως θα κατακτήσω κι'εσένα. Κατακτώντας τα δικαιώματά μου. Όπως κάνει ένας Αυτοκράτορας. Όπως κάνει ένας πολεμιστής. Ένας μοναχικός Αυτοκράτορας πολεμιστής...

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Let's Stick Together



Το σίγουρο ένα είναι. Όλα τα παιχνίδια, ερωτικά, σεξουαλικά, ιντερνετικά, επιτραπέζια, του μυαλού, του κορμιού, όλα, άμα σ'αρέσουν σε ξεγελάνε και κολλάς. Απλά αλλάζεις το παιχνίδι... Φιλιά...

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Βιαστική Γυναικεία Καλημέρα...



Η σημερινή μέρα είναι για να θυμούμαστε και να τιμούμε τις γυναίκες που εκπορνεύονται, σκλαβώνονται, δέρνονται, βασανίζονται, πωλούνται, σκλαβώνονται, πεθαίνουν στη γέννα, δεν έχουν να φάνε, πεθαίνουν από AIDS και αφροδίσια νοσήματα, δεν έχουν σπίτι, νερό, δουλεύουν πολύ σκληρές δουλειές και άλλα τέτοια. Γυναίκες υποανάπτυκτων και αναπτυσσόμενων χωρών, γυναίκες ανεπτυγμένων χωρών σε υποανάπτυκτα περιβάλλοντα σπιτιού, κοινωνίας, γονέων, συζύγων κλπ. Γι'αυτό σκεπάστε τα βυζιά σας, τα μουνιά σας και τα μπούτια σας και κάντε μια ευχή γι'αυτές τις δύσμοιρες. Μη ξεχνάτε πως πριν κάποια χρόνια κάποιες απ'αυτές ήταν οι προγόνοι μας...

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Βαριεστημάρα...



Κάποιος θα μπορούσε να πει πως η βαριεστημάρα είναι αρρώστεια. Έτσι κι'αλλοιώς είναι ένα απ'τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα. Άλλος θα μπορούσε να πει πως είναι το αποτέλεσμα λάθους επιλογής. Άλλος πως η επιλογή δεν ήταν λάθος, απλά δεν ήταν λύση, μόνο διαφυγή, διάλειμμα. Άλλος πως δεν είναι τίποτα περισσότερο απ'το κενό της ψυχής μας που έρχεται και μας καταλαμβάνει κάθε λίγο και λιγάκι. Άλλος πως είναι αποτέλεσμα της ανοχής και της ανεκτικότητας που κι'αυτή είναι αποτέλεσμα της ανάγκης. Κι'άλλος απλώς μια συνήθεια. Ίσως να υπάρχουν πολλές εξηγήσεις. Τι σημασία έχει? Αν όμως η βαρεμάρα με κάνει ν'ακούω αυτά τα κομμάτια, τότε δηλώνω πως βαριέμαι αφόρητα. Το σίγουρο είναι πως νυστάζω. Και την κάνω σε λίγο. Όσο για την ανοχή και την ανεκτικότητα, ευτυχώς, θέλω να πιστεύω τουλάχιστο πως, έχω πάψει να βάζω τις ανάγκες μου πάνω απ'το εγώ μου. Οπότε η ανοχή είναι μόνο μια παρατεταμένη περίοδος ευκαιρειών πριν την απόρριψη. Μέχρι τότε θα φροντίσω να βαριέμαι. Γιατί κάποτε αξίζει περισσότερο να βαριέσαι και να απολαμβάνεις το σύμπαν σε στασιμότητα, ή ακόμα και να απομακρύνεται επικίνδυνα, παρά να τρέχεις να το προλάβεις και ξαφνικά να συνειδητοποιήσεις πως έμεινε πίσω περιμένοντάς σε και μετά πήρε άλλο δρόμο από σένα. Γιατί τότε όλα θα γίνουν μαύρη τρύπα. Και συ θά'σαι στο κέντρο...

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Κούλουμα...



Όσο κι'αν μ'αρέσει το καινούριο, το διαφορετικό, μ'αρέσει κι'η παράδοση. Μ'αρέσει γιορτές όπως τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, οι Απόκριες, η Καθαρά Δευτέρα - Κούλουμα να τα περνώ οικογενειακά. Κυριακή μεσημέρι το συνηθισμένο πάρτυ, ή και Κυριακή βράδυ, δε με χαλά, με σούβλες (αρνάκι, κατσικάκι, κοτοπουλάκι, γουρουνάκι), κουπέπια (ντολμαδάκια με κιμά), παραγεμιστά (πιπεριές, μελιτζάνες, κολοκυθάκια, ντομάτες, κρεμμύδια), αφέλια (χοιρινό με κρασί και κολίανδρο), τταβά - με δύο 'τ' - ή αλλοιώς στιφάδο (κουνέλι ή λαγό ή αρνάκι ή βοδινό με κρεμμύδια και ανάλογα με την περιοχή ή/και πατάτες ή/και ρύζι ή/και λαχανικά), συκωταριά στο τηγάνι με ελαιόλαδο και κρεμμύδι, αγρέλια, τουτέστιν σπαράγγια, με τ'αυγά, μανιτάρια, λουκάνικα, χαλούμι στα κάρβουνα, μακαρόνια του φούρνου, δηλαδή παστίτσιο κλπ κλπ κλπ (τώρα ξέρετε γιατί είμαι 144 κιλά με πίεση, χοληστερόλη και ζάχαρο). Και σίγουρα το απόγευμα της Κυριακής στη Λεμεσό για την καθιερωμένη καρναβαλίστικη παρέλαση, κάποτε και το βράδυ για το πάρτυ στην πλατεία του κάστρου και τις 'πελλόμασκες' (πελλός ίσον τρελλός). Και τη Δευτέρα στους αγρούς ή στο περβόλι του κουνιάδου - πεθερού παρέα με τις ανηψιές της γυναίκας μου, από 2 μέχρι 19 ετών, με τα μανιτάρια, τ'αγρέλια και τα μαλάκια στα κάρβουνα, ταχίνι, ταραμάς, σαλατικά, κρασάκι, καμιά κιθάρα για κανά τραγουδάκι, πέταγμα χαρταετού και διάφορα άλλα.

Ελάχιστες φορές πέρασα αυτές τις μέρες μακρυά. Μια φορά πέρασα Απόκρεω το μεσημέρι στη Θήβα και το βράδυ στην Αράχωβα και Κούλουμα στο Γαλαξείδι, με τ'αλευρομουντζώματα (το συστήνω ανεπιφύλακτα). Άλλη φορά πέρασα Απόκρεω στην Πάτρα, Κούλουμα στην Πάτρα, Αίγιο, Ρίο, Αντίρριο, μια άλλη γραφική πόλη εκεί κοντά, που δεν θυμάμαι τ'όνομα αλλά έχει και Πανεπιστήμιο, ίσως Ναύπακτο αλλά ξέχασα να ρωτήσω τη Μαργαρίτα τη Δρούτσα να μου το επιβεβαιώσει, και μετά έφυγα για Καλάβρυτα (επίσης τα συστήνω ανεπιφύλακτα, ειδικά καθημερινές που είναι μαγευτικά). Μέσα στα σχέδια είναι Πάσχα σε διάφορα νησιά όπως Κέρκυρα, Καρναβάλι στη Βενετία αλλά και στο Ρίο (εκεί θα πάω μάλλον μόνος), Χριστούγεννα στη Βιέννη κλπ.

Αυτό το τριήμερο θα το περάσουμε παραθαλάσσια, με τους συναδέλφους και της συνεδέλφισσες της γυναίκας μου, παλιούς, νέους και μελλοντικούς, μετά συζύγων, ένεκα μιας επικείμενης συγχώνευσης μ'άλλη εταιρεία. Δεν ξέρω αν θα τους ξεφύγουμε για να πάμε στην παρέλαση στη Λεμεσό, ούτε αν θα πετάξουμε χαρταετό την Δευτέρα, μιας και όχι μόνο όλα τα γεύματα θα είναι στο υπερπολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα (λογικά τη Δευτέρα θα είναι υπαίθρια) αλλά και επειδή, ενώ ο Μάρτης μας μπήκε με 23άρια και 25άρια, η τέλεια Άνοιξη, αν και δεν βρήκα καιρό να πάρω την Κόρα περίπατο, τη μηχανή μου εννοώ, εντούτοις μας προειδοποίησαν για απότομη πτώση της θερμοκρασίας και βροχές και καταιγίδες και χιόνια στο Τρόοδος, στα βουνά μας δηλαδή.

Σίγουρα για να περάσεις ωραία δεν έχει σημασία ο καιρός. Έχει σημασία η διάθεσή σου. Και πάντα, ή έστω σχεδόν πάντα, έχω διάθεση για να περάσω ωραία. Και διάθεση για παιχνίδια, κάτι που ενισχύεται απ'το παιχνιδιάρικο του πιθηκογορίλλα ζωδίου μου στο κινέζικο ωροσκόπιο (αν δεν γελάσατε εδώ μάλλον δεν είστε σ'ευχάριστη διάθεση). Αλλά ξύπνησα σήμερα και άρχισα τις δουλειές. Άπλωσα σεντόνια για να μην μείνουν μέχρι τη Δευτέρα, πότισα ανθώνες και γλάστρες, το γκαζόν, μόλις κατέβασα το φαγητό απ'τη φωτιά, έστρωσα τραπέζι και τώρα θα πάω να ετοιμάσω το αυτοκίνητο, δηλαδή έλεγχο νερού υαλοκαθαριστήρων και πίεσης ελαστικών, καθάρισμα εσωτερικών τζαμιών (είναι καθαρά απλά καθιερωμένη δουλειά πριν από ταξίδι διημέρου). Καύσιμα και πλύσιμο έγινε χθες τ'απόγευμα. Ετοιμασία βαλίτσας είναι δουλειά της γυναίκας μου, πάντα. Αλλά τελικά, εκτός από τέλειος εραστής, είμαι και τέλειος σύζυγος. Γι'αυτό φαίνεται είμαι περιζήτητος στον γυναικείο πληθυσμό (εδώ λογικά θα πρέπει να απλώσετε στο γέλιο, ακόμα και να κατουρηθείτε).

Δεν ξέρω πότε θα τα πούμε. Δευτέρα έχει 'Νησί', Τρίτη 'Λαζό', Πέμπτη έξοδο με φίλους για τσιμπούσι (άρα ξέρεις) κλπ. Μέχρι να τα πούμε (ακόμα και Δευτέρα αν έρθω γρήγορα σπίτι), σας εύχομαι καλό τριήμερο, Απόκριες και Κούλουμα, και σας αφήνω με πολλά φιλιά (όπου θέλω, εννοείται). Και χαμόγελα. Πολλά! : )

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Προσοχή...



Ο Πανόπουλος ήταν πολύ ξεκάθαρος: ' Όσο για τον έρωτα, ακόμη κι αν δεν το πιστεύεις, εμπνέεις πόθους και πάθη με συχνότητα πολυβόλου. Είπαμε όμως. Όλα αυτά αν αποφασίσεις να δραστηριοποιηθείς... '. Και ακολουθεί και 48ωρο (Σάββατο απόγευμα με Δευτέρα απόγευμα) σε παραθαλάσσιο τουριστικό κατάλυμα... Συμπέρασμα? 'ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΤΣΕ ΦΡΟΝΙΜΑ'... Μέχρι ίσως αύριο φιλιά...

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Sakis Rouvas - Xoris Kardia