Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Lost Angel

Allou pigaina kai allou brethika. Anakalypsa kata lathos tin omorfi parea sas k eipa koitaksw mesa apo tin kleidarotrypa. Diabasa auta pou grapsate kai moirastika tis empeireies sas, tis skepseis sas, eikones dikes sas kommatia tis zwi sas. Twra mas enwnei kati. Ti? Ola auta pou ekfrasate. Milisate stin kardia mou-giati oloi mas badizoume ston idio dromo. To idio taksidi kanoume apla mesa apo allo oxima, isws kai daiforetiki poreia. Alla opws kai na exei se auton ton dromo ta idia empodia antimetwpizoume. Autos einai kai o logos gia ton opoion ta logia kapoiwn milane stin kardia mas. Einai giati biwsame tis idies dyskolies, klapsame gia ta idies aities.




klapsame giati agapi xwris pono den yparxei. Einai dyo ennoies pou sto myalo mou einai allilelndetes. Skefteite apla pote kapoios niwthei tin epithymia na ekfrasei tin agapi. Na tis dwsei orismo, na tis xwresei se lekseis. Na tin periorisei wste na ginei katanoihti apo to ftwxo tou anthrwpou myalo. Pote? Otan pligwthei. Otan niwsei tin apousia tis agapis. Tote syniditopoiei tin άυλη parousia tis. I apousia kapoiou (stin prokymeni, tis agapi)ypodilwnei tin simasia tis parousias autou. Biwnoume ”meros” tis agapis mesw tis elleipsis tis (tonizw tin leksi ”meros” kathws i elleipsi tis agapis apla tha oloklirwsei ena meros tin ennoia tis sto myalo mas).

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Θες (Ακόμα Αντέχω)...

Αλήθεια, γιατί με διαβάζετε? Είναι σα να βλέπετε ζώνη ανηλίκων στο NOVA. Μήπως περιμένετε να δείτε μαθήματα ζαχαροπλαστικής απ’τον Παρλιάρο? Αφού βλέπετε το όνομα, το AVATAR και περίπου ξέρετε τι θα ακολουθήσει. Γιατί με διαβάζετε, έστω εσείς οι 5, 10? Αποκαλύφθηκα στο τέλος? Γιατί, μήπως κρύφτηκα ποτέ? Μήπως σας είπα ψέματα ποτέ?

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Proderm (γράμμα σε μια φίλη)

Το λεσβιακό είναι απαγορευμένο στο μυαλό μας. Αλλά αν το σκεφτείς, το γνήσιο λεσβιακό, δεν είναι τίποτ’άλλο από μασάζ. Και μια γυναίκα ξέρει που πρέπει να χαϊδέψει μια άλλη γυναίκα, που απαλά και που έντονα. Ξέρει πως να τη φιλήσει, πώς να τη γλείψει, πώς να της βάλει δάκτυλο και να την ικανοποιήσει, ακριβώς επειδή έχουν το ίδιο σώμα, τις ίδιες ανάγκες. Δεν κάνει τίποτα περισσότερο απ’ότι κάνει στο σώμα της. Και το λεσβιακό είναι πιο εύκολο να συμβεί και λιγότερο κατακριτέο, λαμβάνοντας υπ’όψιν τις γυναίκες που ήταν για πολλές ώρες μαζί, απ’την εποχή των σπηλαίων που οι άνδρες έλειπαν για κυνήγι, στην εποχή που οι άνδρες έλειπαν στους αγρούς κλπ. Σκέψου τα χαρέμια, τα χαμάμ και άλλους τόπους και τρόπους που οι γυναίκες ήταν μαζί και μάθαινε η μια την άλλη, σαν άνθρωπο και σαν κορμί. Βλέπεις και σήμερα, πολύ πιο εύκολα μια γυναίκα αγγίζει και δέχεται το άγγιγμα άλλης γυναίκας απ’ότι άνδρα.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Το παίζω και γαμιόλης τρομάρα μου...

Τελικά φαίνεται πως είμαι απ’τους ελάχιστους που δεν έχουν κάνει ξεπέτα. Σε σημείο που ξαφνικά μου έγινε εμμονή πως πρέπει να κάνω. Κανονική ξεπέτα. Με μια άγνωστη, παντελώς άγνωστη, πολύ ωραία, τουλάχιστο 9μισυ στα 10, όχι μόνη, αν συνοδεύεται από άντρα ακόμη καλύτερα, έτσι, για να πω ότι έκανα και μάλιστα πετυχημένη. Τώρα αν θα το πετύχω ή όχι δεν ξέρω. Αλλά θα πρέπει να το προσπαθήσω. Όπως θες να πηδήξεις μια φορά με αλεξίπτωτο. Ή να πετάξεις με αερόστατο. Ή να κάνεις jamporee jump στον Ισθμό της Κορίνθου. Ή να πετάξεις συγκυβερνήτης σε F-16.


Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Η Πρώτη Ξεπέτα...

Την κάρφωσε στα μάτια. Ένοιωσε να αναστατώνεται όλο το κορμί του. Άκουσε την ανάσα της να γίνεται γρήγορη και δυνατή. Είδε τα χείλη της να ανοίγουν ελαφρά έτοιμα να δεκτούν το φιλί του.




- Αρκετά που αν θέλω να σε πηδήξω θα στο πω έτσι απλά κι’ωμά κι’όχι να σε κεράσω σαν πουτάνα στο καμπαρέ.

- Άϊσηχτήρ κομπλεξικέ.

- Και ακόμα κι’αν ήθελα, τώρα ξενέρωσα. Όπως και νά’χει το πράμα, είσαι πολύ ωραίο κορίτσι, κι’απ’τον τρόπο που μιλάς μάλλον και πολύ καυλιάρικο και άγριο. Καλά να περνάς. Ο άλλος που θα σου κάτσει απόψε μάλλον θα περάσει καλύτερα από σένα αλλά εντάξει. Βλέπεις μας αρέσει και τους δυο να διαλέγουμε και μόλις σ’απέρριψα.



Κάπως έτσι ξεκίνησε η βραδυά. Και κατέληξε σ’ένα δωμάτιο ενός ξενοδοχείου για κορύφωση. Ένα δίωρο άγριου σεξ, με δύο οργασμούς δικούς του και τουλάχιστο 6 δικούς της. Όταν εκείνη είπε φτάνει, αυτός σηκώθηκε να ντυθεί για να φύγει.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Αυτήν πως την λες αν όχι Αγάπη?

Αγάπη λοιπόν είναι να μπορείς να σκοτώσεις το φίλο σου όταν ξεψυχά και ξέρετε κι’οι δυο πως θα πεθάνει σε λίγες ώρες για να μην υποφέρει, επειδή στο ζήτησε. Αγάπη είναι να πονάς όταν πονά η μικρή που έδιωξες επειδή κόλλησε μαζί σου και το μέλλον της δεν είσαι εσύ. Αγάπη είναι να βρίσκεις το φίλο της πρώην σου που πρόκειται να την παντρευτεί και να του λες πράγματα που της αρέσουν επειδή είναι μάπα και θες να είναι ευτυχισμένη. Αγάπη είναι να πιάνεις στα πράσα τη γυναίκα σου και να φεύγεις απ’το σπίτι, και μετά να επιστρέφεις και ήσυχα και ήρεμα να της λες πως τελειώσατε και να απολογήσαι που δεν κατάφερες να την κάνεις ευτυχισμένη.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Ανώμαλη Προσγείωση (Ελένη)

Εδώ θα μπορούσα να καφρίσω για κάποιες που με πλησίασαν επειδή ακριβώς είμαι κάφρος και λάγνος, για τους γνωστούς και μη κατακριτέους λάθος λόγους. Αλλά, ανεξάρτητα απ’την αφορμή, δυο καρδιές, δυο ψυχές, δυο πνεύματα, πλησιάζουν αν νοιώσουν την ανάγκη να αλληλοκαλύψει ο ένας τη μοναξιά του άλλου. Όπως δυο κορμιά πλησιάζουν για να αλληλοκαλύψουν το ένα την καύλα του άλλου, ανεξάρτητα αν το ένα δημιούργησε την καύλα στο άλλο. Διότι όλοι μας αυτό κάνουμε και θέλουμε. Να μην είμαστε μόνοι. Το πόσο μόνοι είμαστε ή νοιώθουμε είναι αυτό που μας οδηγεί στο να βρούμε κάτι, κάποιον να αλληλοκαλυφθούμε. Και ο τρόπος που διαλέγουμε είναι αυτός που μας κάνει πιο δημιουργικούς, λιγότερο ευάλωτους, να ξεχνάμε τα προβλήματά μας και μας πονάει λιγότερο.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Αποστάριστα

Axaliko, φίλε μου ψες σε γύρευα στο ΝΙΟΚ αλλά δεν σε βρήκα. Στο ξαναλέω είμαι πάρα πολύ καλά, άσχετα με τα ποστ μου. Το ‘Απόδραση’ ήταν το κείμενο που έστειλα στο διαγωνισμό 1η του Δεκέμβρη. Αρκετά θυμωμένος είμαι, ως συνήθως, κυρίως με μένα, αλλά αυτό είναι συνηθισμένο. Και δε μ’απαγορεύει να λειτουργώ φυσιολογικά, γελώντας και φλερτάροντας όταν νοιώθω έτσι. Να φανταστείς σήμερα μέχρι και μια φίλη με χίλιες σκοτούρες βοήθησα να νοιώσει καλύτερα συμβουλεύοντάς την και ανακουφίζοντάς την (και φλερτάροντάς την, εννοείται). Όσο για τα παιδιά, θ’ανεβάσω ποστ, αν και νομίζω σ’ένα απ’τα πάρακάτω λέω αρκετά. Αλλά προς το παρών, αν αποφασίσω να κάνω, ακόμα μπορώ (νομίζω τουλάχιστο). Σ’ευχαριστώ πάντως πάρα πολύ. Έδειξες τι άνθρωπος είσαι. Αλλά στο λέω. Εκτός του ότι είμαι είτε πολύ δειλός για να αυτοκτονήσω (που πιθανόν να φοβάσαι ότι θα κάνω) είτε πολύ περίεργος να δω τη συνέχεια της ζωής μου, κακό σκυλί ψόφο δεν έχει λένε στο χωριό μου.




Όσο γι’αυτό το ποστ με όλα τα αποστάριστά μου, σκεφτόμουνα να το κάνω κομμάτια. Νά’χετε κάτι κάθε μέρα. Μετάνοιωσα. Όποιος θέλει θα το διαβάσει έτσι κι’αλλοιώς. Η σειρά είναι με βάση την κατάταξη στο blogging file μου (ναι, μετά το yupi πάντα τα γράφω στην word πρώτα και έχω αρχείο), άρα όχι με χρονολογική σειρά. Είναι ποστς που ξεκίνησα, είτε έχοντας την ιδέα για το τι θα γράψω αλλά έμειναν στις 3 γραμμές, είτε μισά. Ακόμα και με το ωροσκόπιό μου θα ασχολούμουν. Αν μού’φυγε και δημοσίευσα κάτι ξανά απολογούμαι. Το πιο πρόσφατο είναι του περασμένου Σαββάτου. Τώρα έχω εμπνεύσεις για άλλα. Θα δούμε. Σας φιλώ...



Υ.Γ. Δεν ξέρω γιατί ακόμα... Αλλά ναι, κάποτε τραβάω κάτι στα άκρα, όσο δεν πάει άλλο. Ίσως για να δω πόσο αντέχει, πόσο αξίζει, που είναι τα άκρα, αν υπάρχουν άκρα. Ίσως για να τελειώνει γρηγορότερα και να κάνει τόπο στο νέο που θά’ρθει. Κι’ας μην το περιμένω...



- One night stand, fuck, whatever…



Το ποστ της μικρής Suzie, ή πως τη λένε στ’αλήθεια, με προβλημάτισε αρκετά. Τό’πα παλιά, πως ήταν στη σκέψη μου να ανεβάσω ένα ποστ για τη ξεπέτα,
 
 
Το υπόλοιπο κείμενο ΕΔΩ!!!

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Απόδραση...

Ξαναδιάβασε το κείμενο. Δεν ήξερε αν ήταν καλό ή όχι. Δεν ήξερε αν θα κέρδιζε το διαγωνισμό, ούτε καν αν θα δημοσιευόταν μαζί με άλλα αξιόλογα. Όμως έλπιζε. Και το ήθελε πολύ. Το είχε συλλάβει πριν ένα μήνα περίπου. Το έκτισε στο μυαλό του και αποφάσισε να προσθέσει και λίγες λέξεις πριν την τελευταία παράγραφο για να το κάνει πιο δραματικό. Σήμερα πουλάει ο πόνος και το σεξ. Το σεξ τ’αφήνει για το blogging και για μετά που θα γίνει διάσημος. Στο κάτω κάτω, ο πόνος και το σεξ είναι τα πιο αντικειμενικά συναισθήματα και βιώματα στη σημερινή εποχή. Ήταν κάτι καινούριο γι’αυτόν, οπόταν δε μπορούσε να είναι ευχαριστημένος ή δυσαρεστημένος. Ήταν δημιούργημά του, άρα του άρεσε.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Καφρικά (end of part one)

 Έχουμε φτιάξει όλοι τη φυλακή μας. Αντί κάγκελλα έχουμε τοίχους ζωγραφισμένους, παράθυρα με μεγεθυντικούς φακούς για να νοιώθουμε κοντά μας ότι βλέπουμε απ’έξω. Και τα κελιά μας τεράστια, με τους δικούς μας ανθρώπους μαζί μας. Και πόρτες για να μπαινοβγαίνουν οι δικοί μας άνθρωποι απ’τα δικά τους κελιά στο δικό μας.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Θέμα Εμπιστοσύνης...

Ναι, η ζωή είναι απλή. Πολύ απλή. Και μεις πολύ απλοί. Απλά η πλεονεξία μας, η φιλοδοξία μας, η αχαριστία μας, η ανωριμότητά μας, η αδυναμία μας, αυτό το μικρό κενό που δε γεμίζει με τίποτα μας κάνουν και τα κάνουμε όλα δύσκολα και πολύπλοκα. Αυτό μας κάνει να θέλουμε τα πάντα, και να χρησιμοποιούμε ακόμα και δόλιους τρόπους για να γίνουμε αγαπητοί κι’αρεστοί. Το πρόβλημα είναι όταν μας πάρουν χαμπάρι. Όταν προσπαθούμε να φανούμε διαφορετικοί απ’ότι είμαστε. Πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα μας αποκαλύψει, μ’αυτό το ύφος που λέγαμε. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που καταφέρνουν να μας ξεγυμνώνουν. Προσωπικά ξεγυμνώνομαι από μόνος μου. Και πιστεύω πως έχω τον τρόπο να ξεγυμνώνω τους άλλους. Γι’αυτό ξέρω πως είναι εύκολο να ρίξεις μια γυναίκα στο κρεββάτι. Γι’αυτό ξέρω πως θα χαθεί μετά από ένα δυο πηδήματα. Γι’αυτό εκτιμώ αυτές που μένουν, για οποιοδήποτε λόγο, μετά. Γι’αυτό κάποιες δεν τις αγγίζω παρά μόνο θαυμάζω τη ψυχή τους και το μυαλό τους. Κι’ας φύγουν μετά επειδή ακριβώς δεν τις άγγιξα.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Έτσι απλά...

. Ίσως το γνωστό ‘ότι μ’αρέσει είναι ή ανήθικο, ή παράνομο ή παχαίνει’ να είναι ο κανόνας. Ίσως απ’την άλλη να είναι έξοδος κινδύνου, τρόπος διαφυγής. Μπορεί το χορτάρι στην πόρτα να δείχνει πόσο πάλιωσε το σπίτι. Όμως δείχνει και την ιστορία του. Τις ιστορίες που άκουσαν και έζησαν οι τοίχοι. Τα δάκρυα και τα γέλια που έτρεξαν κι’ακούστηκαν μέσα του. Την ίδια τη ζωή. Το ίδιο ερειπωμένο όπως η ζωή. Με χιλιάδες εμπειρίες, πόνο, θλίψη, δάκρυα, χαρά, γέλια, χάδι, άγγιγμα, έρωτα αλλά είναι εκεί. Να μας θυμίζει ή απλά να διεγείρει τη φαντασία μας και τις ευαισθησίες της ψυχής μας...

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Good Fellows

Ακόμα δε μπόρεσα να βεβαιωθώ κατά πόσο μοναξιά είναι η έλλειψη σημασίας απ’τους άλλους προς εσένα ή η έλλειψη άλλων για να τους δώσεις σημασία. Προσωπικά κλίνω προς το δεύτερο, αν η μοναξιά έχει να κάνει με αυτό. Γενικά είμαι άτομο που δεν περνώ απαρατήρητο, οπότε όταν θέλω σημασία την έχω, με οποιοδήποτε τρόπο. Άσε που όλος ο κόσμος θέλει να του δίνεις σημασία, ειδικά οι γυναίκες, οπότε για μένα είναι παιχνίδι αυτό. Για παράδειγμα μίλησα ...

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!