Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Ο Δρόμος Σου Είσαι Εσύ


Πάψε να ονειρεύεσαι, να αναπολείς, να ελπίζεις, να εύχεσαι, να παρακαλάς. Σχεδίασε, πράξε, προχώρα. Καληνύχτα...


Τρίτη 17 Μαΐου 2016

Τράπεζα Κύπρου: Σχέδιο και πλεονασμοί μαζί


Τράπεζα Κύπρου: Σχέδιο και πλεονασμοί μαζί  (πατήστε το λινκ για να διαβάσετε τη δημοσίευση)



Ακολουθεί μακροσκελές κείμενο. Καλήν ανάγνωση (σας προειδοποίησα).
Εννά μέν κερδίσω κανένα λόττο ή κανένα τζιόκερ? Εννα με παρακαλούν να τα καταθέσω κοντά τους. Τζιείνον που έν μας λαλεί το δημοσίευμα, είναι το ήνταλως εννά τα βκάλουν πέρα τζιείνοι ποννά μείνουν, τζιαι καλοτζιαίρι θέμας, ώσπου να γίνει η αναδιάρθρωση που εν θα χρειάζονται τζιείνοι ποννά φύουν, τζιαι με ήντα ψυσσιήν εννά δουλεύκουν τζιείνοι πόννά μείνουν (κάμνω πρόβες για να γράψω τζιυπριώτικο σκετς αν διερωτάταστε γιατί γράφω κυπριακά σαν τον μακαρίτην τον Μικελλίδη). Όσο για την συντεχνία, για ακόμη μια φορά είναι κατώτερη των περιστάσεων (για να μεν πω εξαναπούλησέν σας/τους όπως επούλησεν τζι'εμάς). Άσε που εννά πρέπει κάποιος να μας πει γιατί επιάσαν νέους υπαλλήλους τα τελευταία δκυο χρόνια αφού εξέραν ότι εννά γίνει αναδιάρθρωση και εννά περισέψουν υπαλλήλοι, όπως επίσης εννά πρέπει κάποιος να μας πει αν περισσεύκουν μόνον υπαλλήλοι των δκυο σσιηλλιάων ευρώ ή αν περισσεύκουν τζιαι υπεύθυνοι (μάστρος εν μόνον ο Θεός) των 6, 8, 10 τζιαι βάλε σσιηλλιάων ευρώ (το μήναν, εννοείτε) (τζιαι με μου πει κανένας πως εκάμαν τζιαι τούτοι όπως την κυβέρνησην, ποννά πιάσει 3000 μόνιμους στρατιώτες λλίον πριν λύσει το κυπριακό τζιαι ξεπουλήσει μας τζιαι τζιείνη, για να τους βολέψει όταν λυθεί το κυπριακό τζιαι καταργηθεί η Ε.Φ.). Όπως επίσης κάποιος να μας πει, αν τα κριτήρια για πλεονασμό είναι η βαθμολογία, αν πράγματι όλοι οι χαμηλοβαθμολογούμενοι άξιζαν το βαθμό τους ή αν βαθμολογήθηκαν κάποιοι ή πολλοί χαμηλά μόνο και μόνο για να συμπληρωθεί ο αριθμός των περισσευομένων απ'την αναδιάρθρωση. Και εννοείται πως κάποιος πρέπει να μας πει αν με το σχέδιο φύγουν 400 κι'όχι 193 που θέλουν, κι'είναι όλοι νεαροί (μεταξύ 35 και 55 ας πούμε) και όλοι με ψηλούς βαθμούς αξιολογούμενοι, τι θα κάνει η τράπεζα που θα της μείνουν 'τα τούβλα' ή αν δεν θα δεχτεί την αίτηση αποχώρησής τους επειδή είναι 'άνθρωποι κλειδιά' και 'καλοί υπάλληλοι' και μετά θα πει πως δεν έφυγαν και θα βγάλει πλεονάζοντες. Και φυσικά όλα τα πιο πάνω (πάλε εγύρισά το στο καλαμαρίστικό μου) θα πρέπει να μας τα εξηγήσει και η συντεχνία που νοιάζεται για το καλό των απανταχού υπαλλήλων σε τράπεζες, τραπεζοϋπαλλήλους και τραπεζικούς.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Πακέτα...



'You can make more friends in two months by becoming interested in other people than you can in two years by trying to get other people interested in you.' Dale Carnegie

Πάνε δυόμισυ μήνες και που μπήκα στην ανεργία. Μια επιδιωκόμενη ανεργία. Μια επιθυμητή παραίτηση με προϊστορία 3μισυ χρόνων σχεδόν που τυχαία ξεκίνησε από ένα δυστύχημα που είχα με τη μηχανή ανήμερα του Σταυρού το 12. Κάποτε ίσως γράψω για όλα αυτά τα χρόνια, είτε σαν αυτοτελή ιστορία είτε σαν μέρος μιας μεγαλύτερης ιστορίας. Εν πάσει περιπτώσει, αυτές τις μέρες νοιώθω πιο έντονα τη 'φυγή' μου. Ίσως επειδή το επεδίωξα κι'όλας. Ίσως επειδή προσπάθησα να 'ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου' όπως λένε. Σημασία έχει πως 21 χρόνια σχεδόν στην ίδια δουλειά, έστω κι'αν 'κατάφερα' να μην αποκτήσω ποτέ τη νοοτροπία του τραπεζικού αλλά απλά να δουλεύω σε μια τράπεζα, φτιάχτηκε ένα πακέτο που άρχισε σιγά σιγά να με 'χαλάει' (αν την αποκτούσα σίγουρα θά'μενα αλλά θά'μουνα ένας άλλος εγώ, θά'μουνα ένα άλλο πακέτο) κι'αυτό έπρεπε να σταματήσει.

Πάντα έλεγα πως τα πάντα στη ζωή είναι ένα πακέτο. Ακόμα κι'η ίδια η ζωή. Και κανείς δε μπορεί να παίρνει ότι θέλει από ένα πακέτο και ν'αφήνει ότι δεν θέλει. Ούτε να παίρνει από δυο πακέτα ή περισσότερα και να κάνει ένα. Πολλά πράγματα έχω πει. Κι'έχω επιβεβαιωθεί σ'αρκετά. Όπως έχω επιβεβαιωθεί τελικά και στα πακέτα. Γιατί βλέπεις, αφού τα πάντα είναι ένα πακέτο, που συνήθως αποτελείται από άλλα μικρότερα πακέτα κι'αυτά από άλλα μικρότερα, όποτε αποφασίσεις ν'αλλάξεις λίγο ή πολύ το πακέτο που λέγεται ζωή ή εαυτός ή καθημερινότητα κλπ, πάντα υποχρεώνεσαι να πετάξεις, αντικαθιστώντας τα ή όχι δεν έχει σημασία, μικρότερα πακέτα που περιλαμβάνονται στο μεγάλο. Αποτέλεσμα? Τίποτα δεν είναι το ίδιο πλέον.

Η δουλειά μου ήταν ένα απ'τα πακέτα που αποτελούσαν το μεγαλύτερο πακέτο της ζωής μου και το ακόμα μεγαλύτερο πακέτο του είναι μου. Αποφασίζοντας λοιπόν να το αφαιρέσω, με καμία πρόθεση να το αντικαταστήσω σύντομα, μαζί του αφαιρέθηκαν κι'ένα σωρό άλλα πακέτα που ενόσω υπήρχε αυτό δεν ήταν ξεκάθαρο το κατά πόσο αυτά τα πακέτα ήταν μέρος αυτού ή μέρος του μεγαλύτερου. Πακετάκια όπως 'φίλοι', 'γνωστοί', 'συνεργάτες' κλπ, έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Όπως εξαφανίζονται συνήθως οι πρώην. Δεν είναι κάτι που δεν περίμενα. Απλά δεν το περίμενα τόσο έντονα και τόσο σύντομα. Εννοείτε πως κανείς δεν είναι αμέτοχος σε αλλαγές και σε πακέτα της ζωής του, αφού το είδος και το μέγεθος αυτών εξαρτώνται απ'τον ίδιο, τον χαρακτήρα του, την προσωπικότητά του, το είναι του. Και κάθε φορά που συμβαίνει μια 'αποπακετοποίηση' ο καθένας μπορεί ν'ανακαλύψει πτυχές του χαρακτήρα του που ίσως δεν ήξερε, ή έστω να θυμηθεί πτυχές που είχε ξεχάσει πως υπάρχουν.

Το σίγουρο είναι πως μόλις συνειδητοποιήσει κάποιος την 'έλλειψη' του πακέτου που αποφάσισε ν'αφήσει πίσω, μ'όλα τα παρελκόμενά του, είτε το είχε καταλάβει είτε όχι (πώς περιλαμβάνονται σ'αυτό), ξεκινά αμέσως και η νέα του ζωή. Ξεκινά η νέα πορεία, με νέες εμπειρίες, και νέα πακέτα. Το σημαντικό είναι να μην προσπαθήσει να γεμίσει το κενό του προηγούμενου πακέτου μόνο και μόνο για να είναι 'πλήρης' είτε απέναντι στον εαυτό του είτε απέναντι στους άλλους και δη στους οικείους του. Γιατί σε τελική ανάλυση κι'αυτοί όλοι πακέτα είναι. Και κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να τα διατηρεί εφ'όρου ζωής αν εναντιώνονται στο πακέτο του είναι του. Ειδικά όταν είσαι άτομο που ποτέ δε μπόρεσες να καλουπωθείς στο τεράστιο πακέτο που λέγεται κοινωνία και σύγχρονη ζωή, όταν είσαι άτομο που νοιώθεις μέρος του σύμπαντος. Και το σύμπαν δεν έχει όρια ορατά. Ούτε η ψυχή. Γι'αυτήν κάθε επιβαλλόμενο όριο είναι φυλακή. Κι'εσύ γεννήθηκες για νά'σαι ελεύθερος...

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

BAD...




Καλός δεν είναι αυτός που κάνει το καλό. Είναι αυτός που κάνει πάντα το καλό. Γιατί το καλό μπορούν να το κάνουν κι'οι κακοί μέσα μέσα. Πάντα το καλό όμως μόνο οι καλοί μπορούν. Γι'αυτό και ο κόσμος εύκολα παρασύρεται απ'τους κακούς. Κι'όμως. Ποτέ, μα ποτέ δεν είπα πως είμαι καλός. Αντίθετα, πάντα δηλώνω ανεπιφύλακτα πως είμαι κακός. Αλλά κανείς δεν το πιστεύει. Γιατί ο κόσμος αρέσκεται στις ψευδαισθήσεις του και στην άποψή του. Και στην εσχάτη, για να δικαιολογήσει τη λάθος εκτίμησή κι'άποψή του, πάντα λέει 'οι άλλοι είναι χειρότεροι'. Κι'έτσι συνεχίζουμε να ψηφίζουμε το ίδιο άχρηστους κι'ανίκανους και να υποφέρουμε. Καθόλου τυχαίο που είμασταν οι μόνοι που οι θεοί μας (οι 12) ήταν σαν εμάς ή και χειρότεροι. Και καθόλου τυχαίο που στον Θεό βρίσκουμε χίλια λάθη. Επειδή σε τελική ανάλυση μας ενοχλεί να μην είμαστε οι καλύτεροι, ή να είμαστε λάθος. Πόσο μάλλον να είμαστε κακοί. Κι'όμως, δεν ξέρω για σας αλλά εγώ είμαι. Πολύ. Καληνύχτα...