Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Υπάρχουν στιγμές...



... που βλέπω τους ανθρώπους από μια οθόνη, από ένα παγκάκι, απ'το αυτοκίνητο, στην τηλεόραση, τους ακούω στο τηλέφωνο, στο ραδιόφωνο, στο δρόμο και νοιώθω ακριβώς όπως εκείνον τον εξωγήινο που μας βλέπει από ψηλά, μας ακούει, μας νοιώθει και γελάει. Κι'ύστερα σοβαρεύεται και προσπαθεί να κρατήσει ένα δάκρυ που κυλά απ'το μάτι του στο μάγουλό του. Χαμογελάει πικραμένος, γυρίζει 180 μοίρες το όχημά του κι'απομακρύνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Κι'αφού φύγει απ'τον γαλαξία μας, τότε επικοινωνεί με τον πλανήτη του και λέει απλά, με φωνή λυπητερή, απογοητεύμενος αλλά με μια μικρή ελπίδα ακόμα στην καρδιά... 'Ούτε και σήμερα. Επιστρέφω'...

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Οι Έλληνες πολιτικοί...



... ειδικά απόψε, μου θυμίζουν την παροιμία 'Δυο γαϊδούρια μάλλωναν σε ξένο αχυρώνα'. Επίσης μου θυμίζουν κάποιους μάγκες που τσακώνονται για να πηδήξουν μια γκόμενα. Το πρώτο δεν είναι και πολύ άσχημο, αν εξαιρέσεις το γεγονός πως αν οι πολιτικοί είναι τα γαϊδούρια ο ελληνικός λαός είναι τ'άχυρα. Και τέτοιοι είμαστε άμα μισάμε τους αντιπάλους, θυμώνουμε που δεν βγήκε αυτός που θέλαμε και αντί να βάλουμε το σταυρό μας και να παρακαλέσουμε το Θεό να φωτίσει, όποιον κι'αν βγει, να μην τα κάνει σκατά και πάλι, ήδη τον καταριώμαστε για τα σκατά που δεν έκανε, μιας και μόνο ο δικός μας αξίζει και δεν τα κάνει σκατά, ή έστω τα σκατά του μυρίζουν. Το δεύτερο όμως είναι ακόμη χειρότερο. Γιατί κατ'αρχήν κανείς άνδρας δεν τσακώνεται για να γαμίσει. Κανένας σωστός άνδρας τουλάχιστο. Ο σωστός άνδρας παραχωρεί τη θέση του στον άλλο και φεύγει, γιατί απλά καμιά γυναίκα δεν αξίζει να τσακωθείς με κάποιον απλά για να την πηδήξεις. Και επειδή κι'οι δυο είναι σωστοί, φεύγουν κι'οι δυο και μένει η γκόμενα αγάμητη. Δεν κολλάς ρε γαμώτο για να γαμήσεις μια γυναίκα. Στην εσχάτη την παρτουζάρεις, αλλά ποτέ δεν τσακώνεσαι. Και στην περίπτωσή μας η γυναίκα είναι η εξουσία, που όλοι την θέλουν και την θέλουν σαν πρωθυπουργοί. Δηλαδή όλοι θέλουν κυβέρνηση, όλοι θέλουν το καλό της χώρας, αλλά μόνο μ'αυτούς πρωθυπουργούς. Κι'ο λαός πληρώνει τις καπότες και τη βίζιτα της γκόμενας που θέλουν να πηδήξουν οι πολιτικοί. Αποτέλεσμα? Οι πολιτικοί τσακώνονται και δεν πηδάνε, η γκόμενα μένει αγάμητη και οι καπότες αχρησιμοποίητες, αν και η βίζιτα στον νταβαντζή πληρώθηκε.

Κάποιος θέλει να σωθούμε, δε μπορεί, αλλά σίγουρα αυτός δεν είμαστε εμείς...

Πόσα γράφει η αγάπη ακόμα (live) Γαλάνη-Πρωτοψάλτη στο Vox



Απόψε ας γίνουμε όλοι ένα... Για σένα, για μένα... Καληνύχτα...

Αχ Ελλάδα...



Δεν ξέρω ποιος ετοίμασε το πιο πάνω βίντεο. Και δε μ'ενδιαφέρει βασικά. Εκείνο που ξέρω είναι πως απόψε ΌΛΗ, κι'όταν λέμε ΌΛΗ εννοούμε ΌΛΗ η Ελλάδα ξενυχτά γλεντώντας, αφού πρώτα καθηλώθηκε με αγωνία και υπογλώσσια στις τηλεοράσεις για να δει τα παιδιά της να προκρίνονται. Και αύριο βράδυ θα καθηλωθεί πάλι με αγωνία και υπογλώσσια για να δει κάποια άλλα παιδιά της να κερδίζουν γι'αυτήν. Η διαφορά τεράστια. Οι περισσότεροι αύριο θά'χουν χάσει. Το θέμα είναι να μην χάσει η Ελλάδα. Είναι καιρός λοιπόν να αφήσουμε το μυαλό να μιλήσει με την καρδιά και δημοκρατικά ν'αποφασίσουν από κοινού τι θα ψηφίσουν, με το κορμί έτοιμο να πάει να εκτελέσει την απόφασή τους, την επιθυμία τους. Αλλά το κυριότερο είναι, ανεξάρτητα απ'το ότι πέραν του 75 τοις εκατόν θά'ναι χαμένοι απ'ότι φαίνεται, μετά, ΌΛΟΙ, κι'όταν λέμε ΌΛΟΙ εννοούμε ΌΛΟΙ, να δουλέψουμε με μια καρδιά, μ'ένα μυαλό και με μια φωνή για το καλό αυτού του τόπου. Βλέπετε, εδώ στην Κύπρο έχουμε μια παροιμία που λέει 'Ο άνθρωπος είναι ο τόπος, κι'ο τόπος ας είναι έρημος'. Μέχρι τώρα αποδείχθηκε πως τους Έλληνες τους ενώνει το συμφέρον, εκτός απ'τις Εθνικές ομάδες που τους ενώνουν όλους. Τεράστια τα ποσά που έχουν φύγει από Κύπρο και Ελλάδα, θέλωντας ο καθ'ένας να διαφυλάξει τις οικονομίες τους και την τσέπη του, νοιώθοντας σίγουρος για την αποτυχία της Ελλάδας, ή αν μη τι άλλο απαισιόδοξος. Πολλές οι φωνές που φωνάζουν για τους φτωχούς και τους ασθενείς που υποφέρουν και μετά κρύβονται στο καβούκι τους αφού εμείς μια χαρά είμαστε. Ακόμα. Καιρός λοιπόν να ενωθούμε όλοι με κοινό την ψυχή μας για ένα και μόνο σκοπό. Την Ελλάδα κι'όλους τους Έλληνες. Βάλτε λοιπόν το χέρι στην καρδιά, βάλτε τον σταυρό σας και ψηφίστε. Γιατί να θυμάστε. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Μόνο εμείς κρινόμαστε άξια ή ανάξια τέκνα της. Όλοι μας. Καλή ψήφο...

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Gone...

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Μια βδομάδα και δυο βράδια... Τα χρυσόψαρα...



Αγόρασα Χρυσόψαρα. Βασικά είχαμε κερδίσει ένα και αποφάσισα ν'αγοράσω ένα ενυδρείο μικρό, κάτι που σκεφτόμουνα εδώ και καιρό, για να ζήσει, μιας και το προηγούμενο που είχαμε σε γυάλα πριν αρκετά χρόνια πέθανε μέσα σ'ενάμισυ μήνα. Και μαζί με το ενυδρείο του πήρα ακόμα τρία για συντροφιά. Τελικά εκείνο πέθανε και έμειναν τα τρία π'αγόρασα. Και τα βλέπω, αφού πιστεύω πως τελικά παρά τα διάφορα φάρμακα που χρησιμοποίησα κατάφερα να μην τα πεθάνω, να ζουν κάνοντας τίποτα. Απλά βολτάρουν στο ενυδρείο, βγαίνουν στην επιφάνεια για ν'αναπνεύσουν, τρώνε όποτε τα ταίσω και ξαναβολτάρουν. Πολύ ανθρώπινο κι'αυτό αν σκεφτείς το τι κάνουμε εμείς οι άνθρωποι. Δουλεύουμε, κοινωνικοποιούμαστε, φλερτάρουμε, σεξάρουμε, τρώμε, κοιμόμαστε και πάλι απ'την αρχή. Μέχρι να έρθει το τέλος για μας αλλά όχι για τη ζωή. Που κι'αυτή ίδια είναι. Καταγραμμένη σ'όλα τα βιβλία, σ'όλα τα μπλογκς, σ'όλα τα ποιήματα, σ'όλα τα τραγούδια. Κι'εμείς οι αμαθείς και αδαείς νομίζουμε πως πρώτη φορά συμβαίνει ότι συμβαίνει. Και πάντα διερωτούμαστε γιατί να μας συμβαίνει και πάντα κατηγορούμε τη μοίρα μας, τους άλλους, το Θεό, γι'αυτά που μας συμβαίνουν. Κι'αν ρωτήσεις τι θά'θελε κάποιος για να λέει πως περνά ωραία, παίρνεις σχεδόν την ίδια απάντηση. Υγεία, λεφτά, κάποιον ν'αγαπάμε και να μας αγαπά και να περνάμε ωραία. Κι'αν υπάρχει στον κόσμο ειρήνη και εξαλειφθεί η φτώχεια, η αρρώστεια, η δυστυχία, η πείνα, ο θάνατος κλπ, ακόμα καλύτερα. Κι'όμως, εδώ και τέσσερεις χιλιάδες χρόνια καταγεγγραμένης ιστορίας, τα ίδια συμβαίνουν. Αυτή είναι η ζωή. Και μεις κάνουμε ότι κάνουν κι'έκαναν οι πλείστοι όλα αυτά τα χρόνια. Θέλουμε, ζητάμε, παραπονιόμαστε και συνεχίζουμε. Ακόμα κι'εδώ τα χρυσόψαρα είναι καλύτερά μας. Δεν παραπονιούνται, δεν έχουν άποψη επιμένοντας πως είναι η σωστή, δεν κατηγορούνε, δεν βρίζουν. Απλά ζούνε, χωρίς να δυσαρεστούνται από κανένα, χωρίς να θέλουν ν'αρέσουν σε κανένα, χωρίς να λαμβάνουν υπ'όψιν κάποιον, χωρίς...

Πήρα άδεια μια βδομάδα. Δεν το συνηθίζω να παίρνω άδεια και να μένω σπίτι, μιας και συνήθως τεμπελιάζω. Και το ίδιο έγινε κι'αυτή τη βδομάδα. Τεμπέλιασα άγρια. Εκτός από μερικές εύκολες δουλίτσες, τίποτα απ'ότι είχα στο μυαλό μου να κάνω δεν έκανα. Κακό αυτό. Σημαίνει πολλά πράγματα αν το αναλύσω. Και πάνω απ'όλα χάσιμο χρόνου. Ναι, και η ξεκούραση είναι μέρος της ζωής μας. Φτάνει να σημαίνει ότι σημαίνει. Δηλαδή ανάπαυση μετά από κούραση, όχι κούραση απ'την ανάπαυση. Η τεμπελιά δεν είναι χαρακτηριστικό, είναι ασθένεια, που επιφέρει κόπωση και σωματική και πνευματική και ψυχική. Ακόμα λοιπόν ένα πείραμά μου π'απέτυχε, ανεξάρτητα απ'τις γνώσεις και τις εμπειρίες που μου έδωσε. Φυσικά τα πειράματα και τα τεστ γι'αυτό γίνονται. Για να πετύχουν ή ν'αποτύχουν, επιβεβαιώνοντας ή απορρίπτοντας θεωρίες που μετουσιώνονται σε πράξεις ή μη πράξεις. Και δεδομένο είναι πως η ξεκούραση και τα παιχνίδια, οποιουδήποτε είδους, είναι για ανάπαυλα, είναι μέρος της ζωής, όχι η ζωή.

Δυο συνεχόμενα βράδυα βγήκα μόνος. Ε και τι έγινε θα πει κάποιος. Τίποτα ουσιαστικά. Απλά ήταν δυο πολύ διαφορετικά βράδυα. Σ'όλα. Το πρώτο είμασταν καμιά εικοσαριά άνδρες, τρώγοντας πολλά χοληστεροειδή και 'απαγορευμένα' φαγητά, πετούμενα και μη, συζητώντας μέχρι λεκτικού τσακωμού για ιστορία, πολιτική, οικονομία, θρησκεία και τελειώνοντας φυσικά με γκομενικά. Εννοείτε πως ότι δε μ'αρέσει το θεωρώ λάθος, όπως περίπου όλοι οι άνθρωποι. Ειδικά όταν κάποιος νομίζει πως τα ξέρει όλα και είναι και σωστός. Και δυστυχώς δεν είναι εύκολο να παραδεχθώ πως είναι σωστός, αφού, όπως όλοι οι άνθρωποι, θέλω να με πείσει χρησιμοποιώντας το δικό μου σκεπτικό, τη δική μου λογική. Για παράδειγμα, με κάποιον βριστήκαμε επειδή είχε διαβάσει ένα βιβλίο κάποιος Λίνας ή κάτι τέτοιο που έλεγε πως τον Ελληνισμό και τους Έλληνες έβλαψε ο Χριστιανισμός και πως καταβάθος είμαστε πιστοί στο Δωδεκάθεο και το υποστήριζε με σθένος. Και δε μπορούσε να μου εξηγήσει πως τότε οι Έλληνες και η Ελλάδα είχε εξαφανιστεί απ'το προσκήνιο 300 χρόνια πριν τη διάδωση του Χριστιανισμού στην Ελλάδα, που ήταν ήδη διαλυμένη ηθικά και πνευματικά, αφού απ'τον καιρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν είχε προσφέρει κάτι αξιόλογο, με την πλήρη διάλυσή της με τους Πτολεμαίους και μετά τους Ρωμαίους, διάλυση ηθικά και πνευματικά εννοώ, κάτι που συνεχίζει μέχρι σήμερα, με ελάχιστες εννοείτε εξαιρέσεις.

Και το επόμενο βράδυ εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα. Διαφορετικό εστιατόριο, διαφορετικό μενού, διαφορετική συντροφιά. Συναδέλφοι, και κυρίως συναδέλφισες. Συζητήσεις ελαφρού περιεχομένου, και πολύ φλερτ. Διαφορετικό συναίσθημα, διαφορετική 'έξαψη', διαφορετικά όλα. Εγώ ο ίδιος. Με διαφορετική προσέγγιση τη μια βραδιά, διαφορετική την άλλη. Το ίδιο άτομο. Και μετά σκέφτηκα τι θα συνέβαινε αν συμπεριφερόμουνα διαφορετικά. Αν είχα διαφορετική προσέγγιση. Και σκέφτηκα πως αν προσέγγιζα τις γυναίκες όπως προσέγγισα τους άνδρες το προηγούμενο βράδυ το αποτέλεσμα θά'ταν ακριβώς το ίδιο με τη μόνη διαφορετική προσέγγιση που θα μπορούσα να κάνω στην ανδροπαρέα. Σιωπή. Βλέπεις, μπορεί να μη θες να εντυπωσιάσεις ή ν'αρέσεις, αλλά αν θες να συμμετέχεις κάπου ή να κάνεις κάτι, σχεδόν πάντα συμπεριφέρεσαι το ίδιο, με τα ανάλογα αποτελέσματα, με βάση τη φιλοσοφία σου για τις σχέσεις. Κι'ακόμα και αν είναι αποτυχημένη η φιλοσοφία σου, λίγοι μπορούν να το δουν και να την αλλάξουν. Οι πλείστοι από μας νομίζουμε πως οι άλλοι φταίνε γι'αυτό ή πως είμαστε γκαντέμηδες και πάντα βρίσκουμε τα λάθος άτομα μπροστά μας. Και αυτό δεν οφείλεται στη λογική μας, αλλά στην αντίληψή μας για την πραγματικότητα, μια αντίληψη που επηρεάζεται απ'τα βιώματά μας και τα συναισθήματα που μας δημιουργούν όταν μας πρωτοσυμβαίνουν, μιας και οι πλείστοι τείνουμε να τα επαναλαμβάνουμε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, άρα έχοντας το ίδιο αποτέλεσμα, και βγάζοντας το ίδιο συμπέρασμα.

Όλα ίδια είναι. Μόνο εμείς μπορούμε ν'αλλάξουμε. Κι'όλη η ζωή είναι γραμμένη. Τίποτα καινούριο δεν υπάρχει για να συμπληρώσουμε. Απλά αν θέλουμε ν'αλλάξουμε πρέπει να βρούμε τη θεωρία, να την κάνουμε πράξη για ν'αλλάξουμε το βίωμα άρα και την φιλοσοφία πλέον, αφού θ'αλλάξει η αντίληψή μας. Κι'αυτό μόνοι μπορούμε να το πετύχουμε. Γιατί κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλο. Αλλά το κυριώτερο γιατί τα βασικά ένστικτα είναι το ίδιο ισχυρά εδώ και χιλιετηρίδες. Και η λογική μας έγινε δούλος τους, απλά γιατί η αντίληψή μας έχει διαβρωθεί λόγω του ήθους μας σε μια κοινωνία που τη βολεύει να συνεχίσουμε έτσι. Σαν χρυσόψαρα που μιλάνε...

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Σήμερα...



... Η ζωή περνά και χάνεται σε μαλακίες, πολιτικές, οικονομικές και άλλες...

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Τύχη?



Τα τελευταία χρόνια θά'λεγε κάποιος πως έμαθα πολλά. Απ'τα βιβλία που διάβασα, με περιεχόμενο διάφορο, όπως 'Σκέψου σαν τον Άινσταϊν' μέχρι 'Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά', μέχρι τις εμπειρίες μου απ'τη γνωριμία μου με εκατοντάδες κόσμο, κυρίως γυναίκες. Σίγουρα μεγάλο σχολείο το facebook και το twitter. Απ'την άλλη θά'λεγα πως δεν έμαθα και τόσα πολλά καινούρια πράγματα. Απλά τα συνειδητοποίησα, τα συνέταξα και τα έζησα. Θεωρίες που έγιναν πράξεις, πράξεις που επαλήθευσαν θεωρίες. Λάθη που αναγνωρίστηκαν και που ξανάγιναν για να επιβεβαιωθούν.

Τελικό συμπέρασμα? Κανείς δεν ακούει παρά μόνο ότι τ'αρέσει. Αυτό όμως δεν αλλάζει τους νόμους της φύσης, τα βασικά ένστικτα, τον κόσμο. Απλά σου δίνει ακόμα ένα όπλο, το πιο δυνατό, για να ζεις ωραία και να κάνεις και τους γύρω σου να ζουν ωραία. Υποκρινόμενος και λέγοντας ψέματα θα πει κάποιος. Καθόλου όμως. Μιας και όλοι, μα όλοι, ανεξάρτητα απ'τα λόγια που χρησιμοποιούμε ή τις εικόνες που έχουμε στο μυαλό, τα θέλω και τα μη μας, είμαστε ίδιοι. Απλοί άνθρωποι που χρησιμοποιούμε όσο λιγότερο γίνεται την λογική και βάζουμε πάνω απ'όλα το συναίσθημά μας, εμπλουτισμένο με τις ανασφάλειές μας, τα κόμπλεξ μας, τους φόβους μας, τις ανάγκες μας, πραγματικές και μη.

Κάποιος θά'λεγε ίσως πως είμαι τυχερός. Τυχερός επειδή αγάπησα, αγαπήθηκα, ερωτεύθηκα, ζω όμορφα χωρίς σοβαρά προβλήματα οποιουδήποτε είδους. Κάποιος άλλος θά'λεγε πως είμαι άτυχος γιατί θα μπορούσα νά'χω πολλά. Προσωπικά νοιώθω όμορφα. Είτε επειδή περνώ ωραία με τους ανθρώπους είτε επειδή ξέρω τρόπους να κάνω τους ανθρώπους να νοιώθουν όμορφα, ακόμα κι'ότα πρόκειται να με 'απορρίψουν', πόσο μάλλον όταν είναι μαζί μου. Το σίγουρο είναι πως κάποιες φορές ασυναίσθητα, κάποιες φορές συνειδητά, εφαρμόζω όλα αυτά που έμαθα εδώ και 44 χρόνια. Και δουλεύουν, ανεξάρτητα απ'τα πιστεύω του καθ'ενός. Δουλεύουν γιατί δεν ακούω αλλά νοιώθω, δουλεύουν γιατί δε λέω μόνο αλλά προσπαθώ ν'αγγίξω. Η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα τα συνδύαζα και με παιχνίδια. Κι'ίσως αυτό πλέον είναι το καινούριο. Ωραία τα παιχνίδια αλλά δεν οδηγούν πουθενά. Κι'ο χρόνος είναι αμείλικτος.

Πίστευε λοιπόν ότι θες, λέγε ότι θες. Ο άνθρωπος είναι πολύ περισσότερα από σκέψεις και λόγια. Αυτά απλά είναι οι πύλες για το συναίσθημα, την ψυχή. Η οποία εκφράζεται με βλέμματα, με αγγίγματα, με το κορμί, είτε το θέλουμε είτε όχι. Απλά να θυμάσαι. Τα παιχνίδια είναι για να ξεκουραζόμαστε απ'τις μάχες. Και μια νίκη σ'ένα παιχνίδι δεν έχει αντίκρυσμα παρά μόνο ένα χαμόγελο όταν τελειώνει ο αγώνας. Ο πόλεμος καραδοκεί.

Δεν είμαι τυχερός. Απλά ζω έντονα. Και ρισκάρω χωρίς να φοβάμαι την ήττα, χωρίς να φοβάμαι μήπως τσαλακωθώ, χωρίς να περιμένω τους άλλους, την τύχη, το Θεό για να περάσω καλά. Και χωρίς να νοιώθω άτυχος όταν ηττηθώ, όταν αρρωστήσω, όταν όλα πάνε λάθος ή χάλια. Γιατί ξέρω. Όλα θα περάσουν. Φτάνει να το φροντίσω, να μην περιμένω απλά να περάσουν. Και το κυριότερο, να μη με επηρεάζουν αυτά που δεν περνούν τόσο που να μη μπορώ να χαρώ τα υπόλοιπα που με περιμένουν. Απλά ξεκουράζομαι και ξαναρχίζω. Ο άνθρωπος είναι κυνηγός. Τίποτα δεν του χαρίζεται. Αλοίμονο σ'αυτόν που περιμένει απλά χωρίς να προσπαθεί, χωρίς να περιμένει, χωρίς να αντέχει τον πόνο, την θλίψη, το κακό. Γιατί αυτό είναι ζωή. Όλα μαζί. Και συ στη μέση να συνεχίζεις για νέες κατακτήσεις. Πάντα. Και πολύ σημαντικό να μην ακολουθώ πλέον, ούτε να περιμένω να με φτάσουν. Το καλύτερο είναι πάντα μπροστά σου. Φτάνει να πας μπροστά και νά'χεις τα μάτια και τ'αυτιά ανοιχτά. Καλό τριήμερο... Έφυγα...

Blues Man...



Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Γι'αυτό φτωχύναμε σα λαός. Και μιλάω για όλους μας. Καλό τριήμερο...

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Καλοκαιράκι...



Ότι κι'αν σημαίνει αυτό για τον καθένα. Για μένα προσωπικά το φετεινό καλοκαίρι σημαίνει πολλά. Είναι ένα καινούριο στοίχημα με τον εαυτό μου. Είναι ένα acid test. Τα τελευταία χρόνια έμαθα πολλά. Αλλά η γνώση χωρίς πράξη δεν σημαίνει τίποτα. Και τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός για χρησιμοποίηση της γνώσης. Τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός για πράξεις. Και το γεγονός πως είμαι με άδεια μέχρι και τις 11 βοηθάει. Τώρα θα μου πείτε τι σας ενδιαφέρουν αυτά? Μάλλον καθόλου τους πλείστους. Αλλά για μένα είναι μέρος της εφαρμογής που έλεγα πιο πάνω. Καλό μας καλοκαίρι λοιπόν. Και καλό μήνα.