Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Άϊ - σηχτήρ...

Μισάνε τα Χριστούγεννα, γιατί ποτέ δεν τα χάρηκαν όταν ήταν μικροί, ποτέ δεν ήρθε σ’αυτούς ο Άης Βασίλης. Και το ένστικτο επιβίωσης της πληγωμένης ευαίσθητης ψυχής τους, αποφάσισε αφού δε μπορούν να χαρούν να τα διαγράψουν παντελώς ή να τα μισήσουν. Αλλά ξεχνάμε πως κάποιοι περνάνε ακόμα χειρότερα από μας. Ξεχνάμε αυτούς που είναι στα νοσοκομεία, είτε στο κρεββάτι του πόνου, είτε στο προσκέφαλό τους με τις άσπρες ρόμπες να τους φροντίζουν. Ξεχνάμε αυτούς στα παγκάκια, αυτούς στη ξενητειά, τους φτωχούς, αυτούς που τα περυσινά Χριστούγεννα ήταν τα τελευταία τους, και τα φετεινά απλά δεν θά’ρθουν ποτέ. Ξεχνάμε πως ακόμα και ο ίδιος ο Χριστός όταν γεννήθηκε δεν το γιόρταζε, κι’ας έψαλλαν Αγγέλοι, κι’ας έλαμπε τ’Αστέρι. Ξεχνάμε το κοριτσάκι με τα σπίρτα, το πνεύμα των Χριστουγέννων, το μικρό τυμπανιστή. Και παραπονιόμαστε και μαυρίζουμε επειδή ο Άης Βασίλης ποτέ δε μας έφερε δώρο. Κάτι που πίστευα και γω μέχρι που είδα τα πιο κάτω. Και τότε κατάλαβα πως ερχόταν πάντα, κάθε χρόνο συνεπής στο ραντεβού του, απλά εγώ ποτέ δεν τον έβλεπα.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Η Αγάπη και η άλλη Αγάπη (μέρος 2ο)

Που έγκειται το μεγαλύτερο πρόβλημα? Στο ότι σ’όλα μας τα όνειρα που κάνουμε για μας και το έταιρο ήμισυ, εμείς αλλά κι’αυτό, είμαστε όπως θέλουμε να είμαστε, κι’όχι όπως είμαστε. Τα όνειρά μας είναι η ζωή που θέλουμε κι’όχι η ζωή που έχουμε. Αυτή ή αυτός που ονειρεύομαστε ή και φαντασιωνόμαστε διάφορα μαζί της/του, είναι αυτός που θα θέλαμε να είναι κι’όχι αυτός που είναι, δηλαδή με λίγα λόγια κάποιος άλλος, που ίσως δεν υπάρχει καν σ’αυτόν τον κόσμο, με τη μορφή αυτού που ξέρουμε κι’έχουμε σχέση και κάνουμε όνειρα για το δικό μας μέλλον, για το δικό μας καλό. Και όταν ονειρευόμαστε ποτέ το στόμα της δε μυρίζει, ποτέ δεν θυμώνει, ποτέ δε βρωμάει, ποτέ δεν λέει μαλακίες, ποτέ δε μας κερατώνει, πάντα μας κάθεται, όταν θέλουμε, όπως θέλουμε, πάντα είναι νέα και ωραία και γλυκειά και χαμογελαστή και καυλιάρα και μας περιποιείται. Κι’αυτός υποθέτω που ονειρεύεστε είναι πάντα το ίδιο ωραίος, ποτέ δεν τρώει παστουρμά και τζατζίκι, ποτέ δεν κλάνει ή ρεύεται, ποτέ δε μεθάει, ποτέ δε θυμώνει, πάντα έχει λεφτά και παραδόξως η πούτσα του είναι πάντα πιο μεγάλη στις φαντασιώσεις σας απ’ότι στην πραγματικότητα, κι’ας την έχετε δοκιμάσει σ’όλες σας τις τρύπες και μ’όλους τους τρόπους. Το κυριώτερο όμως, στα όνειρά μας για το μέλλον και στις φαντασιώσεις μας, κανείς απ’τους δυο δεν έχει παρελθόν. Μόνο μέλλον. Όπως λέει και κάποιος παραφράζοντάς το λίγο, ο άντρας φαντασιώνεται πως είναι ο πρώτος ή τουλάχιστο ο καλύτερος για τη γυναίκα αυτή και η γυναίκα φαντασιώνεται πως απλώς είναι η τελευταία για τον άντρα, για το καλύτερη δεν το συζητάμε καν. Και σίγουρα πάντα οι μόνοι ο ένας για τον άλλο.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Αστυνομικό Δελτίο - Πανέξυπνος ή Πανηλίθιος? Μάλλον τρελλός για δέσιμο...

...και στην Ελληνική Αστυνομία πως θα βρει τρόπο να αποσιωπήσει το θέμα και να τους ελευθερώσει χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία’. Μάλλον το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ακόμα δεν κατάλαβε πως είναι εξουσία.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Ίσως μια άλλη φορά...

Ήρθε το ποτό της. Ήπιε μια γουλιά. Άναψε τσιγάρο. Σκέφτηκε εκείνη. Θυμήθηκε την πρώτη φορά που τη φίλησε. Δεν είχε ξαναφιλήσει γυναίκα. Είχε νοιώσει παράξενα. Το χάραμα τις βρήκε στο κρεββάτι της να πηδιούνται άγρια με αλλεπάλληλους οργασμούς. Όταν πήγε σπίτι της, ξαναπήγε στο μπάνιο με δάκρυα στα μάτια. Είχε καιρό να χύσει γενικά, ούτε καν θυμάται από πότε. Και ποτέ δεν πέρασε καν απ’το μυαλό της πως θα μπορούσε να γαμηθεί με γυναίκα. Κι’όμως ένοιωσε τόσο όμορφα. Δεν ήξερε αν θα συνέχιζε τη σχέση ή όχι. Ήταν και θέμα χρόνου, μιας και η δουλειά της, τα παιδιά της και τα βράδυα της για συνοδεία δεν της άφηναν και πολύ. Και μέσα σ’όλα αυτά ήρθε κι’εκείνος. Και της τα αναποδογύρισε όλα. Ξανάνοιωσε γυναίκα. Τον ερωτεύτηκε, τον πόθησε, τον αγάπησε, και ξανάνοιωσε τον οργασμό με άνδρα.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Η Ιστορία μέσα μας...

Παρά να σου βγει τ’όνομα καλύτερα να σου βγει το μάτι, έλεγαν οι παλιοί. Επίσης έλεγαν η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει. Στη σημερινή εποχή αυτά δεν περπατούν και τόσο. Ή καλύτερα, αξίζουν το ίδιο αλλά εφαρμόζονται κι’ακολουθούνται ελάχιστα. Το νά’σαι καλό παιδί σημαίνει για τους άλλους ένα θύμα που θα το χρησιμοποιούν για όφελός τους και θα του λένε μπράβο, και για τις γυναίκες ένα καλό φίλο που θα πίνουν καφέ, θα του μιλάνε για το γκόμενο που τις άφησε ή που θέλουν να τις πηδήξει, και θα εξαφανίζονται όταν έχουν γκόμενο. Αλλά πάντα θα επιστρέφουν για παρηγοριά, μιας και σαν καλό παιδί είσαι πάντα εκεί. Οι δε φίλοι του άλλα καλά παιδιά, που αν ακούσεις να μιλάνε όταν βρεθούνε, σχεδόν πάντα θ’ακούσεις και το παράπονό τους, για την κοινωνία, τη δουλειά, την οικογένεια, τη γκόμενα Αν τώρα το παίξεις κακό παιδί, θα είναι κοντά σου, γιατί οι γυναίκες ελκύονται απ’τα κακά παιδιά, μέχρι να ανακαλύψουν ότι δεν είσαι τελικά, και τότε την κάνουν και μάλιστα σου κρατάνε και μούτρα που τις ξεγέλασες. Γενικά οι γυναίκες παρατάνε τους άνδρες όταν δουν ότι δεν έχουν κάτι να πάρουν ή όταν έχουν πάρει τα πάντα και δεν έχουν κάτι άλλο να πάρουν.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Αλήθειες... (Για το Θανάση και τον κάθε Θανάση)

Όμοιος λοιπόν με όμοιους. Όμοιους στο σταυρό που κουβαλάνε. Στο ότι κουβαλάνε το δικό τους σταυρό στον δικό τους Γολγοθά, ζώντας τα δικά τους πάθη, οδηγούμενοι στη δική τους Ανάσταση. Διαφορετικός για τον καθένα. Διαφορετική Αλήθεια. Τόσες Αλήθειες όσοι και μεις. Τόσες Αλήθειες που θέλουν να βγούνε στο φως και μεις τις κρατούμε φυλακισμένες. Γιατί φοβόμαστε, γιατί ντρεπόμαστε, γιατί πονάμε κι’όταν τις λέμε ματώνουμε. Αλλά το κυριότερο, γιατί είναι δικές μας. Ολόδικές μας. Κομμάτι του εαυτού μας. Και δεν θέλουμε να τις βγάλουμε στο φως, για να μην τις κλέψει κάποιος, να μην τις μοιάσει κάποιος, να μην φύγουν, να μη χαθούν και μαζί τους κι’εμείς. Αυτές οι Αλήθειες όσο κι’αν πονάνε, μας δίνουν ζωή. Και μαζί τους ζει κι’ότι χάσαμε. Γιατί μαζί του ζούσαμε κι’εμείς. Και θέλουμε να ζήσουμε. Και ζούμε μόνο αν ζει. Όπως η φλόγα με το κερί. Όταν σβήσει η φλόγα το κερί νοιώθει άχρηστο, νεκρό. Δεν αντέχει το σκοτάδι. Και προτιμά να λοιώνει με τη φλόγα για να νοιώθει χρήσιμο και ζωντανό. Και πεθαίνουν μαζί. Κι’ο κάθε ένας από μας κυνηγάει το φως. Το θέλει μέσα του. Κι’ας καίει, κι’ας πονά. Γιατί Αλήθεια είναι Φώς.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Κρίση Ηλικίας...

Ο Συγγραφέας πρέπει να γράψει. Να καταθέσει με τη ψυχή του τη σκέψη του, την ιστορία του μέσω της πέννας του, όχι τα σώψυχά του. Ο Τραγουδιστής πρέπει να τραγουδήσει. Να καταθέσει με τη ψυχή του το συναίσθημά του μέσω της φωνής του, όχι τα σώψυχά του. Ο Ηθοποιός πρέπει να παίξει. Να καταθέσει με τη ψυχή του τη ζωή των άλλων κάνοντάς την δική του και κάνοντας το θεατή να την κάνει κι’αυτός δική του. Αλλά όχι τα σώψυχά του. Ο Ζωγράφος πρέπει να δημιουργήσει εικόνα. Να αποτυπώσει με τη ψυχή του το συνδυασμό των χρωμάτων στο άψυχο σεντόνι δίνοντάς τους μορφή που θα αγγίξει τους άλλους. Ο εραστής πρέπει να γαμήσει. Να καταθέσει με τη ψυχή του την καύλα του μέσω του κορμιού του για να κάνει τις συντρόφισσές του να απελευθερώσουν τη ψυχή τους διεγείροντας τις ορμόνες τους και χύνοντας. Ναι. Όλοι αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να καταθέσουν τη ψυχή τους για να ανοίξουν τη ψυχή του άλλου. Παράξενο. Όλοι προσπαθούν με την τέχνη τους να πουν και να δείξουν τα βιώματά τους με τρόπο που να μην φανεί η αδυναμία τους ή το παράπονό τους ή το πρόβλημά τους αλλά η εμπειρία τους και η ειδικότητά τους και η ικανότητά τους και να αγγίξουν τόσο πολύ το κοινό που να νοιώσει ένα με την τέχνη τους φτάνοντας στην ηδονή.

Συνεχίστε να διαβάζετε εδώ...

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Φτιάξε τη δική σου ανάγκη. Τι λείπει? Μαέστρο Πάμε!

Μας έμαθαν πως τα αγαθά αγοράζονται απ’το σούπερμαρκετ, τα αυτοκίνητα είναι για να δείχνουμε την ευημερία μας, τα τακούνια είναι για να είστε πιο όμορφες κι’όχι πιο πουτάνες, το ποτό είναι κοινωνικό στοιχείο κι’όχι τρόπος για πολλούς να ξεφύγουν απ’την πραγματικότητα, το Rolex είναι επιβράβευση των κόπων σου στα θρανία μέσω της δουλειάς σου, το κεράτωμα είναι must, τα όργια είναι για ανοικτά μυαλά και αγάπη σημαίνει βρίσκω μια όμορφη γυναίκα για να την πηδώ όταν κι’όπως θέλω, να με φροντίζει και να είμαι δίπλα της όπως ξέρω, αφού φροντίσω να θέλει ότι μπορώ να της δώσω και τίποτα παραπάνω. Και στην καλύτερη περίπτωση, δεν πηδάς τη γυναίκα του φίλου και του αδελφού σου, τη γκόμενα/γραμματέα του αφεντικού σου. Όλες οι άλλες είναι διαθέσιμες, φτάνει να αγαπάς τη γυναίκα σου και να μην της λείπει τίποτα απ’αυτά που έχουν κι’οι άλλες. Κυνηγάς περισσότερο χρήμα, κάνεις τα πάντα για μεγαλύτερο εισόδημα, για να έχεις παπούτσια και τσάντες και κοστούμια των 1000 ευρώ, σπίτι μεγάλο με οικιακή βοηθό, ταξίδια στο εξωτερικό, πριβέ πάρτυ, με σνιφάρισμα, ουίσκυ και όργια, τηλεόραση 50 ιντζών, κότερο, ιδιαίτερα στο σπίτι για τα παιδιά σου που δεν βλέπεις γενικώς, θέσεις vip στο γήπεδο και στη Madonna, μετοχές κι’ακίνητα για το μέλλον, και προσπαθείς μέχρι που τα καταφέρνεις να είσαι ευτυχισμένος στα εξαρτησιογόνα – ναρκωτικά, ποτό, σεξ, κάπνισμα, φαγητό, ρούχα και φρου φρου.

Η Συνέχεια ΕΔΩ!!!

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Κλανιές...



Πολλές κλανιές. Πορδές. Όπως θέλετε πέστε τις. Όλος ο κόσμος σιχαίνεται κάτι που κάνει. Όπως το βίντεο που έβαλε την περασμένη βδομάδα ο Λαζόπουλος, στις τουαλέτες. Φτάνει να κλάσει ο πρώτος. Ναι, είναι αντικοινωνικό να κλάνεις και να ρεύεσαι μπροστά στους άλλους, ασχέτως πως σε κουλτούρες όπως των Αράβων είναι – λένε, δεν ξέρω - ασέβεια στην οικοδέσποινα να μη ρευτείς γιατί με το ρέψιμο δείχνεις πως σου άρεσε το φαγητό. Υποθέτω το να κοροϊδεύεις, να ειρωνεύεσαι, να βρίζεις, έστω και ένα απλό γαμώτο είναι λιγότερο προσβλητικό. Ναι, δεν λέω, δεν είναι κι’ότι καλύτερο να κλάνεις σε κλειστό χώρο επίτηδες, αλλά έλα που και ένα απλό κρύωμα φέρνει πορδές, πόσο μάλλον αν έφαγες κάτι που σε πειράζει στα έντερα. Και μη μου πείτε πως αν δεν υποφέρετε από σπαστική κωλίτιδα ή άλλη σοβαρή ασθένεια ή δυσλειτουργία των εντέρων, δεν τρώτε απ’όλα. Φυσικά σε χειρότερη θέση απ’όλους είναι αυτοί με κωλοστομή, με έξοδο δηλαδή στο πλευρό και σακκουλάκι, μιας και κλάνουν ανεξέλεγκτα αφού απουσιάζουν οι σφιγκτήρες – ναι, αυτοί οι μυς που σε κάνουν να πονάς αλλά μετά σου χαρίζουν την ηδονή όταν σε πηδάνε απ’τον κώλο, σωστά μιλάω κορίτσια? – και οι καημένοι στην αρχή ντρέπονται να κυκλοφορήσουν μέχρι να συνηθίσουν τη νέα κατάσταση και να την ελέγξουν με κατάλληλη διατροφή και σκευάσματα. Σημειώστε δε πως μετά από μια εγχείρηση, όταν ξυπνήσει ο ασθενής και του περάσει η επήρεια του αναισθητικού, το πρώτο που θέλουμε είναι να κατουρήσει και να κλάσει. Αλλοιώς το κλίσμα δεν το γλυτώνει.
Πώς μού’ρθαν οι κλανιές στο νου? Όχι, δεν είναι για να γλυτώσω απ’το δεύτερο μέρος της αγάπης και του έρωτα. Απλώς θυμήθηκα, μιας και ότι μου συμβεί ή/και ακούσω/δω, μετά το αναλύω στο ανισόρροπο μυαλό μου, κάτι κουβέντες που έφυγαν σήμερα της καθαρίστριάς μας στη δουλειά. Μια κουβέντα για να κατηγορήσει μια σκύλλα αγάμητη υπεύθυνη που έχω υποψίες πως τη γαμά ο διευθυντής μας, μια κουβέντα για να κατηγορήσει το διευθυντή μας, και σίγουρα μια κουβέντα που δεν άκουσα για να κατηγορήσει εμένα. Σε κάποια φάση της είπα – ας σημειωθεί ότι μιλάμε μια χαρά και γελάμε το ίδιο, όπως κάνω με όλους τους ανθρώπους που δεν χωνεύω ή είμαστε σε αντιπαράθεση – πως ένα φίλος κάποιου φίλου ενός φίλου μου λέει ότι όλες οι γυναίκες είναι ίδιες, και εκείνες που διαφέρουν είναι απλώς χειρότερες. ‘Όχι κι’όλες’ μου λέει, πειραγμένη. ‘Γιατί ξέρεις καμιά που δεν είναι φάουσα (κάτι σαν σκύλλα στα κυπριακά)’ τη ρώτησα χαμογελαστά. ‘Εγώ’ μου απαντά δειλά, συμπληρώνοντας με χαμόγελο που δύσκολα έβγαινε ‘Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει’. ‘Ναι’, της λέω, ‘αλλά για ρώτα και τους άλλους’. Και εκεί σταματήσαμε την κουβέντα.
Κάποιος είπε πως τα μόνα πράγματα που δεν γυρίζουν πίσω είναι ο χρόνος, μια πέτρα που έφυγε απ’το χέρι σου (ή μια σφαίρα απ’το όπλο) και μια κουβέντα. Οπωσδήποτε και μια κλανιά, απλώς η κλανιά, αν εξαιρέσουμε τις κλανιές των αγελάδων που καταστρέφουν το όζον, είναι ακίνδυνη. Λοιπόν οι περισσότεροι άνθρωποι αμολάνε κουβέντες όπως αμολάνε άλλοι τις κλανιές (ναι, συνήθως αυτοί, όχι όλοι φυσικά, δεν αμολάνε κλανιές, δεν είναι παράξενο?). Και εγώ, μιας και ακούω καλά και θυμάμαι ακόμα καλύτερα, δυστυχώς, τους τις επιστρέφω όπως αυτούς που κλάνουν επίτηδες. Όχι, δεν το κάνω με όλους, μόνο μ’αυτούς που κλάνουν και μετά γυρίζουν και φωνάζουν ‘Ποιος μαλάκας έκλασε?’. Έλεγαν κι’οι παλιοί ‘Λανθάνουσα γλώσσα την αλήθειαν λέγει’. Πόσο δίκηο είχαν. Γιατί άλλο το νά’σαι ψεύτης κι’άλλο παραμυθάς. Ναι, είναι πολύ καλύτερο να έχεις ‘τακτ’ όταν θα πεις κάτι, αλλά γαμώτο, μη λες και μαλακίες. Μην υποτιμάς τη νοημοσύνη των άλλων, ούτε ακόμα κι’αν είσαι σίγουρος πως είναι λιγότερη απ’τη δική σου. Το πιο αστείο δε, είναι πως οι πλείστοι χαίρονται όταν μ’ακούν να καυστηριάζω τα λεχθέντα κάποιων που δεν χωνεύουν, ή έστω αν το κάνω χιουμοριστικά, χωρίς να σκέφτονται πως σίγουρα θα’ρθει κι’η δική τους σειρά. Κι’εκεί είναι που φαίνονται πραγματικά οι άνθρωποι που σε εκτιμούν κι’αξίζει τον κόπο να εκτιμάς. Γιατί όταν τους την πεις, χαμογελάνε, σε βρίζουν και μετά ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ενώ αν δεν σε εκτιμούν, χάνουν το χρώμα τους, το χαμόγελό τους, γίνονται βλοσυροί, σιωπάνε και πλέον σε καίνε πισώπλατα. Πολλές φορές, εντελώς άθελά μου αλλά όχι κατά λάθος, μάλλον ενστικτωδώς, το κάνω αυτό για να ‘κόβω δρόμο’ στις σχέσεις μου. Έτσι σκαρτάρω αμέσως μεγάλο αριθμό ανθρώπων που δεν ταιριάζουμε. Κάποιος θα πει ‘Μα έτσι μένεις μόνος και κάνεις εχθρούς’. Και λοιπόν? Μήπως αλλοιώς δε μένω μόνος και κάνω εχθρούς? Δεν είναι εχθρός μου όποιος με θέλει για δική του υποστήριξη? Οπόταν γλυτώνω από πολλά, και κυρίως, πολλοί ψευτοπαλληκαράδες φοβούνται να επιχειρήσουν κάποια παγαποντιά στο μέλλον. Όπως περίπου γίνεται και με τις γυναίκες. Οι πλείστες που με πλησιάζουν, δεν είναι επειδή είμαι καλό παιδί.
Πάντα λέω πως ο θάνατος επέρχεται όταν έχεις εκπληρώσει το χρέος σου στον κόσμο και στην κοινωνία ή όταν το χρέος σου εκπληρώνεται ακριβώς με το θάνατό σου, ο οποίος είναι σημαντικός γιατί αλλάζει σημαντικά τη ζωή κάποιου ή κάποιων άλλων. Οι παλιοί έλεγαν ‘Ώσπου έχει λάδι το καντήλι’. Δυο οικογένειες με 4 παιδιά. Ο σύζυγος ένας, οι σύζυγοι – γυναίκες δύο. Η αρχική οικογένεια, το ζευγάρι, 2 γιοί και μια κόρη. Πριν 8 χρόνια σκοτώθηκαν σε τροχαίο η σύζυγος κι’η κόρη στην Ελλάδα, ενώ περπατούσαν στο δρόμο και παρασύρθηκαν από αυτοκίνητο. Σήμερα, σκοτώθηκε ο πατέρας, ο οποίος στο μεταξύ ξαναπαντρεύτηκε και έκανε ακόμα μια κόρη, κι’ο μεγάλος γιος, ενώ πήγαιναν κυνήγι και σχεδίαζαν να πάνε το απόγευμα στην κηδεία κάποιου γνωστού. Και την είδηση του θανάτου του την άκουσε μια ξαδέλφη του απ’το τηλέφωνο του σταθμού που την μετάδιδε, ενώ περίμενε να μιλήσει απ’το Σουδάν για το θάνατο του παραπληγικού φίλου της σε κατάδυση στο Σουδάν. Θυμήθηκα πριν κάποια χρόνια ένα παλιό γνωστό που ενώ πήγαινε κυνήγι το αυτοκίνητό του έπαισε σε γκρεμό. Κατάφερε να ανέβει στο δρόμο, και ενώ μιλούσε με κάποιον που σταμάτησε για να τον βοηθήσει, ήρθε ένα αυτοκίνητο, κτύπησε στο αυτοκίνητο του ανθρώπου που σταμάτησε για βοήθεια, το οποίο τον κτύπησε και τον σκότωσε. Κάποιος είπε πως το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι η αλλαγή και ο θάνατος.
Η Κινέζα πέρυσι είχε λάβει μέρος σε διαγωνισμό στο ‘diavase me . gr’. Έψαξα το θέμα, πήρα τις δυο εκδόσεις με τα βραβευμένα κείμενα κι’αυτά που ξεχώρισαν, διαβάζω για δεύτερη φορά (εδώ τις σημειώσεις των μαθημάτων που έδινα εξετάσεις και μια φορά αρκετές δεν διάβασα) το ‘Πώς να γράψεις’ της Μανίνας Ζουμπουλάκη (τι γυναίκα Θεέ μου) και ετοιμάζομαι. Λίγο αυτό, λίγο οι εξόδοι για φαγητό, λίγο η δουλειά, λίγο απ’όλα, χρόνος ελάχιστος. Έριξα μια ματιά στους τίτλους των ποστ σας και προτίμησα να γράψω. Βλέπετε, τα προβληματικά άτομα γράφουν συνέχεια (ή μιλάνε συνέχεια, αν δεν βρίσκουν χρόνο να γράφουν συνέχεια). Και όπως είδατε δεν με είδατε στο X – Factor μιας και αποκλείστηκα πριν συμμετάσχω (διερωτούμαι γιατί μιας και άκουσα πως έκαναν προ – ακρόαση αλλά ούτε καν με ειδοποίησαν. Ίσως νά’φταιγε το ότι δήλωσα συμμετοχή πριν ανακοινωθούν οι συμμετοχές για Κύπρο μέσω του ίντερνετ στο site. Θα δούμε του χρόνου).
Τώρα θα μου πείτε γιατί σας κλάνω όλα αυτά? Αφού είπαμε, τα προβληματικά άτομα γίνονται καλλιτέχνες ή συγγραφείς. Έστω κι’αν γράφουν μαλακίες. Αλλοιώς γίνονται εγκληματίες ή ψυχασθενείς. Γιατί λοιπόν να μη σας βασανίσω εσάς? Έ? (Κι’ελπίζω αν και όσοι σχολιάσετε να μην ασχοληθείτε περισσότερο με την τελευταία πρόταση αντί το κείμενο ολόκληρο, έτσι?) Φιλιά!!!

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Σ αγαπώ καυλιάρα ερωμένη μου...

Εσείς οι γυναίκες λέτε το αγόρι μου, ο άνθρωπός μου, ο γκόμενός μου, ο άντρας μου, ο αρραβωνιαστικός μου, το αίσθημά μου, κι’εσείς οι άνδρες λέτε η γκόμενά μου, η αρραβωνιαστικιά μου, η γυναίκα μου, η κοπέλλα μου, το κορίτσι μου, το αίσθημά μου. Κανείς δε λέει η πουτάνα μου, η ερωμένη μου, η καύλα μου, η γαμιόλα μου, ούτε καμιά λέει ο γαμιάς μου, ο πουτσάς μου, ο εραστής μου, το πάθος μου. Και για όλους τους παράνομους δεσμούς μας, αλήθεια, αν ποτέ μιλήσουμε, ειδικά οι άντρες που μας αρέσει κάποτε να το περηφανευόμαστε ενώ οι γυναίκες μπορεί να μιλάνε περισσότερο μεταξύ τους για τα πηδήματά τους όταν είναι ελεύθερες αλλά όχι και τόσο όταν είναι σε δεσμό ή παντρεμένες, μιας και δεν είναι και το καλύτερο να λες ‘είμαι πουτάνα και πηδιέμαι με τον εραστή μου’ ανεξάρτητα απ’το τι πιστεύει η ίδια, αφού η κοινωνία, όσο κι’αν το αποδέχεται και το επιζητά, αυτό πιστεύει, πόσοι λοιπόν χρησιμοποιούμε εκφράσεις και λέξεις ‘ευγενικές’ που να υποδηλώνουν αίσθημα και μέλλον στη σχέση?

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Vicκy - Cristina - Barcelona - Τρελλαίνομαι...

Βασικά έρωτας. Έρωτας που ακόμα αναπτύσσεται, ακόμα δεν έχει φτάσει στην κορύφωση. Αλλά όπως είπα και παλιά, όπως και οι πλείστοι υποθέτω, όταν βλέπω μια καλή ταινεία, μπαίνω στο πετσί του πρωταγωνιστή και τη ζω. Πόσο μάλλον όταν βλέπω κοινά στοιχεία μ’αυτόν. Μια ανισορροπία, μια λαγνεία, ένα ερωτισμό, απροκάλυπτο φλερτ, ειλικρίνεια που αφοπλίζει. Και το κυριώτερο, ένα λάθος που βοηθά όλα τα υπόλοιπα λάθη να ζουν και να είναι ευχάριστα. Παράλληλες σχέσεις, ερωτικά τρίγωνα, ελευθερία στη σκέψη, στην πράξη, στη ζωή.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Αλλαγές...

Κάποια πράγματα αλλάζουν κάποια όχι. Κάποια βελτιώνονται, κάποια όχι. Κάποια χειροτερεύουν, κάποια όχι. Το σίγουρο είναι πως το κάθε πράμα έχει και το σκοπό του και κυρίως η οφέλειά του ή η μή οφέλειά του εξαρτάται απ’τη χρήση και κυρίως απ’το χρήστη. Το ίδιο κι’οι άνθρωποι. Απλά εκεί παίζουν πάρα πολλά άλλα στοιχεία σημασία. Η αντίληψη του κάθ’ενός για συγκεκριμένες λέξεις και πράξεις, οι σκοποί και οι στόχοι, το περιβάλλον, η παιδεία, το παρελθόν, άνδρες, γυναίκες. Όλα υποκειμενικά. Γι’αυτό και η αλήθεια δύσκολα φανερώνεται στο φως του ήλιου. Γι’αυτό είναι χλωμή και καχεκτική. Γιατί ο καθ’ένας έχει τη δική του αλήθεια, κι’ας είναι ψέμα, κι’ας είναι φτιαχτή, κι’ας είναι όπως θά’θελε να είναι κι’όχι όπως πραγματικά είναι.

Η συνέχεια ΕΔΩ!!!

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Τώρα γιατί σας τα λέω όλα αυτά? Διότι τελικά υπάρχει και πέρα απ’τον πάτο. Με το να πιάσεις πάτο δεν είναι αρκετό. Υπάρχει κι’ο απόπατος. Αν δεν πέσεις μέσα στα σκατά, δεν έχεις φτάσει χαμηλότερα που υπάρχει περίπτωση να φτάσεις. Πολλοί πιστεύουν ότι ο θάνατος είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί. Σύμφωνα με έρευνες, το χειρότερο είναι γενικά η απώλεια αγαπημένου προσώπου. Αλλά αυτό συμβαίνει όχι μόνο με θανάτους, κυρίως απροσδόκητους όπως καρκίνος ή δυστύχημα, αλλά και με χωρισμό σε μια σχέση, είτε με διαζύγιο, είτε όχι. Όπως επίσης χειρότερη ασθένεια για κάποιους δεν είναι ο καρκίνος ή ο διαβήτης ή η κατά πλάκα σκλήρυνση ή το aids. Είναι η παραπληγία ή η τετραπληγία, συνήθως από δυστύχημα.

Ολόκληρο το κείμενο Εδώ!!!

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Το ότι είμαι πίσω είμαι...

Πολύ βυζί συνάντησα στη Θεσσαλονίκη βρε παιδί μου. Εντάξει, βοήθησε κι’ο καιρός, αλλά μιλάμε για πολύ βυζί. Και είχε και κάτι γκόμενες μέσα μέσα που κόλαζαν και καλόγερο. Εντύπωση μού’κανε το φραπέ στην Αριστοτέλους.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Χαμένα Φεγγάρια...

(Φίλος) – Η γυναίκα σου σ’αφήνει να πάμε Άγιο Όρος? (Η συνομιλία απ’το τηλέφωνο, η γυναίκα μου δίπλα κι’άκουγε).
(Γυναίκα) – Γιατί με ρώτησε? Απλά μου το ανακοίνωσε (φωνάζει για να την ακούσει). Νομίζεις με ρωτάει και ποτέ άμα θέλει κάτι? Πάλι καλά που μου το ανακοινώνει.
Γέλια απ’όλους.
(Εγώ) – Η δικιά σου?
(Φίλος) – Πότε πετάμε?
(Εγώ) – 25 ή 26 Σεπτεμβρίου.
(Φίλος) – Έχουμε καιρό. Θα της το πω την προηγούμενη που θα φτιάχνω βαλίτσα.
Τρανταχτά γέλια.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

To cyber or not to cyber? (Πορνογράφημα)

...'Άλλες φορές δικαιολογίες όπως ‘Εγώ δεν καυλώνω αν δεν έχω ζωντανή επαφή’, ή ‘τό’χω δοκιμάσει αλλά δε μ’άρεσε’ ή ‘τι να κάνω τη μαλακία αφού έχω ότι θέλω ζωντανά’ κτίζουν ένα τοίχο ανάμεσα στους ιντερνετικούς εραστές. Εντάξει, κάποιες φορές αυτές οι δικαιολογίες είναι ψέματα, μόνο και μόνο για να μη φανεί ότι αυτός/η που τις λέει είναι ειδικός στο ιντερνετικό πήδημα. Όπως ένα πράγμα στη ζωή, που αν το φέρει η κουβέντα – ένας άνδρας ποτέ δεν ρωτά για το παρελθόν μιας γυναίκας που απλώς θέλει να πηδήξει γιατί απλά δεν τον ενδιαφέρει, όπως ούτε και το μέλλον της, για τις άλλες δε που θα δημιουργηθεί μια σχέση, θα μιλήσει η ίδια από μόνη της - και ερωτηθεί μια γυναίκα για τους ερωτικούς της συντρόφους, η απάντηση που δίνει είναι πάντα ‘3’, με ελάχιστες φορές να είναι η πραγματική απάντηση. Και φυσικά, όποια κι’αν είναι η απάντηση, ή όποια κι’αν είναι η δικαιολογία, συνήθως τουλάχιστο μια φορά θα πηδηκτούν, είτε ιντερνετικά/τηλεφωνικά (αρκετές φορές συμβαίνουν και τα δυο) είτε ακόμα και στην ίδια τη ζωή.'...

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Έλα και σύ στ'όνειρό μου... Χωράει πολλούς ακόμα...

...'Θυμήθηκα την εποχή πού’μουνα μικρός και έφτιαχνα ιστορίες τις ώρες που ήμουνα μόνος, πάρα πολλές δηλαδή ειδικά τα καλοκαίρια, τις οποίες ζούσα, κάτι που έκαναν όλα τα παιδιά, χωρίς τύψεις, όπως λέει και στο έργο. Και ξαφνικά μεγάλωσα, και τα παραμύθια είναι απλώς η συνέχεια της πραγματικότητας, που προσπαθούν να με σώσουν απ’τον πόνο και το θυμό, και ενίοτε να μου παρατείνουν την ευτυχία και τη ζωή.'...

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

ΖΓΓΓ ΡΕ!

...'Ένα καλό φαγητό, ένα καλό ποτό, ένα καλό ρέψιμο, ένα καλό χέσιμο. Συνεχίζουμε. Ένα καλό μπάνιο, ένας καλός ύπνος, ένα καλό πήδημα. Πάμε στις ιδιαιτερότητες? Όχι, θα πάμε σε φετίχ και δεν κάνει, είναι η ώρα της μαλακίας και θα χαλάσετε τα πληκτρολόγιά σας. Ο καθείς κι'η κάθε μια ξέρετε τι σας κάνει ευτυχισμένους όταν 'συνουσιάζεσται'.'...

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Παρά - Φύσιν!

...'Κοιμόμαστε πολύ ή καθόλου, τρώμε πάρα πολύ ή πολύ λίγο και πηδάμε για να απολαμβάνουμε και να ικανοποιούμε τη ματαιοδοξία μας. Γι’αυτό πηδάμε κώλους, κάνουμε 69, (ναι, είναι και τα δυο λάθος κι’ας λατρεύω να κάνω και τα δυο) γέμισε η αγορά βοηθήματα γαμησιού και γέμισε η κοινωνία σεξουαλικά και όχι μόνο διαταραγμένους ανθρώπους.'...

...'Όταν λοιπόν κάποιος ξενοπηδά, τρώει ή/και πίνει υπερβολικά, καπνίζει, παίρνει ναρκωτικά, δηλώνει γκέυ, δεξιός, οικολόγος κλπ, πρέπει να ξέρει ότι απλά συνταγογραφεί στον εαυτό του το φάρμακο για τη δυσλειτουργία του και τοποθετεί τον εαυτό του στους ομοιοπαθείς. Ας το δεχθεί λοιπόν κι’ας ζήσει τη ζωή του όπως θέλει, όχι όμως να πιστεύει ότι αυτό είναι και φυσιολογικό και να θέλει να πείσει και τους άλλους, ανεξάρτητα ότι κι’αυτοί πιθανόν έχουν κάποια δυσλειτουργία, διαφορετικής φύσεως.'...

Ολόκληρη η σκέψις μου Εδώ!

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Ανίκανος...

...'Ο καθ’ένας για πάρτυ του, αποφασίζει να ανήκει κάπου απλά για να νοιώθει καλά, να επικροτούν αυτά που κάνει, να ακούει μπράβο και να ξεχνά τη μίζερη ζωή του. Ακόμα και πολεμώντας τον για αυτό που είναι, τον κάνει να νοιώθει σημαντικός, απλά γιατί του δίνουν σημασία. Να νοιώθει ότι αξίζει και να πνίγει τις τύψεις του ότι χαραμίζει τη ζωή του. Τα πάντα τα κυβερνά το χρήμα και τα ενώνει το γαμήσι. Είναι το μόνο κοινό στοιχείο που μας ενώνει, παγκόσμια. Η λύση? Εκτός απ’το ‘γαμάτε γιατί χανόμαστε’ του Πανούση τότε, απλώς σιωπάς. Δε λες οτιδήποτε δεν θέλουν να ακουστεί, και κάνεις ότι θες σιωπηλά, σταθερά, σίγουρα. Και όποιος εναντιωθεί σε σένα απλά τον εξαγοράζεις ή τον γαμάς, ή έστω του εξασφαλίζεις γυναίκα/ άντρα για να γαμήσει/ γαμηθεί. Εσύ απλώς συνεχίζεις απτόητος ξέρωντας πως όσοι σε περιτριγυρίζουν είναι κοντά σου για δικό τους όφελος και μόνο. Κι’όσοι δεν είναι, αλλά είναι για κοινό ή και δικό σου είναι ελάχιστοι και θα φανεί στο τέλος, γιατί θα είναι οι μόνοι που θα μείνουν όταν κόψεις το χρήμα ή/και το πήδημα. Γι’αυτό πρώτα πηδάς, μετά μιλάς, και αν δεν τα καταφέρεις τότε πληρώνεις. Αλλοιώς, αν μπορείς να πηδάς τζάμπα, κάν’το. Ο κόσμος το χρειάζεται.'...

Ολόκληρο το κείμενο, όπως πάντα, Εδώ!!!

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

Ανερμήνευτα...

...'Αντικρουόμενα συναισθήματα? Αντικρουόμενες ψυχολογικές καταστάσεις? Ταυτόχρονα? Ποιος ερωτευμένος δεν έκλαψε, δεν πόνεσε? Μα πώς μπορεί ένα τόσο όμορφο συναίσθημα να προκαλεί πόνο? Πώς μπορεί να προκαλεί μίσος και ζήλεια? Τι σημαίνει ‘Σ’αγαπώ’? Τι εννοείς και τι καταλαμβαίνει? Αν πηδάς μόνο όταν είσαι ερωτευμένος, μπορείς να μοιράσεις τον έρωτά σου σε πολλές? Αν η καρδιά γίνεται κομμάτια απ’τον πόνο, γιατί να μη γίνεται κομμάτια κι’απ’τον έρωτα, και να μοιράζεται σε πολλές? Αν ένα κομμάτι της καρδιάς είναι αρκετό να γίνει κάποιος ευτυχισμένος, γιατί τη θέλει ολόκληρη?'...

Ολόκληρο το άρθρο Εδώ!!!

Χάσου...

...'Και επιστρέφω. Διότι το όνειρο τελειώνει. Διότι η φαντασίωση έχει λήξη. Διότι το όμορφο είναι λίγο. Ναι, είναι πολύ λίγο. Γι’αυτό και δεν υπάρχει γυναίκα που δεν είναι όμορφη αλλά και συνάμα δεν υπάρχει γυναίκα που είναι όμορφη. Με την πρώτη ματιά εντυπωσιάζεσαι. Με τη δεύτερη αρχίζεις να βρίσκεις ψεγάδια. Όταν την συνηθίσεις είναι το ίδιο ωραία όπως μια άλλη που με την πρώτη ματιά δεν σ’άρεσε. Το όμορφο λοιπόν είναι λίγο. Ή απλώς είναι στη φαντασία μας...'

Ολόκληρο το άρθρο, καθώς και άλλα Εδώ!!!

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Πολλαπλοί Οργασμοί...

...Γίνεται με το συντονισμό του κορμιού σας, των ορμονών σας, του πάθους σας. Και αυτό μπορεί να συμβεί όταν ένας απ’τους δυο θέλει να συμβεί πολύ. Ειδικά αν αυτός ο ένας είναι ο άντρας. Γιατί ο άντρας εύκολα χύνει, εύκολα φτάνει σε οργασμό. Αυτός πρέπει να καταφέρει να συντονιστεί με τη γυναίκα που πηδάει, με οποιοδήποτε τρόπο κι’αν την πηδάει, για να φτάσει αυτή σε οργασμό. Και η ευχαρίστηση δεν είναι ένα κουταλάκι ή δυο ή πέντε σπέρμα, που μακάρι να είναι στο στόμα της και να το καταπιεί. Είναι η γεύση της επιτυχίας μετά απ’το ταξίδι στο κορμί της ότι κατάφερες να την κάνεις ευτυχισμένη, να την κάνεις να χύσει, να φτάσει σε οργασμό, να συντονιστεί...

Ολόκληρο το άρθρο, καθώς και άλλα Εδώ!!!

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Ave Caesar, Quo Vadis?

Διαβάστε ΕΔΩ!!!