Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Finding job (όπως finding nemo, dory, Forrester κλπ).



Τις προάλλες ένας φίλος, λίγο μεγαλύτερος από μένα και εδώ και 3 χρόνια άνεργος, με χαρά μου είπε πως βρήκε δουλειά σ'ένα εργοστάσιο. Δεν ήταν τα πολλά τα λεφτά, θα δούλευε και βάρδιες, όμως για εκείνον ήταν σημαντικό πως θά'χε δουλειά και το κυριότερο θα συνείσφερε στην οικογένειά του και στα έξοδα του σπιτιού. Απ'τη μια χάρηκα γιατί τ'άξιζε μια δουλειά, πολύ καλύτερη απ'αυτή που βρήκε, απ'την άλλη όμως παραξενεύτηκα που πήραν κάποιον που μπήκε στα -ηντα για τέτοια δουλειά. Δεν είπα κάτι και θεώρησα πως επιτέλους τα πράγματα άλλαξαν και πως ο κόσμος υποστηρίζει τον κόσμο, τον συμπατριώτη του κλπ. Πήγε δουλειά Δευτέρα κανονικά, Τρίτη κανονικά και Τετάρτη κανονικά. Όμως την Τετάρτη τον κάλεσαν και του είπαν πως δεν τον χρειάζονται πλέον και προτιμούν να πάρουν νεαρό για τη θέση. Τον πλήρωσαν κανονικά, δούλεψε κανονικά τη βάρδια του και ξανάρχισε τις διακοπές του. Δυστυχώς λοιπόν τα πράγματα δεν άλλαξαν, ίσως μάλιστα να χειροτέρεψαν. Η δικαιολογία ήταν πέρα για πέρα κοροϊδία, μιας και το να θέλεις νεαρό, απ'τη στιγμή μάλιστα που δεν έχεις παράπονο απ'τον υπάλληλό σου, δεν είναι κάτι που κοιμάσαι την Τρίτη το βράδυ κι'όταν ξυπνήσεις την Τετάρτη το πρωί σού'ρχεται στο μυαλό. Και μόλις μια βδομάδα πριν είχαν προσωπική συνάντηση μαζί του και ήξεραν ποιον θα προσλάμβαναν. Δεν χρειαζόταν λοιπόν να του γκρεμίσουν την ψυχολογία μέσα σε 3 μέρες δίνοντάς του ψεύτικες ελπίδες και προσωρινή χαρά.

Θυμήθηκα ένα διήγημα του Αντώνη Σαμαράκη, το 'Ο ήλιος έκαιγε πολύ'  από τη συλλογή διηγημάτων 'Ζητείται Ελπίς'. Μου είχε κάνει εντύπωση τότε που το διάβασα, τότε στο γυμνάσιο, πριν καμιά 35αριά χρόνια, ο ήρωας και η εξέλιξη της ιστορίας. Ένας άνεργος για χρόνια είχε δει μια αγγελία για μια θέση σε μια εταιρεία. Ξεκίνησε να πάει αλλά σκέφτηκε πως ήταν πολύ 'χάλια' και δεν θα τον δεχόντουσαν οπότε αποφάσισε να χαλάσει τα τελευταία λεφτά του, αν και νηστικός για μέρες, για να 'φτιαχτεί'. Πλύθηκε, ξυρίστηκε κλπ και πήγε. Περίμενε να του δώσουν σημασία για να τους πει τι θέλει και κάποια στιγμή, ενώ έφευγε κάποιος, τον ρώτησαν και τους είπε πως ήρθε για τη θέση. Και τότε η υπερόπτης γραμματέας του είπε πως η θέση δόθηκε στον κύριο που μόλις έφυγε. Κατέβηκε στο δρόμο νηστικός κι'απογοητευμένος και ενώ άκουγε τον λαχειοπώλη να διαλαλεί πως έμεινε το τελευταίο λαχείο το οποίο είναι και τυχερό, κοίταξε το ξυρισμένο πρόσωπό του στη βιτρίνα κι'έβαλε τα γέλια.

Όλα αυτά με έκαναν να θυμηθώ τις δικές μου περιπτώσεις που έψαξα δουλειά. Στην πρώτη κι'όλας περίπτωση, είχα απορριφθεί από την Κ.Υ.Π. στο να ενταχθώ στην Σ.Σ.Ε. λόγω πολιτικών πεποιθήσεων. Στη δεύτερη είχα βρει δουλειά σαν βοηθός γυναικολόγου. Κι'ενώ όλα ήταν εντάξει, η γραμματέας του σκέφτηκε πως θα ντρέποταν οι γυναίκες να τις βλέπω γυμνές μπροστά στο γιατρό ή να τις βοηθώ να ξεντυθούν, οπότε μου τηλεφώνησαν πως δεν κάνω για τη δουλειά. Σε μια άλλη περίπτωση, τότε που προσπαθούσα ακόμα να προσαρμοστώ στο κατεστημένο, χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει πως δε μπορώ να προσαρμοστώ και το κατεστημένο δε μπορεί να με δεχτεί, αφού πέρασα τις εξετάσεις σε χρηματοοικονομικό οργανισμό και θα πήγαινα για προσωπική συνάντηση με τα 3 μέλη του συμβουλίου, και αφού μάθαμε πως ο καθ'ένας εκπροσωπούσε κι'ένα κόμμα βασικά, τηλεφωνήσαμε στους 2 που είχαμε διασυνδέσεις με το κόμμα που εκπροσωπούσαν και ήμασταν και προσωπικά γνωστοί για να βοηθήσουν. Τελικά με απόρριψε ο 3ος, ο του άλλου κόμματος που δεν είχαμε σχέση, με τη δικαιολογία πως σε 2 χρόνια θά'μουνα υπερπροσωντούχος για τη θέση και θά'θελα να πάω αλλού ή να φύγω τελείως και δεν θά'ξεραν τι να κάνουν. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα την 'αντικατεστημενικότητά' μου. Οπότε σε μια άλλη δουλειά που πήγα και δούλεψε το μέσο, είχα πει στον διευθυντή πως αφού θα με πάρουν μόνο και μόνο επειδή 'είμαστε γνωστοί' καλύτερα να πάρουν άλλο που πιστεύουν πως τους κάνει περισσότερο κι'αρνήθηκα. Κι'έτσι συνέχισα και συνεχίζω.

Εδώ και έξι μήνες είμαι άνεργος. Οπότε πηγαίνω κάθε τρεις και λίγο στο γραφείο εξευρέσεως εργασίας ή καλύτερα Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης και ανανεώνω την ανεργία μου, καθώς και στην Υ.Κ.Α. για να υπογράψω δηλώνοντας πως συνεχίζω να είμαι άνεργος για να πάρω το επίδομά μου. Εκεί πιθανόν νά'μαι ο πιο ήρεμος 'πελάτης'. Φυσικά βλέπεις και κάθε καρυδιάς καρύδι (το να παρατηρώ τους ανθρώπους είναι μια συνήθεια που έχω περιγράψει πολλές φορές και σε ποστ μου εδώ και στο φατσοβιβλίο). Όταν λοιπόν πήγα για πρώτη φορά να εγγραφώ σαν άνεργος και πήραν τα στοιχεία μου, μεταξύ των οποίων τα οποιαδήποτε διπλώματα και την πείρα μου, με κατέταξαν στην κατηγορία των αζήτητων / απολεσθέντων. Αυτή είναι η κατηγορία (εννοείται πως η προηγούμενη περιγραφή είναι δική μου) που τοποθετούνται όσοι έχουν να κάνουν με χρηματοοικονομικά θέματα. Οπότε αρκετοί πρώην υπαλλήλοι τραπεζών, τραπεζικοί υπαλλήλοι και τραπεζίτες, που είναι λίγο πριν ή μετά τα -ηντα και δεν έχουν διπλώματα αναγνωρισμένα και σπουδών που μπορούν να θεωρηθούν προσόν και για άλλες δουλειές εκτός της τράπεζας, αφού ανήκουν σ'αυτήν την κατηγορία, δεν τους βρίσκουν ποτέ δουλειά. Μάλιστα είχα ρωτήσει την κοπέλα 'Μπορώ να δηλώσω δουλειές που θά'θελα?' και μου απάντησε 'Φυσικά, φτάνει νά'χουν σχέση με τη δουλειά που έκανες'. 

Το 'παράξενο' είναι πως πολλοί πρώην συναδέλφοι, αφού πήραν τα σχέδια εθελούσιας απ'τις τράπεζες που δούλευαν, βρήκαν δουλειά και θέσεις σε άλλους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, όπως για παράδειγμα στον Συνεργατισμό, αλλά και άλλες εμπορικές τράπεζες. Θεωρητικά πρέπει να είχαν διπλώματα 'σιδεροκέφαλα', βαθμολογίες απ'την προηγούμενη δουλειά τους 'άριστα' και στην εσχάτη και κανά γνωστό που τους είπε για τις θέσεις που υπήρχαν κενές και που ούτε οι υπαλλήλοι αυτών των οργανισμών δεν ήξεραν πως υπάρχουν (συνήθως ο κερατάς το μαθαίνει τελευταίος, αν το μάθει εννοείται).  Φυσικά σε μια χώρα που όταν βγήκε σχέδιο για στήριξη των ανέργων και της τουριστικής βιομηχανίας, όλα τα ξενοδοχεία πήραν κύπριους και σε 2 μήνες που πήραν την χορηγία τους έδιωξαν και πήραν ξένους, ή σε μια χώρα που οι παράνομοι εργάτες πληθαίνουν και οι αλλοδαποί (έστω και κοινωτικοί) που ήρθαν για να εργαστούν παίρνουν επίδομα ανεργίας στην αρχή και επίδομα απ'τις Υ.Κ.Ε. (ακόμα και στο Septemberfest που το διοργανώνει ο Δήμος Αγλαντζιάς μαζί με κάποια συμβούλια νεολαίας και τις ευχές του Υπουργείου Παιδείας, τα ποτήρια και τα πιάτα και τα τενεκεδάκια τα μάζευαν αλλοδαπές απ'την άπω ανατολή), τι μπορείς να περιμένεις? Και το κυριότερο τι μπορείς να πεις?

Πάω να φτιάξω το C.V. μου. Σκέφτομαι να κάνω αίτηση για μια δουλειά και η προθεσμία λήγει απόψε. :)


Παρασκευή 12 Αυγούστου 2016

Αύριο...



Αύριο δεν είναι μια καινούρια μέρα απλά... Είναι μια νέα ευκαιρεία να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, να ζήσεις όπως θες, ακόμα κι'αν αυτό σημαίνει πως απλά θα παλαίψεις μ'ότι σε σκοτώνει εδώ και καιρό για να μείνεις ακόμα μια μέρα ζωντανός, έστω και στα πατώματα, μέχρι να το νικήσεις ή να σε νικήσει. Δεν είναι λίγο αυτό. Σκέψου πόσοι έχουν ήδη χάσει αυτή τη μάχη, έχουν ήδη χάσει την τελευταία τους ευκαιρεία, δεν θα προλάβουν να δουν καν την ανατολή... Καληνύχτα... Καλό ξημέρωμα...

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2016

Το χρυσό της...




Συγχαρητήρια στην Κορακάκη. Κι'ωραία γυναίκα. Αλλά δε μπορώ να καταλάβω εσείς όλοι που τώρα βγαίνετε και της λέτε συγχαρητήρια και κατηγοράτε το κράτος και την κοινωνία για την αδιαφορία τους τουλάχιστο στη συγκεκριμένη περίπτωση που ήσασταν τόσο καιρό. Να υποθέσω πως αν ξανακερδίσει μετάλλιο Έλληνας τα ίδια θα κάνετε? Να υποθέσω πως δεν ξέρατε καν ότι η συγκεκριμένη αθλήτρια έπαιρνε μέρος στους Ολυμπιακούς? Να υποθέσω ότι μέχρι τώρα τη βλέπατε και λέγατε 'ακόμη ένας που τρώει από την τσέπη μας'? Να υποθέσω πως ζείτε για να ποσκολιέστε με κουτσομπολιά ή ποσκολιέστε με κουτσομπολιά για να ζείτε? Και το κυριότερο. Μπράβο της κοπέλας που χωρίς στήριξη από κανένα εδώ και χρόνια κάνει το κέφι της προβάλλοντας την πατρίδα της (αν και διερωτούμαι αν σήμερα στους Ολυμπιακούς πάει κάποιος για να τιμήσει την πατρίδα του ή την τσέπη του). Αλλά εσείς που τώρα θα ρίξετε τα τείχη (όσα άφησαν όρθια οι εχθροί δηλαδή που τους βάλατε μέσα απ'τις κερκόπορτες) για να περάσει αυτή κι'όσοι άλλοι τύχει να κερδίσουν, κοιτάξατε τον διπλανό σας? Κι'αν ναι, και χρειάζεται βοήθεια, και δε μπορείτε να τον βοηθήσατε, μιλήσατε γι'αυτόν τον συγκεκριμένο και επώνυμο στο κράτος ή έστω εδώ, στον διεθνή καφενέ? Τώρα θα μου πεις τι κάθεσαι κι'ασχολείσαι? Ίσως τελικά επειδή είμαι πιο μαλάκας από σας.