Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Απόψε, αύριο, μεθαύριο...



Φαντάσου πως σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα. Πως το αύριο δεν θα υπάρξει. Φαντάσου τώρα όλα αυτά που θά'θελες να κάνεις και δεν έκανες ποτέ. Αλλά συνάμα φαντάσου κι'όλα αυτά που έκανες κατά καιρούς και μετάνοιωσες, όλα αυτά τα λάθη που είπες πως θα διορθώσεις κάποτε και δεν τα διόρθωσες ποτέ, όλες τις συγγνώμες και τα σ'αγαπώ που δεν είπες ποτέ, όλες τις αγκαλιές και τα φιλιά που δεν έδωσες και δεν έκανες ποτέ. Μετά φαντάσου πως αύριο είναι η τελευταία σου μέρα. Έχεις μια μέρα καιρό για να κάνεις όλα αυτά που σκέφτηκες πιο πριν. Και πως δεν τα προλαβαίνεις και πρέπει να τρέξεις να κάνεις όσα περισσότερα μπορείς. Κάντα. Αύριο μπορεί να είναι η τελευταία σου μέρα, αν τελικά υπάρξει. Κι'αν τελικά αύριο δεν θά'ναι το τέλος, νά'σαι σίγουρος πως μεθαύριο θά'ναι μια εντελώς διαφορετική ζωή, μια καινούρια ζωή για σένα. Θά'σαι ένας καινός άνθρωπος. Φτάνει να φροντίσεις ποτέ ξανά να μην αφήσεις εκκρεμότητες για την τελευταία μέρα της ζωής σου. Και να θυμάσαι. Μπορεί τα ναι να μας χαρίζουν την ηδονή, αλλά τα όχι μας χαρίζουν την ευτυχία. Καληνύχτα...

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

Εγκλήματα κολλάρου και στολής...

2500 χιλιάδες ευρώ για ένα μπουκαλάκι αντιβίωση για την πνευμονία σαν τελευταία λύση. Μετά μόνο ένα θαύμα μπορεί να σώσει τον ασθενή. Κι'αυτό επειδή κάποιοι εγκληματούσαν επί ενάμισυ μήνα προσπαθώντας να βρουν λύσεις μέσα από βιβλία μόνο και μόνο για να μην παραδεχθούν πως δεν ξέρουν τη συγκεκριμένη περίπτωση και δε μπορούν να κάνουν τίποτα. Ο εγωισμός νίκησε για άλλη μια φορά. Και το έπαθλό του πολλές ζωές μιας και ένας 18χρονος ασθενής επηρεάζει όλους τους γύρω του, ολόκληρες οικογένειες. Υποθέτω τώρα οι συγκεκριμένοι εγκληματίες θα λένε πως δεν φταίνε. Και θα συνεχίσουν να εγκληματούν στον επόμενο που δεν θα ξέρουν τι να κάνουν, όπως και στον προηγούμενο που δεν ήξεραν τι να κάνουν. Και μετά διερωτάσται γιατί αυξήθηκαν τα ποσοστά των φασιστικών κομμάτων και γιατί αυξήθηκε η κακία στον κόσμο. Απλά επειδή αυξήθηκε ο πόνος. Και ούτε εμείς ξέρουμε, λόγω εγωισμού και πάλι, πώς να τον απαλύνουμε. Ευτυχώς που υπάρχει Θεός.

Υ.Γ. Τα πιο πάνω αφορούν σ'αληθινό περιστατικό που λαμβάνει χώρα απ'τον Ιούλη φέτος. Και δυστυχώς οι πλείστοι πρωταγωνιστές, θύτες και θύματα, είναι πολύ γνωστοί μου και του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος. Το ξέρω, όλα είναι μέσα στη ζωή. Ακόμα και τα εγκλήματα. Απλά τα μαθαίνουμε μόνο όταν γίνονται σε δικούς μας ανθρώπους. Γιατί βλέπετε τα ΜΜΕ προβάλουν μόνο όσα πληρώνουν καλά. Και οι υπεύθυνοι κάνουν ότι καλύτερα έχουν μάθει να κάνουν σ'αυτήν την κοινωνία και μ'αυτές τις κυβερνήσεις που κακά τα ψέματα μας αξίζουν και με το παραπάνω. Να αποποιούνται τις ευθύνες για τις οποίες τους τοποθέτησαν στις συγκεκριμένες θέσεις για να αναλαμβάνουν. Εκείνο που δεν σκέφτηκαν είναι πως θα είμαι η κόλασή τους στην κόλαση που θα πάμε.

Υ.Γ.2 Ακόμα κι'αν θεραπευτεί πλήρως απ'την πνευμονία, πάλι μόνο ένα θαύμα τον σώζει για να ξαναγίνει 'κανονικός άνθρωπος' μιας και ο εγωισμός των θεράπωντων του δημιούργησε σοβαρής μορφής μυονευροπάθεια. Τώρα το πως 'κάναμε ότι μπορούσαμε' μπορεί να σημαίνει 'δεν κάναμε τίποτα γιατί δεν ξέραμε' δεν έχω ακόμα καταλάβει. Ποτέ δεν ήμουν τόσο έξυπνος, κι'ας ήμουνα περισσότερο από τόσο.