Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Αλεξανδρούπολη...




Φαντάζει για μεγάλη και ωραία διαδρομή. Αλλά δεν την έκανα και δεν πήγα σε καμιά απ'αυτές τις πόλεις. Πήγα σ'άλλες. Καβάλα, Δράμα, Ξάνθη, Κομοτηνή, πήγα Θάσο, πήγα Κηπία, Νέα Καρβάλη, Νέα Ηρακλείτσα, Σταυρούπολη, Χρυσούπολη, Νέα Πέραμος, πήγα Πόρτο Λάγος, πήγα Αλυστράτη, Φιλίππους, Λυδία, έκανα κατάβαση του Νέστου απ'την Σταυρούπολη στους Τοξότες (ίσως το πιο ωραίο κομμάτι των διακοπών μου), γύρω στα 950 χλμ σύνολο απ'την Τετάρτη μέχρι τη Δευτέρα, γνώρισα τόπους, κόσμο, ήθη κι'έθιμα, ξέχασα όλα τα δυσάρεστα, ακόμα και τα λίγα που μου έτυχαν στις διακοπές.

Επέστρεψα για λίγο. Αύριο ξαναφεύγω μέχρι τη Δευτέρα που επιστρέφω για τα καλά. Αλλά, όπως πάντα λέω, όταν επιστρέφεις όλα τα βρίσκεις όπως τ'άφησες κι'ακόμα χειρότερα. Εκείνα δεν αλλάζουν. Ούτε κανείς άλλος. Εσύ αν κατάφερες ν'αλλάξεις έστω και λίγο στις διακοπές. Αλλοιώς δεν θά'πρεπε να πας καν.

Δεν ξέρω αν αλλάζω ή γερνάω. Δεν ξέρω καν αν απλώς συνειδητοποιώ πως η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική απ'ότι προβάλλει ο καθ'ένας για πάρτυ του. Δεν ξέρω αν απλώς απογοητεύομαι που οι άνθρωποι τελικά είναι τόσο απλοί όσο ένα γατί ή ένα σκυλί, που τελικά ότι κι'αν λες ή νοιώθεις έχει σημασία για τον άλλο αν ακούει και νοιώθει το ίδιο. Και δεν ξέρω αν τελικά μ'ενοχλεί που το μυστικό είναι να μπορείς όταν θες κάνεις τον άλλο να νοιώθει όπως θέλει να νοιώθει για να τον έχεις.

Άσχημο πράγμα να ξέρεις τι σου γίνεται και τι γίνεται γύρω σου. Κι'ακόμα χειρότερο να βλέπεις πως τελικά η λογική έμεινε στον παράδεισο και στη γη ήρθαμε γυμνοί. Και το χείριστο να ξέρεις πως όλοι σε βλέπουν όπως τους βλέπεις εσύ. Ακριβώς όπως οι Ευρωπαίοι βλέπουν τους Αφρικάνους και τους Κινέζους, οι Αφρικάνοι βλέπουν τους Ευρωπαίους και τους Κινέζους, κι'οι Κινέζοι βλέπουν τους Αφρικάνους και τους Ευρωπαίους.

Καλή συνέχεια... Έστω κι'αν θά'ναι η ίδια μ'όλα τα πριν, ακόμα κι'αν την βλέπεις τόσο διαφορετική γιατί απλά δεν βλέπεις πως πραγματικά είναι το πριν...

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

44



Κάποιος θά'λεγε πως αυτοκτονώ λιγάκι κάθε μέρα. Κάποιος άλλος θά'λεγε πως πέταξα μια ζωή σε πράγματα ευτελή ενώ θα μπορούσα να κάνω θαύματα. Κάποιος ίσως νά'λεγε πως έχω μεγαλώσει πολύ περισσότερο απ'όσο θά'πρεπε για την ηλικία μου, έχω γεράσει σωματικά και λειτουργικά. Και ίσως όλοι νά'χουν δίκηο. Τώρα, στα 44 μου, δεν έχω τίποτα για να περηφανευτώ. Κι'ότι έχω πετύχει που θεωρώ σπουδαίο είναι καθαρά πρωσοπικό και δεν κάνει να περηφανεύομαι (άσχετα με το ότι εγώ περηφανεύομαι), άσε που αρκετά είναι και μυστικά...

Το σίγουρο είναι πως έχω κάνει κι'έχω πάθει και κάνει αρκετά αυτά τα 44 χρόνια μου. Ειδικά τα τελευταία 4 ήταν καταιγιστικά σ'όλους τους τομείς. Και είδα και άκουσα και διάβασα ακόμα πιο πολλά. Αλλά πάνω απ'όλα, δυστυχώς, άφησα πολλές εκκρεμότητες. Κι'ο χρόνος κυλάει. Ποτέ δεν ξέρεις αν μπροστά σου έχεις αρκετό χρόνο όσο είχες κι'άφησες να περάσει. Όπως επίσης σίγουρο είναι πως κανείς δεν αλλάζει και τίποτα. Μόνο αν αλλάξουμε τρόπο σκέψης και φιλοσοφία θ'αλλάξουμε συμπεριφορά κι'αντίληψη και χωρίς ν'αλλάξουμε ή ν'αλλάξουν θα τα βλέπουμε όλα διαφορετικά..

Το πιο σίγουρο δε είναι πως ξεκίνησαν οι διακοπές μου. Και το ότι τα 44α γενέθλιά μου ήταν γενέθλια περισυλλογής, αναζήτησης, σκέψης. Α, κι'ήταν στις 15. Απλά περίμενα να περάσουν για να γράψω το ποστ, μιας και τώρα που θα το διαβάζεις ήδη θά'μαι σε διακοπές ή προς τις διακοπές μου, άρα δεν θα διαβάσω ούτε και το σχόλιό σου αν αφήσεις. Όπως επίσης είχα κατεβάσει την ημερομηνία γέννησής μου μια βδομάδα πριν απ'το facebook. Ήθελα να είμαι μακρυά, κι'ας είχα και συγγενείς για φαγητό. Νομίζω το πέτυχα. Τώρα μένει να πετύχουν κι'οι διακοπές μου. Και τα υπόλοιπα άγνωστα σ'αριθμό χρόνια ζωής μου. Οι εκκρεμότητες και τα λάθη...

Καλές διακοπές...

Elvis Presley-My way

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012