Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν...





Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν
(Η αρχή του τέλους)

Κανείς δεν ξεχνά τον Αναστασιάδη να θυμώνει και να ρίχνει τασάκια. Ή να σηκώνεται και να φεύγει από τηλεοπτικές συζητήσεις. Δε μπορώ να πιστέψω ότι ψήφισε ‘Ναι’ στο σχέδιο Ανάν επειδή πίστευε σ’αυτό παρά μόνο επειδή ήξερε πως δεν θα’χε σημασία το ‘Ναι’ του. Ήθελε απλά να είναι αρεστός στους Ευρωπαίους, σ’αντίθεση με τον Χριστόφια που ήθελε να είναι αρεστός στους ψηφοφόρους του για να διατηρήσει τα κεκτημένα του και το ‘Ναι’ του που ήταν ‘Ναι’ και το πίστευε το έκανε ‘Όχι’. Από τότε φάνηκε πως δεν ήταν ο ικανότερος για να διαχειριστεί τις τύχες του πλήθους και του κράτους. Καθόλου τυχαίο επίσης που ο Αναστασιάδης δεν έβαλε υποψηφιότητα στις προηγούμενες εκλογές. Ήταν σίγουρο πως δεν θα κέρδιζε, αν και κανείς δεν περίμενε να βγει ο Χριστόφιας, ο 3ος Αττίλας κατ’εμένα. Όμως σιγά σιγά ο Αναστασιάδης έμεινε ο απόλυτος άρχοντας στο Συναγερμό, παραμερίζοντας την παλιά φρουρά σε ρόλους δευτερεύοντες. Και ενώ πιστεύω και λέω πως το πόσο επιτυχημένος είσαι σήμερα φαίνεται απ’τους εχθρούς σου, εννοώ απ’το πόσο ισχυροί είναι οι εχθροί σου, όχι απ’το πλήθος. Και ο Αναστασιάδης κατάφερε να κάνει πλήθος εχθρών, όχι ισχυρούς εχθρούς.

Το ΑΚΕΛ κατάφερε να βγει αυτόνομο στην εξουσία, αφού εκτός απ’τη δεκαετία Κληρίδη πάντα ήταν συγκυβέρνηση, και μάλιστα με τον πιο ύπουλο τρόπο αφού πάλι κανείς δεν ξεχνά πως 4μισυ χρόνια ήταν συγκυβέρνηση με τον Παπαδόπουλο και 6 μήνες τον κατηγορούσε ασύστολα λες και τους κρατούσε απ’το λαιμό και δεν έκαναν τίποτα παρά μόνο να υπακούουν εντολές. Και μάλιστα βγήκε κυβέρνηση με την υποστήριξη του Κάρογιαν, που φάνηκε ότι πούλησε τον Παπαδόπουλο, και βάζοντας έναν πρόεδρο που τελικά φάνηκε πολύ μικρός για τις περιστάσεις. Κανείς δε συγχώρεσε τον Κάρογιαν γι’αυτό, αλλά ούτε και τον Χριστόφια. Και αυτοί έκαναν πλήθος εχθρών αλλά όχι ισχυρών.

Και τώρα το ΑΚΕΛ έρχεται να κάνει την ανατροπή. Αναγνωρίζει την ανικανότητα του Χριστόφια μ’αποτέλεσμα να χρίσει άλλο υποψήφιο για την προεδρία, κι’ας μην το παραδέχθηκαν ποτέ για τη λάθος επιλογή του εκατομμυριούχου κομμουνιστή για το ύπατο αξίωμα του κράτους. Νομίζω πως στη σύγχρονη ιστορία του πλανήτη, αν όχι σ’όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, είναι ο μόνος ‘επιτυχημένος’ πρόεδρος που δεν του επιτρέπουν να ξαναδιεκδικήσει την εξουσία.

Πρώτος γύρος εκλογών λοιπόν κι’όλοι χαίρονται με τα πλασματικά αποτελέσματα. Οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ ψηφίζουν και Λιλλήκα και αρκετοί απέχουν. Έδωσαν πολύ ισχυρό μήνυμα στην ηγεσία τους, αλλά παραδοσιακά μένουν προσκολλημένοι στο κόμμα, κάτι που θα φανεί τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών. Αρκετοί του ΔΗ.ΚΟ. ψηφίζουν Λιλλήκα για να τιμωρήσουν τον Κάρογιαν. 
Τη δεύτερη Κυριακή οι πλείστοι απ’αυτούς θα ψηφίσουν Μαλά γιατί παραδοσιακά οι του ΔΗ.ΚΟ. δεν ενδιαφέρονταν για το ποιος κυβερνά αλλά για το ποιος θα τους βολέψει καλύτερα. Καθόλου τυχαίο που ήταν σ’όλες τις κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και τέλος, υπάρχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι τον ημικρατικών οργανισμών που θα πάνε με τα μεγάλα λόγια, κι’ας είναι ψεύτικα, κι’ας δεν τα είπε ο αρχηγός του κόμματός τους. Δεν περιμένω απ’τους ανθρώπους που όταν έπρεπε να κάνουν θυσίες για να μην φτάσουμε στο μνημόνιο είπαν ‘Δεν κάνουμε κι’ας έρθει η Τρόικα να μας το επιβάλει’ να σκεφτούν το εθνικό συμφέρον.

Για το Μαλά δε νομίζω να χρειάζεται να πω κάτι. Όλοι πιστεύουν πως είναι ένα πιόνι του ΑΚΕΛ αλλά ενός ΑΚΕΛ που δεν θέλει να ξανακάνει τα ίδια λάθη που έκανε με τον Χριστόφια. Επίσης όλοι ξέρουν πως το μνημόνιο είναι μονόδρομος, πως θα γίνουμε δούλοι της Ευρώπης, αλλά εκείνο που θέλουν αυτή τη στιγμή είναι η καλοπέραση που έχασαν, οι δόσεις των σπιτιών, των εξοχικών και των αυτοκινήτων, τα δίδακτρα των φοιτητών στα άγνωστα ή μέτριου επιπέδου πανεπιστήμια του εξωτερικού, οι καφέδες στ’ακριβά καφέ, τα ταξίδια το καλοκαίρι κλπ. Κι’όλοι πιστεύουν πως όποιος και να βγει σε 5-6 χρόνια θα γίνουμε πλούσιοι απ’τ’αέρια και τα πετρέλαια. Γιατί λοιπόν να μη βγει αυτός που υπόσχεται ένα μνημόνιο, βροντοφωνάζει όχι στις ιδιωτικοποιήσεις, και κατάγεται απ’το λαό κι’έφτασε ψηλά με τις σπουδές του, άσχετα με το ότι σαν υπουργός δε φαίνεται να έκανε και πολλά πράγματα (θυμούμαι τη νέα υπουργό υγείας που όταν ανέλαβε επισκέφθηκε τα νοσοκομεία και άκουσε για τα προβλήματα που δεν κατάφερε να λύσει η κυβέρνηση στην οποία ανήκε);

Τι πιστεύω λοιπόν? Πως σ’αυτές τις εκλογές, αυτήν την Κυριακή, οι πλείστοι δεν θα ψηφίσουν τον καταλληλότερο ή τον πιο άξιο και ικανό αλλά θα ψηφίσουν ενάντια σ’αυτόν που δεν θέλουν να γίνει πρόεδρος. Οπότε πρόεδρος θα γίνει αυτός που έχει τους λιγότερους εχθρούς. Και οι εχθροί του Αναστασιάδη και του Κάρογιαν είναι πολύ περισσότεροι απ’τους εχθρούς του ΑΚΕΛ (ο Μαλάς είναι πολύ νέος και μικρός για να’χει εχθρούς αυτή τη στιγμή). Αλλά μην ανησυχείτε. Ακόμα κι’αν βγει ο Μαλάς, τα πράγματα δεν θα’ναι πολύ διαφορετικά απ’το να βγει ο Αναστασιάδης. Και σίγουρα αν βγει ο Μαλάς αυτόματα σημαίνει το τέλος για Κάρογιαν και Αναστασιάδη.

Εκείνο που διερωτούμαι έντονα είναι το εξής. Σίγουρα φταίνει οι Τράπεζες για την κατάντια μας γιατί δεν είχαν λεφτά να δανείσουν στην προηγούμενη κυβέρνηση που δε μπορούσε να διαχειριστεί σωστά το ταμείο και ζούσε με δανεικά και δεν την έφταναν. Αν τελικά βγει ο Μαλάς, θα συνεχίσει να γλείφει την ίδια καραμέλα αφού δε θα μπορεί να πει πως φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση, άρα κι’αυτός, ή θα λέει πλέον πως φταίει ο Θεός που μας εγκατέλειψε στα χέρια άθεων εκατομμυριούχων κομμουνιστών?

Το σίγουρο ένα είναι, για τον Ελληνισμό. Αδειάσαμε την καρδιά μας και το μυαλό μας για να γεμίσουμε τις τσέπες μας. Κι’απ’το ‘Υπέρ πίστεως και πατρίδος’, απ’το ‘Υπέρ βωμών και εστιών’ πολεμάμε για τα ευρώπουλα. Απ’τη στιγμή λοιπόν που γίναμε Έλληνες κατ’όνομα και ανθέλληνες κατά χάρη, ότι πάθουμε λίγο είναι. Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία. Κι’έχουμε πολύ δρόμο ακόμα ως το γολγοθά…

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Βαλεντίνοι...



Αντί λουλούδια δώστε σ'αυτούς που έχουν ανάγκη. Η γκόμενα έχει εσάς κι'αυτό αρκεί. Καληνύχτα...