Η Αγάπη και η άλλη Αγάπη (μέρος 2ο)

Που έγκειται το μεγαλύτερο πρόβλημα? Στο ότι σ’όλα μας τα όνειρα που κάνουμε για μας και το έταιρο ήμισυ, εμείς αλλά κι’αυτό, είμαστε όπως θέλουμε να είμαστε, κι’όχι όπως είμαστε. Τα όνειρά μας είναι η ζωή που θέλουμε κι’όχι η ζωή που έχουμε. Αυτή ή αυτός που ονειρεύομαστε ή και φαντασιωνόμαστε διάφορα μαζί της/του, είναι αυτός που θα θέλαμε να είναι κι’όχι αυτός που είναι, δηλαδή με λίγα λόγια κάποιος άλλος, που ίσως δεν υπάρχει καν σ’αυτόν τον κόσμο, με τη μορφή αυτού που ξέρουμε κι’έχουμε σχέση και κάνουμε όνειρα για το δικό μας μέλλον, για το δικό μας καλό. Και όταν ονειρευόμαστε ποτέ το στόμα της δε μυρίζει, ποτέ δεν θυμώνει, ποτέ δε βρωμάει, ποτέ δεν λέει μαλακίες, ποτέ δε μας κερατώνει, πάντα μας κάθεται, όταν θέλουμε, όπως θέλουμε, πάντα είναι νέα και ωραία και γλυκειά και χαμογελαστή και καυλιάρα και μας περιποιείται. Κι’αυτός υποθέτω που ονειρεύεστε είναι πάντα το ίδιο ωραίος, ποτέ δεν τρώει παστουρμά και τζατζίκι, ποτέ δεν κλάνει ή ρεύεται, ποτέ δε μεθάει, ποτέ δε θυμώνει, πάντα έχει λεφτά και παραδόξως η πούτσα του είναι πάντα πιο μεγάλη στις φαντασιώσεις σας απ’ότι στην πραγματικότητα, κι’ας την έχετε δοκιμάσει σ’όλες σας τις τρύπες και μ’όλους τους τρόπους. Το κυριώτερο όμως, στα όνειρά μας για το μέλλον και στις φαντασιώσεις μας, κανείς απ’τους δυο δεν έχει παρελθόν. Μόνο μέλλον. Όπως λέει και κάποιος παραφράζοντάς το λίγο, ο άντρας φαντασιώνεται πως είναι ο πρώτος ή τουλάχιστο ο καλύτερος για τη γυναίκα αυτή και η γυναίκα φαντασιώνεται πως απλώς είναι η τελευταία για τον άντρα, για το καλύτερη δεν το συζητάμε καν. Και σίγουρα πάντα οι μόνοι ο ένας για τον άλλο.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!