Τύχη?

Τα τελευταία χρόνια θά'λεγε κάποιος πως έμαθα πολλά. Απ'τα βιβλία που διάβασα, με περιεχόμενο διάφορο, όπως 'Σκέψου σαν τον Άινσταϊν' μέχρι 'Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά', μέχρι τις εμπειρίες μου απ'τη γνωριμία μου με εκατοντάδες κόσμο, κυρίως γυναίκες. Σίγουρα μεγάλο σχολείο το facebook και το twitter. Απ'την άλλη θά'λεγα πως δεν έμαθα και τόσα πολλά καινούρια πράγματα. Απλά τα συνειδητοποίησα, τα συνέταξα και τα έζησα. Θεωρίες που έγιναν πράξεις, πράξεις που επαλήθευσαν θεωρίες. Λάθη που αναγνωρίστηκαν και που ξανάγιναν για να επιβεβαιωθούν.

Τελικό συμπέρασμα? Κανείς δεν ακούει παρά μόνο ότι τ'αρέσει. Αυτό όμως δεν αλλάζει τους νόμους της φύσης, τα βασικά ένστικτα, τον κόσμο. Απλά σου δίνει ακόμα ένα όπλο, το πιο δυνατό, για να ζεις ωραία και να κάνεις και τους γύρω σου να ζουν ωραία. Υποκρινόμενος και λέγοντας ψέματα θα πει κάποιος. Καθόλου όμως. Μιας και όλοι, μα όλοι, ανεξάρτητα απ'τα λόγια που χρησιμοποιούμε ή τις εικόνες που έχουμε στο μυαλό, τα θέλω και τα μη μας, είμαστε ίδιοι. Απλοί άνθρωποι που χρησιμοποιούμε όσο λιγότερο γίνεται την λογική και βάζουμε πάνω απ'όλα το συναίσθημά μας, εμπλουτισμένο με τις ανασφάλειές μας, τα κόμπλεξ μας, τους φόβους μας, τις ανάγκες μας, πραγματικές και μη.

Κάποιος θά'λεγε ίσως πως είμαι τυχερός. Τυχερός επειδή αγάπησα, αγαπήθηκα, ερωτεύθηκα, ζω όμορφα χωρίς σοβαρά προβλήματα οποιουδήποτε είδους. Κάποιος άλλος θά'λεγε πως είμαι άτυχος γιατί θα μπορούσα νά'χω πολλά. Προσωπικά νοιώθω όμορφα. Είτε επειδή περνώ ωραία με τους ανθρώπους είτε επειδή ξέρω τρόπους να κάνω τους ανθρώπους να νοιώθουν όμορφα, ακόμα κι'ότα πρόκειται να με 'απορρίψουν', πόσο μάλλον όταν είναι μαζί μου. Το σίγουρο είναι πως κάποιες φορές ασυναίσθητα, κάποιες φορές συνειδητά, εφαρμόζω όλα αυτά που έμαθα εδώ και 44 χρόνια. Και δουλεύουν, ανεξάρτητα απ'τα πιστεύω του καθ'ενός. Δουλεύουν γιατί δεν ακούω αλλά νοιώθω, δουλεύουν γιατί δε λέω μόνο αλλά προσπαθώ ν'αγγίξω. Η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα τα συνδύαζα και με παιχνίδια. Κι'ίσως αυτό πλέον είναι το καινούριο. Ωραία τα παιχνίδια αλλά δεν οδηγούν πουθενά. Κι'ο χρόνος είναι αμείλικτος.

Πίστευε λοιπόν ότι θες, λέγε ότι θες. Ο άνθρωπος είναι πολύ περισσότερα από σκέψεις και λόγια. Αυτά απλά είναι οι πύλες για το συναίσθημα, την ψυχή. Η οποία εκφράζεται με βλέμματα, με αγγίγματα, με το κορμί, είτε το θέλουμε είτε όχι. Απλά να θυμάσαι. Τα παιχνίδια είναι για να ξεκουραζόμαστε απ'τις μάχες. Και μια νίκη σ'ένα παιχνίδι δεν έχει αντίκρυσμα παρά μόνο ένα χαμόγελο όταν τελειώνει ο αγώνας. Ο πόλεμος καραδοκεί.

Δεν είμαι τυχερός. Απλά ζω έντονα. Και ρισκάρω χωρίς να φοβάμαι την ήττα, χωρίς να φοβάμαι μήπως τσαλακωθώ, χωρίς να περιμένω τους άλλους, την τύχη, το Θεό για να περάσω καλά. Και χωρίς να νοιώθω άτυχος όταν ηττηθώ, όταν αρρωστήσω, όταν όλα πάνε λάθος ή χάλια. Γιατί ξέρω. Όλα θα περάσουν. Φτάνει να το φροντίσω, να μην περιμένω απλά να περάσουν. Και το κυριότερο, να μη με επηρεάζουν αυτά που δεν περνούν τόσο που να μη μπορώ να χαρώ τα υπόλοιπα που με περιμένουν. Απλά ξεκουράζομαι και ξαναρχίζω. Ο άνθρωπος είναι κυνηγός. Τίποτα δεν του χαρίζεται. Αλοίμονο σ'αυτόν που περιμένει απλά χωρίς να προσπαθεί, χωρίς να περιμένει, χωρίς να αντέχει τον πόνο, την θλίψη, το κακό. Γιατί αυτό είναι ζωή. Όλα μαζί. Και συ στη μέση να συνεχίζεις για νέες κατακτήσεις. Πάντα. Και πολύ σημαντικό να μην ακολουθώ πλέον, ούτε να περιμένω να με φτάσουν. Το καλύτερο είναι πάντα μπροστά σου. Φτάνει να πας μπροστά και νά'χεις τα μάτια και τ'αυτιά ανοιχτά. Καλό τριήμερο... Έφυγα...