Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Δεν είναι μόνο λόγια...

Τίποτα δεν είναι πιο παλιό από μια χθεσινή εφημερίδα λένε. Και από ένα χθεσινό ποστ σ'ένα blog λέω εγώ. Και ένα like ή ένα σχόλιο σε μια ανάρτηση στο facebook. Εκτός αν σ'αγγίζει βαθειά. Πολύ βαθειά. Όπως ένα καλό βιβλίο, ένα καλό κείμενο, μια καλή ταινεία, μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φιλί... Λόγια μπορεί να πει οποιοσδήποτε πλέον. Ακόμα και βλάκας κάτι θα πει που αξίζει. Έτσι κι'αλλοιώς δεν έχει σημασία το τι κάνεις ή το τι λες πλέον όσο το ποιος είσαι. Με πρώτυπα ζωής τους υποτιθέμενους καλλιτέχνες και τους εγκληματικά επιτυχημένους. Ενθουσιαζόμαστε, αλλά ποτέ δεν τ'ακούμε πραγματικά. Η μοναξιά μας δε μας αφήνει να τα εφαρμόσουμε. Και σήμερα που η ευφυία δεν αξίζει, και η καλοσύνη αξίζει ενόσω εποφελούμαστε απ'αυτήν, οι σχέσεις έγιναν φυλακές. Θέλουμε κάποιον που μας κάνει να νοιώθουμε καλά, να είναι πάντα ο ίδιος, σε πρώτη ζήτηση. Έχουμε μάθει να προσαρμόζουμε τη ζωή του στη δική μας, κι'όχι το αντίθετο. Λάθος και τα δυο... Λένε πως ο πόνος σε κάνει πιο δυνατό. Αν τον ξεπεράσεις. Με το σωστό τρόπο. Όπως και η οργή. Εγώ πάλι λέω πως πιο δυνατό σε κάνει η έκθεση, το ρεζίλεμα, η απόρριψη. Σε υποχρεώνουν να διώξεις την ανάγκη και το φόβο από μέσα σου. Να κάνεις τη μοναξιά σου σύντροφο και σύμβουλό σου... Θέλω νά'μαι κοντά σου, στις καλές και στις άσχημες στιγμές σου. Και είμαι. Έστω κι'από μακρυά. Κι'ας μην το νοιώθεις. Κι'ας νομίζεις πως είμαι απότομος και παγερός. Ίσως διότι για μένα είναι δεδομένο πως όλα θα πάνε καλά. Όπως και το ότι τώρα είμαι πολύτιμος μέχρι να βρεις κάποιον καλύτερο. Όχι, για μένα πλέον δεν υπάρχει το τέλειο. Υπάρχει το τέλειο της στιγμής. Για πολλές στιγμές. Για πολύ καιρό. Αλλά πάνω απ'όλα υπάρχει η αγάπη. Και προσπαθώ να τη νοιώθω και να τη μοιράζω. Χωρίς να πεθαίνω. Πάρε λοιπόν την αγάπη μου, την όποια αγάπη μου, κάνε την φυλακτό και νοιώσε με κοντά σου. Γιατί είμαι κοντά σου, είμαι δίπλα σου, είμαι μέσα σου, στην καρδιά, στο μυαλό, στο κορμί. Όπως και συ... Πάει καιρός να γράψω στο ημερολόγιό μου. Σταμάτησα τη ζωή μου εδώ. Καιρός να ξαναρχίσω. Για να μπορώ να σου χαρίζω κάθε στιγμή που είμαστε μαζί αυτό που θες... Εσένα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: