Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Μη μιλάς...

Κάποια ζώα δεν είναι μονογαμικά. Σκύλες, ας πούμε, πιστές μόνο στον άνθρωπο. Γάτες, γενικά άπιστες. Πολλά παιδιά, σκυλιά, γατιά, διαφορετικών πατεράδων. Άλλα πάλι έχουν ένα αρσενικό και όλες είναι δικές του, όπως τα πρόβατα κι' οι γελάδες. Άλλα όμως έχουν ιερούς δεσμούς. Η χελιδόνα αλλάζει ταίρι μόνο αν πεθάνει ο σύντροφός της, η φάλαινα ούτε τότε, η όρκα δε κυνηγάει να σκοτώσει τον δολοφόνο του/της συντρόφου του/της αν δεν ήταν φυσικός ο θάνατος. Οι θηλυκοί ελέφαντες με τα μικρά μένουν συνέχεια μαζί, μια οικογένεια, ή χωρίζονται κατά οικογένειες αν είναι πάρα πολλά τα μέλη για σκοπούς μετακίνησης και φαγητού, οι δε αρσενικοί είναι μοναχικοί και επισκέπτονται την οικογένεια μόνο αν κάποια ελεφαντίνα έχει ωορηξία. Οι γορίλες, τα αρσενικά με το μικρότερο πέος στο ζωικό βασίλειο αλλά και οι καλύτεροι εραστές, έχουν τις πιο δεμένες οικογένειες...

Κάποτε σκέφτομαι γιατί εμείς, τα ανώτερα όντα, είμαστε τόσο χάλια. Στο λεξικό υπάρχουν λέξεις όπως πουτάνα, μοιχός, κερατάς, λάγνος κλπ, με ξεκάθαρες ερμηνείες. Και εμείς προσπαθούμε, εφαρμόζοντας τις ερμηνείες, να καταργήσουμε τις λέξεις. Και άντε, αυτό να πεις είναι λόγω εγωισμού, φόβου, ενοχών και τύψεων. Η αγάπη που πήγε? Γιατί είμαστε γεμάτοι κόμπλεξ? Που είναι η ανωτερότητά μας, η λογική μας? Και δε μπορώ να βρω άλλη απάντηση από μια και μοναδική. Εμείς μιλάμε. Κι'όταν μιλάς δεν εργάζεσαι. Κι'όταν λες 'Σ'αγαπώ' νομίζεις πως δεν χρειάζεται να το κάνεις πράξη. Κι'όταν το απαιτείς ξεχνάς πως πρέπει να το κερδίσεις.

Αγάπη μου δεν θα σου ξαναπώ Σ'αγαπώ. Κι'ας μην ξέρω αν μ'αγαπάς ή όχι. Αν δεν το νοιώσεις τότε απλά δεν υπάρχει. Μια ψευδαίσθησή μου είναι. Αν το νοιώσεις, τότε θα τ'ακούς συνέχεια. Θα το τραγουδούν τα πουλιά, θα το ψυθιρίζει ο αγέρας, θα το χορεύει το μυαλό σου, θα στο θυμίζει η καρδιά σου και πάνω απ'όλα, θα το βλέπεις στα μάτια μου. Όπως και γω το σ'αγαπώ σου...

Δεν υπάρχουν σχόλια: