Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Στιγμές...



Είναι στιγμές που καταριέσαι τον εαυτό σου επειδή έκανες πίσω. Έκανες πίσω και δεν είπες το σ'αγαπώ που ήθελες, δεν έφυγες ενώ το ήθελες, δεν πήγες ενώ το σχεδίασες, δεν άλλαξες ενώ το επιδίωξες, δεν επέμενες για το όνομά της, το τηλέφωνό της, δεν πήγες να την βρεις, την άφησες αβοήθητη στον πόνο της, στην αρρώστεια της, στο εγώ της... Είναι στιγμές που νοιώθεις πως χάθηκε μια ολόκληρη ζωή, η δική σου, μαζί με τη δική της ή χωρίς. Είναι άλλες πάλι που χαμογελάς και θες να τις κρατήσεις για πάντα, να τελειώσει εκεί η ζωή για να φύγεις ευτυχισμένος. Στο κάτω κάτω τι είναι η ζωή... Άπειρες, αμέτρητες στιγμές... Και υπεύθυνοι για κάθε στιγμή είμαστε εμείς. Εσύ. Εσύ που αλληλοβρίζεσαι με τον οποιοδήποτε επειδή σ'αρέσει που σου δίνει σημασία κι'ας μην αξίζει να του δίνεις, εσύ που κάνεις κάποιους να κλαίνε παίρνοντας εκδίκηση για το δικό σου πόνο, εσύ που κλαίς άμα κλάψεις, έστω σιωπηλά, για όλα αυτά που φταις και δεν διόρθωσες ποτέ, εσύ που άφησες κάποιον να σε εκμεταλλευτεί απλά επειδή ήθελες ένα φίλο, μια αγάπη, εσύ που έκανες κάποιον ευτυχισμένο επειδή ένοιωθες δυνατός και το ήθελες, εσύ που χάρισες το χαμόγελο σε κάποιον, εσύ που ερωτεύτηκες λάθος άνθρωπο, εσύ που ερωτεύτηκες τον σωστό άνθρωπο σε λάθος χρόνο και με λάθος τρόπο, εσύ που έβαλες πάνω απ'όλα εσένα, εσύ που έβαλες πάνω από σένα άλλους... Θα μου πεις λάθη ανθρώπινα. Στο κάτω κάτω δεν ήθελες και τίποτα περισσότερο από μια αγάπη και τα εφόδια για να ζήσετε μια ολόκληρη ζωή σα νά'ταν η πρώτη μέρα, η πρώτη φορά, η πρώτη στιγμή... Περίεργο φαίνεται... Να θες τόσο λίγα και να προσπαθείς με κάθε τρόπο για τόσα πολλά και πάντα να είναι λίγα... Να θες μια αγάπη και ποτέ να μην την βρίσκεις, έστω κι'αν όλοι αυτό θέλουν, έστω κι'αν σ'αγάπησαν πολλές... Να είσαι εσύ αλλά αρκετές φορές, αρκετές στιγμές να κυριαρχεί το εγώ. Και να θες εκείνη για σένα, εκείνα για σένα, όλα για σένα. Και εκείνη να θέλει εσένα ή να μη θέλει εσένα, αλλά για κείνην, και όλοι να θέλουν όλα για εκείνους... Και εσύ απλά να είσαι θεατής με συντροφιά το εγώ σου, ενίοτε να νοιώθεις παίκτης σ'ένα ρηάλιτυ, και να προσπαθείς μια ζωή να πετύχεις τα λίγα, να πετύχεις την αγάπη, γεμίζοντας κενές στιγμές με κενά. Ωραία, γλυκά, ηδονιστικά κενά. Και όταν έρθει το τέλος απλά να σκέφτεσαι όλα τα κενά που αφήνεις πίσω σου, παίρνοντας μαζί σου κάποιες στιγμές που έζησες, κάποιες στιγμές που δεν έζησες, κάποιες στιγμές που ονόμασες όνειρο, κάποιες στιγμές που εσύ καθόρισες για σένα και ονόμασες ζωή. Τη δική σου. Και όλη σου η ζωή, όλες σου οι στιγμές που άξιζαν να ζήσεις να είναι ένα σ'αγαπώ, μια συγγνώμη κι'ένα χαμόγελο, με την ανάμνηση ενός φιλιού, ενός χαδιού και μιας αγκαλιάς. Αυτά που έκανες κι'αυτά που δεν έκανες... Όλα μέσα σε μια στιγμή... Σ'αγαπώ? Δεν έχει σημασία πλέον. Η στιγμή έφυγε. Μένει η ζωή... Ακόμα μια στιγμή που πρέπει να γεμίσω... Με τα κενά μου... Ή την αγάπη...

7 σχόλια:

Γαμάει και Δέρνει είπε...

Χριστέ μου!

Τόσες αλήθειες κατάμουτρα πρωι πρωι...

Δυσβασταχτες αλλά ίσως λυτρωτικές...

Καλημέρα

Emperor είπε...

Καλά δεν είμαι και σωτήρας. Ένας ... Αυτοκράτορας είμαι. Καλησπέρα! (πολύ πρωί ξυπνάς) :-)

Γαμάει και Δέρνει είπε...

Καλά, σωτήρας δεν είσαι σίγουρα γιατί δεν υπάρχουν σωτήρες. Για Αυτοκράτορας όμως νομίζω πως τα πας μια χαρά!

Ρώτα καλύτερα αν κοιμάμαι και πόσο :)

Emperor είπε...

Μάλλον θα ρωτήσω γιατί δεν κοιμάσαι... :-)

Γαμάει και Δέρνει είπε...

Για πολλούς λόγους. Λόγο δουλειάς, λόγο διαβάσματος...Και κυρίως γιατί το θεωρώ και λίγο "χάσημο χρόνου" από τη ζωή. Αν μπορείς να καταλάβεις τι εννοω...

Emperor είπε...

Το χάσιμο χρόνου το κατάλαβα γιατί το ξανάκουσα. Το διάβασμα δεν το κατάλαβα, έχοντας υπ'όψιν και το ποστ σου του 'Τοτού' αλλά εντάξει. Τουλάχιστο δεν σπαταλάς το χρόνο σου αλλά τον αξιοποιείς. Πολύ καλό αυτό. Συνέχισε...

Ανώνυμος είπε...

"η φύση απεχθάνεται τα κενά"