Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Σήμερα...

Εφεδρεία. Κάποτε, που πήγαινα 8 φορές το χρόνο, συμπεριλαμβανομένης και μιας 6ημερης άσκησης, μ'άρεσε. Τώρα, μόνο μια φορά, μ'αφήνει παντελώς αδιάφορο. Λες να μπήκα στα χρόνια? Τουλάχιστο τελειώνουμε γρήγορα, 12 παρά, κι'έχουμε χρόνο και για δουλειές. Αν και χρειάστηκε να ρθω σπίτι και αντί για βόλτα με τη μηχανή επέστρεψα βιαστικά, με τη μηχανή, για κάτι μικροεξαρτήματα απαραίτητα για ένα καυστήρα.

Λατρεύω την αίσθηση της οδήγησης με τη μηχανή. Σαν τον Αυτοκράτορα στο άλογό του. Ακόμα κι'αν κάνει κρύο. Είτε σε στροφές, είτε στην ευθεία, να μην καταλαμβαίνεις αν ο αέρας σε κτυπά ή αν τον κτυπάς, αν θέλει να σε ρίξει κάτω ή να σε πετάξει ψηλά. Να παίζεις ανάμεσα στ'αυτοκίνητα προσπερνώντας σε χρόνο που δεν περιμένουν πιάνοντάς τους στον ύπνο, ή και τρομάζοντάς τους. Να νοιώθεις άτρωτος ενώ ξέρεις πως ίσως είναι το τελευταίο σου δευτερόλεπτο. Αυτή δεν είναι η τόλμη και το θάρρος? Να ορμάς ενώ ξέρεις πως ίσως συμβεί το χειρότερο. Οι υπόλοιποι απλά φοβούνται ή κοιμούνται. Τελικά ο κόσμος προτιμά να φοβάται παρά να σέβεται, να τον υποχρεώνεις να κάνει το σωστό αντί να σκέφτεται και να ενεργεί από μόνος του. Με ενοχλεί, άσχετα με το ότι το εφαρμόζω, να πρέπει να δείξεις στον άλλο πως δεν τον φοβάσαι και ότι έχεις και τη δυνατότητα και τη θέληση να του κάνεις κακό για να συμπεριφέρεται όπως πρέπει.

Μ'αρέσουν τα παιχνίδια. Ειδικά με τις γυναίκες. Ειδικά με τις άγνωστες. Ακόμα και τα παιχνίδια με τ'αυτοκίνητα. Φλερτ οδηγώντας. Αυξομείωση απόστασης, αλλαγή θέσης... Και όσο βλέπω να τσιμπάνε και να συμμετέχουν, χαμογελώντας στο καθρεφτάκι τους, ξεμπλέκωντας τα μαλιά τους και παίζοντας μαζί τους, ανάβοντάς σου τα φώτα αν είσαι μπροστά ή τα φώτα κινδύνου αν είσαι πίσω, περιμένοντας να τις σταματήσεις για ανταλλαγή κινητών, τόσο μ'απογοητεύουν. Πολύ εύκολο σήμερα να ρίξεις γυναίκα. Η πιο δύσκολη στην τρίτη επαφή πέφτει αν το θες. Κάποιες και χωρίς να το θες, απλά επειδή παίζεις μαζί τους. Εκτός πάλι αν βρίσκονται πολύ μεγάλη ανάγκη οι γυναίκες σήμερα που πέφτουν στον πρώτο τυχόντα που θα το προσπαθήσει. Κι'ύστερα λένε γι'αντιστάσεις και έρωτες. Ερωτεύτονται, και πάρα πολύ δυνατά μάλιστα. Και κάποτε είναι ωραίο και για σένα αυτό. Αλλά ερωτεύονται εσένα που σού'λεγαν δεν υπάρχει περίπτωση. Και αυτά δεν είναι απ'τα ψέματα που λένε.

Ακόμη δεν κατάλαβα αν τα προγράμματα τα κάνω για να ακολουθώ και απλά δεν τα καταφέρνω, ή αν τα κάνω για να ξεφεύγω απ'αυτά. Ούτε ξέρω γιατί πάντα προτιμώ το 'αλλοιώς', πάντα κοντράρομαι, πάντα απορρίπτω οδηγίες και διαταγές, πάντα τραβώ το σκοινί να τεντώσει ή αδιαφορώ παντελώς. Πορεία ελεύθερη ή πτώση ελεύθερη? Ελέφαντας ή μοναχικός λύκος? Ποιος ξέρει? Το μόνο σίγουρο είναι πως αν μη τι άλλο ξέρω πως είναι επιλογή μου. Και ευθύνη μου. Και για το αποτέλεσμα θα φταίω μόνο εγώ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: