Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Θυμάμαι...



Θυμάμαι τότε που είμασταν μικροί. Ένα φιλί στο μάγουλο ήταν αρκετό για να δείξεις τον έρωτά σου. Και να τον αποδεκτεί. Και να χαμογελάτε κι'οι δυο. Μετά μεγαλώσαμε ακόμα λίγο. Ένα φιλί στα χείλη, κρυφά απ'τους άλλους, να περπατάς χέρι χέρι, κρυφά απ'τους άλλους, κι'όταν οι άλλοι ήταν μπροστά να κάνουμε τους ανίδεους, αλλά να κοιταζόμαστε σαν χαζά χαμογελώντας. Μετά μπήκε το σεξ στον έρωτά μας. Και μετά η ζωή. Και τότε μεγαλώσαμε... Και τίποτα δεν άλλαξε νομίσαμε. Το φιλί, η αγκαλιά, το χάδι, το σεξ, το χαμόγελο, όλα για τον έρωτα. Τον έρωτα τον αποκλειστικό, τον ταλαίπωρο, τον ανεκπλήρωτο, τον μοιρασμένο... Τελικά όλα άλλαξαν. Όχι στον έρωτα. Ούτε στο σεξ, αν και τώρα το διαχωρίζουμε εύκολα. Βλέπεις το σεξ έγινε πλέον ανάγκη, μέσο εκτόνωσης, καταπραϋντικό για τον πόνο της ψυχής, φάρμακο για τη μοναξιά. Και ξοδεύουμε ανελέητα το κορμί μας μέχρι να ξαναβρούμε τον έρωτα. Εκτός αν αποφασίσουμε να τον διώξουμε για πάντα απ'τη ζωή μας. Και κρατούμε τον έρωτα σαν ανάμνηση πονεμένη και το σεξ σαν συνήθεια ξεφτισμένη. Κι'αν ερωτευτείς το σεξ είναι πολλές φορές το φάρμακο του πόνου που εσύ προξένησες με τον έρωτά σου... Αλλά ο έρωτας συνεχίζει να ζει. Να ζει σ'ένα τραγούδι, ένα λουλούδι, ένα βλέμμα, ένα χάδι, ένα χαμόγελο, ένα φιλί, ένα άγγιγμα... Άγγιγμα ψυχής... Τελικά τίποτα δεν άλλαξε... Παρά μόνο εμείς...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το πρωτο σου κειμενο γεματο συναισθημα και φυσικα δεν θεωρω οτι υπευθυνο γι αυτο ειναι θεμα.....
Καλοστημενο, δομημενο, εντυπωσιακα πληρες...ξαφνικα μεσα σε λιγες γραμμες..βρισκεται η αληθινη σου προσωπικοτητα χωρις ψεμμα,διχως υπερβολη,χωρις τον παραμικρο κομπασμο,με μονη την αληθεια....να στεκει εκει..ηρεμη, εξωστρεφης, υπεροχη..
Χαιρομαι τοσο γι αυτο................

Emperor είπε...

Καλημέρα!