Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Έμπνευση...



Recondita armonia! Di bellezze diverse! É bruna Floria... l'ardente amante mia!
E te, beltade ignota! Cinta de chiome e bionde... Tu azzuro hai l'occhio... Tosca ha l'occhio nero...
L'arte nel suo mistero... Le diverse bellezze insiem confonde!
Ma nel ritrar costei... Il mio solo pensiero! Ah, mio solo pensiero!
Tosca, sei tu!

Έμπνευση... Πνοή της ψυχής προς το μυαλό ενεργοποιώντας τη φαντασία και διατάζοντάς το να εκφραστεί με τον τρόπο που καλύτερα ξέρει για να εξωτερικεύσει το συναίσθημα που εκείνη τη στιγμή διεγείρει τη ψυχή έντονα... Δεν είναι αυτό? Και λοιπόν? Έχει σημασία? Σημασία έχει πως ενώ το μυαλό ξέρει πως πρέπει να κάνει άλλα πιο σημαντικά πράγματα εντούτοις αφήνεται στο συναίσθημα για να το εξωτερικεύσει. Με λέξεις, σχέδια, πηλό, χρώματα, νότες, δεν έχει σημασία. Εξου και ερασιτέχνης. Εραστής της τέχνης. Ερωτευμένος με την τέχνη, παθιασμένος μέχρι τρέλλας, προσπαθώντας να εκφράσει με όση περισσότερη ακρίβεια μπορεί αυτό που νοιώθει. Χαρά, πόνο, πόθο, έρωτα.

Κάθε φορά, ανάλογα με τη διάθεση της ψυχής είναι και το έργο. Δεν έχει σημασία αν είναι πάλι κείμενο ή στίχος ή μουσική ή ζωγραφιά. Δεν έχει σημασία αν είναι ο ίδιος τίτλος, οι ίδιες λέξεις, οι ίδιες νότες, τα ίδια χρώματα. Σημασία έχει το πως θα τα χρησιμοποιήσεις αυτήν τη φορά. Οι συνδυασμοί, η κλίμακα, η σύνθεση, οι χρωματισμοί.

Κάποτε σκέφτομαι πως θά'πρεπε να επικεντρωθώ σε μια ευχαρίστησή μου και να την αναπτύξω για να βγάλω και λεφτά. Απ'τη μια αποθαρρύνομαι απ'το γεγονός πως μάλλον δεν είμαι τόσο προικισμένος, κι'ας λένε κάποιοι πως είτε έχω αν μη τι άλλο σωστή τονικότητα στη φωνή ή πως ξέρω να χειρίζομαι το λόγο και να παίζω με τις λέξεις αρκετά καλά. Απ'την άλλη φέρνω στο μυαλό την ερωτική πράξη και διερωτούμαι. 'Θα μ'άρεσε να πληρώνομαι όποτε κάνω σεξ? Γιατί τότε να προσπαθήσω να πληρώνομαι για κάτι που μ'αρέσει τόσο?'

Έτσι προς το παρόν μένω να αφουγκράζομαι γύρω μου, να νοιώθω, να φαντάζομαι, να διερωτούμαι, να συμπεραίνω και να γράφω ή/και να μιλώ, μπλέκοντας απλές συνηθισμένες λέξεις σε αράδες, άλλοτε για να εμψυχώσω, να βοηθήσω, να ανεβάσω, άλλοτε για να φλερτάρω, να γοητεύσω, να ρίξω, άλλοτε για να τιμωρήσω, να συνετίσω, να θυμώσω, να καυστηριάσω, να κρίνω, να κατακρίνω, να συμβουλεύσω, να συμπονέσω, να γελάσω, να μοιραστώ... Ακόμα κι'όταν το συναίσθημα κουραστεί... Στο κάτω κάτω αν εσύ, η οποιαδήποτε εσύ, με ενέπνευσες με μια σου λέξη φαινομενικά άσχετη, μ'ένα σου δάκρυ, μ'ένα σου χαμόγελο, μ'ένα λυγμό ή ένα παράπονο, εάν άγγιξες τη ψυχή μου ή αναμόχλευσες τις μνήμες από παλιά αισθήματα ή πληγές, δικαιούσαι αυτή τη δημιουργία, αυτή τη στιγμή. Γιατί αν δεν ήσουνα εσύ δεν θά'ταν ούτε κι'αυτή... Ούτε κι'εγώ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: