Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Θλιμμένο χαμόγελο...



Κάποιος είπε πως στον ουρανό υπάρχει θλίψη. Γι'αυτό και δε λένε ανέκδοτα. Κάποτε σκέφτομαι αν η ευτυχία είναι η παρουσία της χαράς ή η απουσία της θλίψης. Κάποτε σκέφτομαι τι είναι χαρά και τι θλίψη, ή πιο σωστά με τι χαιρόμαστε και με τι λυπούμαστε. Και γιατί κάποιοι άνθρωποι μας κάνουν να χαιρόμαστε και κάποιοι να λυπούμαστε και πως. Κάποτε σκέφτομαι τι μας ελκύει σ'έναν άνθρωπο για να τον ερωτευτούμε και να τον αγαπήσουμε. Ή ακόμα περισσότερο για να γίνουμε φίλοι. Κάποτε σκέφτομαι αν σχετιζόμαστε με κάποιον φιλικά, ερωτικά, σεξουαλικά λόγω ανάγκης, είτε κοινής είτε προσωπικής. Κι'αν είναι έτσι πότε παύει να υπάρχει η ανάγκη μας αυτή. Όταν γεμίσουμε τα κενά μας ή όταν βρούμε άλλο άτομο? Κάποτε σκέφτομαι όλες αυτές τις παλιές σχέσεις μου, ερωτικές, φιλικές, σεξουαλικές, που πλέον δεν υπάρχουν και αναρωτιέμαι γιατί. Γιατί οι σχέσεις είναι σαν συναιτερισμός που τελειώνει με την αποπεράτωση του έργου? Κάποιος θα πει πως αρκετές δεν υπάρχουν γιατί έφυγα. Αλλά κανείς δεν θα πιστέψει πως απλά κατάλαβα πως στους συνεταιρισμούς αυτούς τα κέρδη τα ήθελαν δικά τους. Κάποτε με ρωτάνε γιατί πετάω από κλαδί σε κλαδί, γιατί δεν στεριώνω. Κι'όταν κοιτάξω βαθιά μέσα μου βλέπω όλα αυτά που φύγανε, όλους αυτούς που φύγανε. Και μετά κοιτάζω όλους αυτούς που είναι εδώ και ξέρω. Θα φύγουνε. Ή θα φύγω. Γιατί τελικά οι σχέσεις είναι παυσίπονο κι'όχι θεραπεία όταν το κοινό σημείο αναφοράς είναι η ανάγκη ή κάποιο κενό. Γιατί όταν χαμογελάσουμε ξεχνάμε. Και παραδόξως, όταν δεν χαμογελάμε ελκύουμε άλλους ανθρώπους κι'όταν χαμογελάμε άλλους. Και οι μεν μας οδηγούν στους δε. Κι'ο κύκλος συνεχίζεται. Πόνος, χαμόγελο, πόνος, χαμόγελο. Γύρω απ'τις ανάγκες και τα κενά. Γι'αυτό κρατώ το χαμόγελό μου και το μοιράζω. Και κρατώ τη θλίψη μου και την συντηρώ. Κρατώντας ισορροπία μεταξύ αυτών που μένουν κι'αυτών που φεύγουν. Γιατί ο μόνος που πάντα μένει είναι ο εαυτός μας. Το ξέρω θα φύγεις. Το ξέρεις θα φύγεις. Τουλάχιστο ας μείνει το χαμόγελο. Και μια γλυκειά ανάμνηση. Γιατί τελικά μάλλον ευτυχία είναι όλες αυτές οι γλυκειές αναμνήσεις. Και ξέρεις, όλες έχουν ένα κοινό. Ένα γλυκό θλιμμένο χαμόγελο. Το δικό σου. Αυτό που με κάνει να χαμογελώ το ίδιο γλυκά και θλιμμένα. Αυτό που με κάνει να χαίρομαι που κάποτε είμασταν ένα. Έστω και για μια στιγμή, έστω και για ένα γέλιο, έστω και για μια ηδονή. Εκείνη τη στιγμή που δεν υπήρχα εγώ ή εσύ. Μόνο εμείς...

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

emperor m afises ti geitonia mas e?krima....m se vrika epitelous!!!akoma perimenw tin apantisi sou...!
oi sxeseis einai allote san ena eidos synetairsmou...allote pali einai san mia petra p peftei sta ysixa nera tis limnis k ta tarazei...kapoioi erxontai k fevgoun...alloi pali menoun...m sigoura tha yparxei k o enas p tha se syntrofeuei g panta...k oso k an kseroume k oi dyo pws t g panta dn yparxei yparxoun k autes oi sxeseis...autes opou o enas zei edw k o allos stin ameriki ma kathe vrady koitazoun t idio feggari...ton idio ourano...!
pikairaki edw!

Ανώνυμος είπε...

...Στην ζωη μας, ανθρωποι ερχονται και ανθρωποι φευγουν...και καποιοι θα μας προσπερασουν χωρις καν να μας προσεξουν....καποιοι θα μας δωσουν χαρα εκτιμωντας την παρουσια μας στην ζωη τους.....και καποιοι θα μας πικρανουν ...μη μπορωντας να εκτιμησουν αυτο που τους δωσαμε.......αυτο που πιστευω ειναι...οτι οσοι αξιζουν τον κοπο ν ασχοληθουμε μαζι τους...ειναι τελικα και αυτοι που θα παραμεινουν....σ αυτους λοιπον ειναι κερδος δικο μας...να μπορεσουμε να δωσουμε ενα χαμογελο....η να μοιραστουμε μαζι τους μια θλιμμενη σκεψη μας...να δωσουμε και να παρουμε....και πανω απ ολα...ν αφησουμε μια μνημη...που δεν θα την παρει ο ανεμος....ριχνοντας στην ληθη...την παρουσια μας στην ζωη τους.....σαν ποταμος σημερα...που εχει να δροσισει, αυτον που θα διψασει......

Emperor είπε...

Pikairaki μωρό μου δεν άφησα τη γειτονιά. Απλά μετακόμισα. Τώρα απλά έρχομαι για κανά καφεδάκι, διαβάζω ποστάκια κάποιων, βλέπω κανά μήνυμα αν έχω και φεύγω. Όσο για τα υπόλοιπα που γράφεις, ξέροντάς σε εδώ κι'ένα χρόνο, απλά μάλλον επιβεβαιώνεις τους φόβους που είχα μ'αυτά που έγραφες πριν ένα χρόνο πως τελικά και συ μου μοιάζεις. Θες απάντηση έ? Θα σε πάρω τηλέφωνο. Φιλιά...

Emperor είπε...

Αγαπημένη Ανώνυμη με όνομα καθόλου τυχαίο που σε θεωρώ μια απ'τις σημαντικές γυναίκες που πέρασαν απ'τη ζωή μου... Σε φιλώ...

Ανώνυμος είπε...

sou moiazw???????xaxaxa0xa0xa0xa0x0x0ax0ax0x0a0xa0x0x0!!!les e na eimai o thylikos emperor????timi m! pikairaki

Emperor είπε...

Ευχαρίστησή μου pikairaki! ;-)