Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Περι-Αυτολογίας...



Είμαι απ'τους ανθρώπους που περιαυτολογούν και παινεύονται. Και θεωρητικά θά'πρεπε νά'μαι απ'τους ανθρώπους που κανείς δεν θέλει να κάνει παρέα. Η αλήθεια είναι πως δεν απέχω και πολύ απ'αυτό. Κάποτε σκέφτομαι αν το κάνω για να εισπράξω τα μπράβο που δεν εισέπραξα παιδί, έφηβος, ενήλικας, μεσήλικας. Κάποτε πάλι σκέφτομαι μήπως το κάνω για να μοιραστώ τη χαρά της επιτυχίας μου, ανεξαρτήτως τομέα. Υπάρχουν φορές που διερωτούμαι μήπως το κάνω για να ταπεινώσω αυτούς που δεν έχουν καταφέρει ότι εγώ, να τους τονίσω πως είμαι καλύτερος, λόγω εγωισμού, περηφάνειας και υπεροψίας. Ίσως πάλι το κάνω απλά επειδή είναι σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Και σίγουρα, αν και πιθανόν αυτοί που με διαβάζουν να θυμώνουν ή να γελάνε, αυτά που λέω μπαίνουν στο υποσυνείδητο του κάθε αναγνώστη, ανεξαρτήτως φύλου. Και σιγά σιγά γίνονται τροφή σκέψης κι'ανάλυσης. Κι'αν ακούσουν ξανά για το ίδιο πράγμα από άλλους, ή αν τους συμβεί, τότε ξέρουν τι είναι. Στο κάτω κάτω, περηφανεύομαι για πράγματα που είμαι ή έκανα, ποτέ για κάτι που δεν είμαι ή δεν έκανα, τουλάχιστο με τη δική μου εκτίμηση και με βάση τις αντιδράσεις των άλλων απέναντί μου για τη συγκεκριμμένη υπόθεση. Οπότε με την ίδια ευκολία μπορώ να πω πως είμαι ερωτεύσιμος άνδρας όπως μπορώ να πως πως είμαι παντρεμένος, χοντρός και άσχημος, πως είμαι υπερευφυής αλλά συμπεριφέρομαι σαν βλάκας και αποτυχημένος, με την ίδια ευκολία μπορώ να μιλήσω για τη μαγεία, τη θρησκεία, το θάνατο, τον καρκίνο, το σεξ, τον πρωκτικό, τα όργια, την εμμηνόρυση, τη διατροφή, τις κοινωνικές τάξεις, την κουζίνα, τ'αυτοκίνητα. Έτσι απλά.

Ίσως λοιπόν επειδή για μένα είναι, αν όχι όλα τουλάχιστο τα πλείστα, τόσο απλά, να μπορώ να διαισθανθώ, να αφουγκραστώ, να καταλάβω, είτε σε γενικές γραμμές, είτε αρκετές λεπτομέρειες, τον άλλο απέναντί μου. Ίσως γι'αυτό όλοι είναι τόσο ίδιοι και τόσο ξεχωριστοί στα μάτια μου, στο μυαλό μου, στην καρδιά μου. Πράγμα αδιανόητο για αρκετούς, κυρίως αρκετές. Πόσες φορές δεν ακούω τις ίδιες ερωτήσεις, τις ίδιες αρνήσεις. 'Πώς μπορείς να είσαι τόσο γλυκός μαζί μου, να μου χαρίζεις αγκαλιές και φιλιά με τόση τρυφερότητα και να κάνεις το ίδιο με κάποια ή κάποιες άλλες?'. Και πολλά άλλα τέτοια. Κι'αν συνεχίσω τη συζήτηση, όλες κι'όλοι να νοιώθουν πως όταν τους μιλώ, όταν είμαι εκεί, όταν με διαβάζουν, για μένα είναι εκείνοι, αποκλειστικά. Νοιώθουν ξεχωριστοί και μοναδικοί για μένα, ακριβώς όπως νοιώθουν πως είναι. Και είναι. Κι'ας είναι όλες γυναίκες, ας είναι όλοι συμμαθητές ή συναδέλφοι. Είναι όπως το δωδεκάθεο, που όμως ήταν τόσο διαφορετικοί, όπως τις μούσες, που κάθε μια ξεχώριζε και για κάτι. Και σίγουρα μια γυναίκα δεν ξεχωρίζει μόνο απ'το χρώμα των μαλλιών της, των ματιών της, το μέγεθος στηθόδεσμου και το όνομά της. Είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Αυτό δεν σημαίνει πως οι γλυκάδες γι'αυτήν είναι από άλλο ζαχαροπλαστείο. Η γλυκάδες αρέσουν στη γυναικεία φύση. Και το να υποκρίνεσαι είναι γυναικεία υπόθεση (βλέπε οργασμός). Κάθε άντρας έχει το δικό του τρόπο συμπεριφοράς. Και κάθε άντρας αρέσει σε μια γυναίκα όταν την κάνει να νοιώθει ξεχωριστή. Γι'αυτό γενικά δεν τους αρέσουν οι γαληφιές. Απλά, κάποιοι άντρες κρύβουν εντέχνως το ότι μετά απ'τη μοναδική τους αγάπη (βλέπε Κωνσταντίνου και Ελένης) θα πάνε στην άλλη μοναδική τους αγάπη, και κάποιοι δεν έχουν ανάγκη ή δεν θέλουν να το κρύψουν. Τη στιγμή που είναι με μια γυναίκα, ακόμα κι'αν κτυπήσει το τηλέφωνο κι'είναι κάποια άλλη, είναι μ'αυτήν που είναι. Δίνουν ολόκληρο το είναι τους. Απλά το δανείζουν, δεν το χαρίζουν. Ακόμα κι'αν είναι με 3 ή 4 μαζί μια παρέα, το νοιώθουν και τον νοιώθουν.

Το κυριώτερο όμως είναι πως η μέση γυναίκα έχει κοινές ανάγκες, κοινά ενδιαφέροντα και το σημαντικότερο κοινό ψυχισμό. Κι'ένας άντρας, άμα ξέρει ή έχει τον τρόπο, και φυσικά άμα το θέλει και το νοιώθει, μπορεί να της χαρίσεις μοναδικές στιγμές ακριβώς επειδή είναι ξεχωριστή ακόμα και για εκείνον εκείνη τη στιγμή. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν τον ερωτευθεί σφοδρά ή όταν δεν θέλει να τον χάσει με τίποτα. Συνήθως τότε ξεκινά να τον χάνει. Γιατί βλέπεις, οι γυναίκες είναι πάρα πολλές και εύκολα αντικαταστάσιμες. Ενώ οι άντρες που σε κάνουν να νοιώθεις ξεχωριστά, μοναδικά, ωραία, λίγοι. Πολλές γυναίκες προσπαθούν να γοητεύσουν ή να ελκύσουν έναν άντρα με την εξυπνάδα τους. Εκείνο που δεν καταλαμβαίνουν, όσες τα καταφέρνουν, είναι πως δεν είναι η εξυπνάδα τους που τον προσέλκυσε, αλλά ο συνδυασμός με άλλα τους προσόντα. Κι'όσες δεν τα καταφέρνουν νομίζουν πως ο άντρας αυτός είναι βλάκας ή χαμηλού επιπέδου. Εκείνο που δε μπορεί μια γυναίκα να συνειδητοποιήσει είναι πως ένας άντρας δεν την θέλει για να συζητάνε για το Κυπριακό ή την πτώχευση της Ελλάδας, ούτε για την παγκόσμια φτώχεια, ούτε καν για το ποδόσφαιρο. Την θέλει για να περνά ωραία και ευχάριστα μαζί της. Να χαλαρώνει με το χαμόγελό της, το γέλιο της, την ευχάριστη διάθεσή της, ίσως και να τον κανακεύει λιγάκι, σίγουρα αν είναι γυναίκα του να τον περιποιείται και να του μαγειρεύει καλά, και φυσικά για να περνά ευχάριστα στο κρεββάτι. Και αυτά πετυχαίνουν οι κοντές, χαζές κι'άσχημες, κι'ας τελείωσαν μόνο το δημοτικό, κι'ας τις κατηγορούν όλες οι άλλες και ας θεωρούν τον άντρα που τις έχει δίπλα του χαζό, και ας διερωτούνται τι τους βρήκε, ειδικά οι απατημένες σύζυγοι που ανακαλύπτουν πως όλες οι γκόμενες που πιθανόν να είχε ο άντρας τους είναι χειρότερές τους. Ένας άντρας θέλει μια γυναίκα, όχι ένα laptop με στήθος που φορά στριγκάκι. Αλλά ούτε τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου που όλοι την επισκέφτηκαν και χωράει υπερωκεάνια στη λεκάνη της. Γιατί και μεις οι άντρες θέλουμε να είμαστε ξεχωριστοί. Απλά κάποιοι είμαστε και κάποιοι προσπαθούμε μια ζωή. Κάποιοι αγοράζουμε δίμετρες καλλονές και κάποιοι σαγηνεύουμε ηφαίστεια είτε σβηστά είτε που απλά καπνίζουν και τα ξυπνάμε με λάβα και εκκωφαντικές εκρήξεις, ή φοράδες που γητεύουμε και ημερεύουν σαν γατάκια. Κι'ας κάνουν κάποιες τις δύσκολες και πως δεν καταδέχονται να ξεπέσουν τόσο χαμηλά. Και στο τέλος αυτές υποφέρουν περισσότερο απ'όλες. Γιατί μπορεί όσες ερωτεύονται παράφορα να κλαίνε και να κτυπιούνται επειδή έχασαν ότι πολυτιμότερο είχαν στην ζωή τους ποτέ, αλλά αυτές δέρνουν τον ίδιο τους τον εαυτό επειδή δεν του χάρισαν ότι πολυτιμότερο μένει στον καθ'ένα μας εφ'όρου ζωής. Μια γλυκειά ανάμνηση, ν'αναπολούν με νοσταλγία όλες τις γλυκές τρυφερές αλλά και άγριες παθιασμένες στιγμές μαζί του. Και ξέρεις, το να στερείς απ'τον εαυτό σου κάτι μόνο και μόνο για να φανείς κάτι άλλο απ'αυτό που είσαι ή θέλεις χωρίς αιτεία ή σκοπό παρά μόνο για ένα γινάτι της στιγμής, είναι απόπειρα φόνου. Και ο εαυτός σου σ'εκδικείται. Μέχρι να επανορθώσεις...

6 σχόλια:

nefelokokkugia είπε...

..και κλασικά, μου τσάκισες τα νεύρα πάλι απόψε.
Το μυαλό σου γαμώτο. Τι να πω? Μας ξέρεις τόσο καλά που κάθε φορά νιώθω πως γράφεις για μένα. Και πάω στοίχημα πως έτσι είναι.
Για μένα γράφεις...
...για την γειτόνισσά μου...
... για την συνάδελφό μου...
...Για όσες σε διαβάζουμε. Μας αρέσει αυτό. Φαντάζομαι το ξέρεις ήδη.

Γαμάει και Δέρνει είπε...

Χείμαρος και σήμερα. Θα επανέλθω με εκτενέστερο σχόλιο.

Καλημέρα

Emperor είπε...

Nefeli το ξέρω. Και το εκμεταλλεύομαι. Και μ'αρέσει που σας αρέσει, πολύ περισσότερο απ'όσο σας αρέσει.... Απλά μάλλον δεν ξέρεις πόσο τσακίζομαι εγώ... Καλημέρα...

Emperor είπε...

Γ&Δ Καλημέρα...

nefelokokkugia είπε...

Γιατί τσακίζεσαι εσύ?

Emperor είπε...

Θα το καταλάβεις σιγά σιγά... :-)