Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Στο περίπου...



Αλήθεια γιατί γράφουμε? Γιατί μιλάμε στο κάτω κάτω? Ή γιατί κάνουμε like στο facebook? Γιατί στέλνουμε προσωπικά μηνύματα, e-mails, sms, mms, παίρνουμε τηλέφωνα, πίνουμε τον καφέ μας, διαβάζουμε βιβλία, βλέπουμε τηλεόραση, πάμε γήπεδο, σινεμά, παίζουμε χαρτιά, τάβλι, σκάκι, golf?

'Για να μη νοιώθουνε μόνοι' τραγούδαγε ο Χατζής παλιά. Δεν έχει και πολύ άδικο. Κοινωνικότητα. Όμως αν το αναλύσεις έχει μια πιο ... φυσική απάντηση. Και δε μιλάω για εκείνα όλα τα προβλήματα που μας φορτώνουν τα παιδικά μας τραύματα, η απόρριψή μας απ'την οικογένειά μας, τους φίλους μας, τους συνομήλικούς μας στην εφηβεία, στο στρατό, στην κοινωνία, τα οποία μας ωθούν ν'ανακαλύψουμε μοναχικές διεξόδους έκφρασις των συναισθημάτων μας και αναζήτησης της αγάπης που ποτέ δεν είχαμε, όπως η συγγραφή, η τέχνη, η δημιουργία. Σίγουρα παίζουν σημαντικό ρόλο αλλά σε τελική ανάλυση πάλι κάνουμε ομάδες ... κοινοπαθόντων και δυσπραγούντων. Μιλάω για τα βασικά ένστικτα.

Επιβίωση και αναπαραγωγή. Αυτά μας ενώνουν και μας κάνουν να μιλάμε και να γράφουμε. Είμαι παράλογος? Ίσως. Τι σημασία έχει? Σημασία έχει πως αυτά τα δυο βασικά ένστικτα πάντα βρίσκουν τρόπους να εκφράζονται. Δεν είμαστε όλοι συγγραφείς, ποιητές, τραγουδιστές, αθλητές. Ο καθ'ένας μας βρίσκει τον τρόπο να έρθει κοντά στον άλλο. Να γνωριστεί, να δημιουργήσει συναίσθημα, αίσθημα, έλξη, και να καταλήξουμε σε μια δυνατή φιλία άρα αλληλοαποδοχή μας ή/και σε ένα δυνατό έρωτα ή έστω απλή καλή συνουσία.

Κάποιος θα πει 'Και καλά, με το blogging και το chatting και το like θα βρω γκόμενα ή γκόμενο?'. Πώς μπορείς να αναλύσεις κάτι τόσο σύνθετο σε λίγες γραμμές? Και όμως, μπορείς να βρεις κι'έτσι κι'αλλοιώς. Κατ'αρχήν εδώ συγκεντρώνεσαι σ'αυτά που σ'αρέσουν, μιας και δε γνωρίζεις τον άλλο συμπεριφεριολογικά. Διαβάζεις ότι σ'αρέσει, ότι σ'αγγίζει και αμέσως έχεις κοινά. Κοινά που νοιώθεις πως δεν έχεις με αρκετούς απ'τους γύρω σου. Γράφοντας και ελκύοντας ανθρώπους να σ'αποδεκτούν ισοζυγίζεις την απόρριψη και την άρνηση που εισπράττεις και δίνεις στην κοινωνία, γιατί ποτέ δεν είναι μονόδρομος. Κατόπιν εδώ είσαι πιο ελεύθερος να πεις ότι θες, μ'όποιον τρόπο θες, χωρίς νά'χεις κάποιον να σε πολεμά συνέχεια. Σ'όποιον δεν αρέσεις απλά δεν σε διαβάζει, αν και κάποιοι κυνηγάνε blogs χυδαία και αθυρόστομα για να βρίσουν και να πολεμήσουν τον συγγραφέα. Και εδώ πολλές φορές λέμε πράγματα που ούτε να φανταστούμε θα μπορούσαμε παλιά. Τις πιο ενδόμυχές μας σκέψεις. πάθη, φαντασιώσεις. Τέλος, εδώ βρίσκουμε άτομα της ίδιας ψυχοσύνθεσης ή σεξουαλικότητας, χωρίς να εκτεθούμε ουσιαστικά. Για παράδειγμα, αν πάω στο Γκάζι που άκουσα πως συχνάζουν ομοφυλόφιλοι (απ'την Κύπρο είμαι οπότε αν έχω λάθος συγχωρέστε με) επειδή θέλω να ρίξω 2 λεσβίες για να κάνουμε τρίο, και με δει κάποιος που δε με ξέρει καλά, πολύ εύκολα θα βγάλει συμπέρασμα πως πήγα επειδή είμαι gay. Θα μου πείτε είναι κακό αυτό? Θα σας πω εξαρτάται απ'το περιοδικό που θα το δημοσιεύσει. Και τώρα μην πιαστείτε απ'αυτό, ένα χοντρό παράδειγμα είναι για να πιάσετε το νόημα. Απ'την άλλη, εδώ μπορείς να δείχνεις και έναν εαυτό που στην πραγματικότητα δεν είσαι αλλά θά'θελες να είσαι. Και με την παρέμβαση των άλλων σιγά σιγά να αποκτήσεις την αυτοπεποίθηση που θες και να τον αποκτήσεις, ή να καταλάβεις πως λάθος θες αυτόν τον εαυτό και να επανέλθεις. Ακόμη και τα ψευδώνυμά μας δείχνουν κάτι εσωτερικό που θέλουμε να φέρουμε στην επιφάνεια...

Σίγουρα υπάρχουν και άτομα που χρησιμοποιούν τα ίδια μέσα για να κάνουν λεφτά, να διαφημιστούν, ή ακόμα και καλλιτέχνες που έχουν προσωπικά blogs. Απ'την άλλη, ίσως κάποιοι από μας καταφέρουν, ξεκινώντας απ'τα blogs και τα notes στο facebook κάποτε να καταφέρουν να γίνουν συγγραφείς. Αρκετοί θα μείνουν εδώ απλά να εκφράζουν ότι τους πνίγει, ενόσω υπάρχουν άτομα που τους διαβάζουν, κι'ας μην σχολιάζουν, να φλερτάρουν, να κάνουν σχέσεις, σεξ, διαδικτυακό, τηλεφωνικό, ζωντανό, να έχουν μέρος της ζωής τους εδώ μέσα. Με όλα τα επακόλουθα φυσικά, όπως έντονα συναισθήματα από έρωτα μέχρι ζήλεια. Όλα ξεκινούν απ'τα βασικά μας ένστικτα τα οποία μας οδηγούν στην κοινωνικοποίησή μας. Σημασία έχει να μας αρέσει αυτό που κάνουμε και να καταφέρνουμε να συνδυάζουμε επαφές, γνώσεις, εμπειρίες της ζωής έξω και της ζωής μέσα, κι'όχι να βρίσκουμε καταφύγιο εδώ επειδή έξω δεν την παλεύουμε. Γι'αυτό όταν βλέπετε νέα blogs να ενθαρρύνετε τους συγγραφείς με την παρουσία σας. Γιατί σ'αυτήν την κοινωνία όλοι έχουμε θέση. Όπως έλεγε και πάλι ο Χατζής 'Αν δεν υπήρχαμε εμείς πώς θα υπήρχανε οι άλλοι?'. Απ'εκεί και πέρα, ο καθ'ένας έχει και ένα προσωπικό λόγο, γνωστό σ'αυτόν ή άγνωστο, που είναι εδώ. Μέχρι να νοιώσει πως δεν χρειάζεται πλέον να είναι εδώ. Τότε απλά συνεχίζει σ'αυτό που για εκείνον θα λέγεται 'Νέα Ζωή'. Αν και κακά τα ψέματα, κάποτε εδώ μέσα η ζωή είναι καλύτερη απ'ότι έξω. Γιατί απλά εδώ είμαστε εμείς ενώ εκεί έξω είμαστε περίπου εμείς. Κι'είναι κακό το να ζεις στο περίπου...

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αν και ξεκίνησα να σχολιάσω διάφορα, μένω στην κατακλείδα σου-εδώ είμαστε όντως εμείς, αυτό που δεν τολμάμε να είμαστε πλήρως εκεί έξω.

Κι είναι όντως όπως τα λες, ένα παράλληλο σύμπαν με φλερτ, μίση, έρωτες, σεξ. Ό,τι ψάχνει ή έχει ανάγκη ο καθένας. Για τα ψευδώνυμα μόνο κρύβε λόγια.. :-)

υγ μ' αρέσει που το 'πες και το 'κανες..

Ανώνυμος είπε...

....ναι πραγματι ολοι για καποιο λογο βρισκομαστε εδω...προσωπικα αγαπω την επικοινωνια οπως και την αναλυση των ανθρωπινων συμπεριφορων...ως αρχικο μου λογο θα αναφερω την προβολη της καλλιτεχνικης μου δουλειας, φυσικα και τα προαναφερθεντα ειναι για μενα σημαντικα...αλλα θα διαφωνησω ως προς την εκφραση ενος αλλου εαυτου, μια και ιδια ειμαι και στην καθημερινοτητα μου...αρα δεν νιωθω πιο ελευθερη κρυμμενη πισω απο μια οθονη...ουτε και ψαχνω να βρω, ποιος εαυτος μου ταιριαζει ...για να υιοθετησω η και ν απορριψω....αγαπω αυτο που ειμαι...και ειμαι κατ επιλογη ..αυτο που αγαπω.....
αυτα ειχα να πω απο την μερια μου...και σαν ποταμος που κυλαει..παω παρα κατω να διαβασω κιαλα...... και να καταληξω σε καινουργια συμπερασματα.....
Την καλησπερα μου, την πρωτη δημιουργικη για μενα μερα ....του σωτηριου ετους 2011..

Emperor είπε...

Lali αγαπημένη, κάποιες φορές δεν είναι το ότι δεν τολμάμε. Είναι το ότι δε μας αφήνουν με την ένοια του ότι σα να είμαστε από άλλο πλανήτη. Είναι σα να πηγαίνεις στην Ισπανία ξέροντας μόνο Ελληνικά. Κάπως έτσι σε βλέπουν. Οπότε αφήνουμε κάποιο κομμάτι του εαυτού μας κρυμμένο. Ή ακόμα χειρότερα, είμαστε ότι θέλουμε να είμαστε, όπως και εδώ, και νοιώθουμε την απόρριψη και την υποτίμηση στο έπακρο. (Προσωπικά πιστεύω πως είμαι το ίδιο και εδώ και έξω, γι'αυτό και λίγες φορές μπορώ να συνεννοηθώ πλήρως, ειδικά σε θέματα που αμβισβητούμαι πλήρως μόνο και μόνο γιατί δεν υπάρχουν ούτε στην φαντασία αρκετών). Παράλληλο? Δεν θα τό'λεγα. Μάλλον μια γειτονιά του σύμπαντος θά'λεγα.

Υ.Γ. Επειδή δεν συνηθίζω να κάνω ότι λέω, τουλάχιστο όχι όταν το λέω, μ'έβαλες σε υποψίες τώρα μ'αυτό που είπες. Φαντάσου, δεν πηγαίνει το μυαλό μου καν στο τι είναι αυτό που φάνηκα συνεπής. :-)

Emperor είπε...

Αγαπημένη Ανώνυμη, ξέροντας ποια είσαι ξέρω πως αυτά που λες είναι η πραγματικότητα. Κάποιες φορές όμως ο αρχικός σκοπός μας αντικαθίσταται από την ουσιαστική μας ανάγκη ή την ικανοποίησή μας από άλλες παραμέτρους. Όσο για τα καινούρια συμπεράσματα, εύχομαι να μην διαφέρουν απ'τα αρχικά, ανεξάρτητα απ'την πορεία των σχέσεων...

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχώς ή δυστυχώς, είμαστε πολυδιάστατα όντα, οπότε όσες πτυχές και να κρύψουμε, πάντα υπάρχουν αρκετές άλλες να δείξουμε στον κόσμο.

υγ αναφερόμουν στη δήλωση στο δικό μου blog, ότι φεύγεις για να γράψεις.

Emperor είπε...

Η αλήθεια είναι πως σε κάθε 'κατηγορία' κόσμου δείχνουμε και διαφορετική πτυχή. Άλλοι το κάνουν επίτηδες για να αποπλανήσουν κι'άλλοι απλά διότι η συγκεκριμένη πτυχή αρμόζει στο συγκεκριμένο περιβάλλον. Αυτό σε τελική ανάλυση δημιουργεί και παρεξηγήσεις. Ακόμα και εδώ. Όσοι για παράδειγμα με γνώρισαν μέσα απ'τα ποστ μου τα ερωτικά και τα κοινωνικής ή ψυχικής διαδρομής, όταν διαβάσουν ποστ μου με χυδαίες αναφορές ή καθαρά σεξουαλικά, ή ακόμα και ποστ θυμού και απολυταρχικότητας, θα διερωτούνται πώς ξεγελάστηκαν τόσο πολύ (χρησιμοποιώ εμένα για παράδειγμα για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις). Κανείς δεν θα σκεφτεί πως εκτός απ'την πλευρά που γνώρισε και του άρεσε σίγουρα υπάρχουν κι'άλλες πλευρές. Κι'ας μην ξέρει τον λόγο που η κάθε πλευρά του κάθ'ενός μας συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται (σκέψου για ακόμα ένα παράδειγμα τη Μαρία τη Μαγδαληνή και το ληστή στο σταυρό). Το θέμα είναι πόσοι πραγματικά αναλύουν εις βάθος οτιδήποτε πριν το απεκτούν ή το απορρίψουν.

Υ.Γ. Και εγώ εκείνο σκέφτηκα αλλά μου φάνηκε παράξενο...

Υ.Γ.2 Ποστ σε ποστ έκανα. Δικαιολογούμαι λοιπόν για λίγες μέρες να μη γράψω, ναι? :-)

Ανώνυμος είπε...

Για το ότι είμαστε διαφορετικοί σε διαφορετικά περιβάλλοντα κάποτε φταίνε οι συνθήκες κι όχι εμείς. Εξάλλου ό,τι κι αν επιλέξουμε να δείξουμε ή να αποσιωπήσουμε, πάλι δικό μας είναι, κομμάτι μας. Προφανώς και δε θα μ' άρεσε πχ οι μαθητές μου να διαβάσουν κάποτε το blog μου, τουλάχιστον όχι πριν μεγαλώσουν λίγο και μπορέσουν να σκεφτούν κάποια πράγματα.
Συχνά οι γύρω μας μας αναγκάζουν να φερθούμε μονοδιάστατα για να βολέψουμε καταστάσεις - για κάποιους καλώς ή κακώς θα έχουμε πάντα μόνο έναν ρόλο: του συναδέλφου, του δασκάλου, του φίλου, του εραστή και πάει λέγοντας..

Θα ανέβαζα κάτι που είχα γράψει παλιά γύρω απ' τις πολλαπλές μου ταυτότητες, αλλά το νιώθω πια πολύ προσωπικό για να το κανω. Είδες..; να το παλι.. :-)

υγ τεμπελιάζουμε..;

Emperor είπε...

Τα πολύ προσωπικά που θες να μοιραστείς τα στέλνεις με e-mail! ;-)

Υ.Γ. Όταν γράφουμε ναι, τεμπελιάζουμε από άλλες ασχολίες. Όταν δεν γράφουμε απλά βαριόμαστε ακόμα και να τεμπελιάσουμε. :-ΡΡΡ

Ανώνυμος είπε...

δεν ήθελα να σε εκθέσω, αλλά με προκαλείς: ακόμα περιμένω απάντηση από την προηγούμενη φορά που έστειλα e-mail!

υγ σωστός!

Emperor είπε...

Πραγματικά εκτίθεμαι και εκθέτομαι. Έχει καιρό να βρω e-mail στο Αυτοκρατορικό ταχυδρομείο. Θα το ψάξω μόλις πάω σπίτι. Για καλό και για κακό ξαναστείλτο. :-)

Ανώνυμος είπε...

...αγαπημενε μπλοκερ, σ ευχαριστω που επιβεβαιωνεις οσα ειπα, αλλωστε ποτε δεν θα εκανα τοποθετησεις που δεν ισχυουν...για να μην εκτεθω...οχι σε σενα..αλλα σε μενα...
...αυτο που θα ηθελα να σου πω ειναι...οτι ο αρχικος σκοπος, δεν αντικαθισταται ποτε...οταν ειναι ουσιαστικος...οσο για ουσιαστικες μας αναγκες...παλι δεν υποκαθιστουνται απο παρμετρους εικονικες...οπως αυτο δεν μπορει να γινει, με καθε ουσιαστικο κομματι της ζωης μας...αυτο που σαφως μπορει να γινει...ειναι να μετρησουμε ορια ατομικων μας αναγκων...και να πειραματισθουμε πανω σε γεγονοτα αγνωστα μεχρι εκεινη την στιγμη ...για εμας....
..οσο για τα συμπερασματα που θα βγουν τι να πω...εξαρταται παντα...απο την ροη των ανθρωπινων συμπεριφορων..και οχι απο εμας.....

nefelokokkugia είπε...

"...ότι σα να είμαστε από άλλο πλανήτη"
Εγώ μάλλον είμαι. Από άλλη πόλη. Από τη Νεφελοκοκκυγία. Τισυμπεράσματα να βγάλει κανείς απ΄αυτο? Παράνοιαααα
Καλησπέρα σου είπα?

Emperor είπε...

Αγαπημένη Ανώνυμη εκτός απ'το τελευταίο, στα υπόλοιπα συμφωνώ. Καλημέρα! :-)

Emperor είπε...

Nefelokokkugia μην ανησυχείς. Επειδή δε νομίζω να είσαι πράσινη με τρία μάτια χωρίς αυτιά και κεραίες μάλλον είσαι και συ απ'τον πλανήτη μου. Παράνοια? Ναι, για τους παρανοούντες ή τους ανοούντες η νόηση είναι παράνοια. Καλημέρα σου είπα? Με χαμόγελο? :-)

V είπε...

Λοιπόν...μου αρέσει πως αναλύεις το όλο θέμα Αυτοκράτορα :)

Στο περίπου...κανείς όντως ! αρκεί να το έχει συνειδητοποιήσει, και πόσοι άραγε από εμάς έχουν συνείδηση αυτής της πραγματικότητας. Είναι και αυτός ο εγκέφαλός μας... που βρίσκει τα κατάλληλα επιχειρήματα για όλα.

σε χαιρετώ!

Emperor είπε...

Ξέρεις V? Κάποτε είναι καλά να μην αναλύεις. Απλά να ζεις, να κλαις, να γελάς, να λυπάσαι, να χαίρεσαι, να θυμώνεις, χωρίς γιατί. Και ναι. Δυστυχώς το μυαλό μας έχει επιχειρήματα για τα πάντα αλλά και δουλεύει χωρίς να του το ζητήσουμε.

Salut! :-)