Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Σχεδόν ποτέ...



Σκεφτόμουνα αυτούς που γράφουν, οτιδήποτε, κατά παραγγελία. Ή επιθυμία. Μου ζήτησαν κάποιες φορές να γράψω κάτι συγκεκριμένο ή για κάποια συγκεκριμένη. Δε μου βγήκε. Έψαχνα κάποιο τραγούδι εκρηκτικό για να γράψω. Βρήκα αυτό. Με εκρηκτικά σχόλια. Σκέφτηκα πως από παιδί ζω αντιδραστικά. Σχεδόν ποτέ δεν τήρησα υπόσχεση, σχεδόν ποτέ δεν υπάκουσα, σχεδόν ποτέ δεν συμπορεύτηκα, σχεδόν ποτέ δεν έκανα ότι είπα, σχεδόν ποτέ δεν συμφώνησα σε κάτι που δε μ'άρεσε ή δεν έβρισκα λογικό. Ακόμα και τώρα σκέφτομαι ποιος ο λόγος να γράψω? Και τι γράφω? Και τι κάνω? Γυρεύω προκλήσεις ή δημιουργώ. Μάλλον τελικά θα πρέπει ν'ασχοληθώ μ'αυτό. Οτιδήποτε θέλει ή/και παράγει αδρεναλίνη. Άρα είναι ενδιαφέρον. Ίσως αυτό να εξηγεί και πολλά άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα τη μικρή διάρκεια ορισμένων θεμάτων και καταστάσεων. Ας μην επεκταθώ. Κι'αν αυτό σημαίνει ανωριμότητα τότε έχουμε ένα κόσμο που ποτέ δεν θα μεγαλώσει. Το πρόβλημα είναι πως δεν ακούει, δε βλέπει, δεν σκέφτεται. Αλλοιώς θά'βλεπε πως στο τέλος όλα είναι ίδια. Όλα...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...Ειναι διαφορετικο να μην υπακουει κανεις....απο το να μην κραταει τις υποσχεσεις του...το πρωτο μπορει να σημαινει "ιδαιτερη προσωπικοτητα"...το δευτερο "υπερΕγω"
η ελειψη "αυτοσεβασμου"...και τα δυο λανθασμενα...και γι αυτον που τα εκφραζει...και για οσους τα εισπραττουν......το να κανει κανεις συμβιβασμους, αρα να κανει κατι κατα παραγγελια...λιγο πολυ ειναι καθημερινο και το βιωνουμε ολοι, μια και ζουμε σε οργανωμενες κοινωνιες...και οχι στο βουνο, μονοι και αυταρκεις....μαζευοντας ριζες η κυνηγωντας αγρια ζωα για τροφη......το να δημιουργει κανεις διαρκως προκλησεις...μπορει σε μερικες περιπτωσεις να ειναι κι επικοδομητικο...οπως ασφαλως και καταστροφικο{δεν θα επεκταθω περισσοτερο σε σχολιασμο εδω}....αλλα και αδρεναλινη μπορει ο ανθρωπος να αυξησει με παμπολλους τροπους...που θα μπορουσαν ναναι ειρηνικοι..και για κεινον..και για τον περιγυρο...οσο για την ανωριμοτητα, σιγουρα ειναι ενα μεγαλο κεφαλαιο....και ολοι σε καποια φαση της ζωης μας συμπεριφερθηκαμε ετσι...το ζητημα ειναι να μην το κανουμε καθεστως ..και να μην υποστηριζουμε εσαει σαν θεωρηση την ανωριμοτητα......
και φυσικα...δεν θα συμφωνησω..οτι ολα στο τελος ειναι ιδια..μια και υπαρχουν αξιες και διαβαθμησεις σε ολα...αρκει να μπορεσουμε να τις διακρινουμε και να τις εκτιμησουμε....ας μην τα ισοπεδωνουμε λοιπον ολα, γιατι δεν ειναι δικαιο....αλλωστε την χαρα του να νιωσεις και να ζησεις το διαφορετικο και το ξεχωριστο...δεν μπορει με τιποτα να στο αναπληρωσει...
Σαν φωτια αποψε....που πυροδοτει σκεψεις..ισορροπωντας συναισθηματα.....

Emperor είπε...

Ανώνυμη αγαπημένη, η φράση 'Στο τέλος όλα ίδια είναι' ήταν απλά μια ευγενική έκφραση που ταίριαζε λεκτικά στο κείμενο και δεν ακουγόταν μακάβρια ή ηττοπαθείς ή αρνητική. Η φράση που εννοεί είναι η εξής: 'Στο τέλος, δηλαδή με το θάνατο, τα ίδια σκουλήκια θα μας φάνε και τα ίδια κόκκαλα θά'χουμε'. Σε τελική ανάλυση εκείνο που μένει είναι η ψυχή και το πνεύμα... Καληνύχτα...

Ανώνυμος είπε...

...στην τελευταια φραση σου αποδεχομαι το λαθος της ερμηνειας μου, αν και δεν ηταν ξεκαθαρη σαν εκφραση...αλλα και η ηττοπαθεια απο την αλλη μερια ισοπεδωτικη ειναι..αρα μη αποδεκτη..μια και ενθαρυνει ως εναν μεγαλο βαθμο τον μηδενισμο....Οσο για το τι μενει....σε τελευταια αναλυση... ειναι το πνευμα...και οχι η ψυχη... κατα τον Γκαιτε...και συμφωνω μαζι του..ειναι, οι επιρρειες που μπορει να ασκησε η να ασκει στο διηνεκες το πνευμα ....στο πνευμα η τις ψυχες καποιων...
...σαν γη σημερα...που ρουφαει ερμηνειες...και γεννα διαφοροποιησεις..

Emperor είπε...

Σαν Έλληνας Ορθόδοξος Χριστιανός, πιστεύω στην ψυχή. Και στην ισότητα.