Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Υπομονή ή καταιγίδα?



Κάθομαι εδώ και ώρα εδώ, απ'τις 12 που ξύπνησα, πίνοντας το βλαβερό νες μου (όλο γάλα πολύ δυνατό και πολύ γλυκό) και καπνίζοντας τα στριφτά αρωματικά τσιγάρα μου (Marlboro man είμαι αλλά έχω καμιά δεκαριά κουτιά καπνού για στριφτό από παλιά και καμιά δεκαριά κουτιά καπνού πίπας και καμιά δεκαριά κουτιά πούρα και είπα πριν σταματήσω το κάπνισμα, αν το σταματήσω δηλαδή, να τα απολαύσω και όχι, με μηχανή τα στρίβω), βλέποντας αναρτήσεις στο facebook, ρίχνοντας ματιές σε αναρτήσεις στις bloggογειτονιές μου (ναι, ακόμα δεν έφυγα απ'την AthensVoice, όπως δεν έφυγα απ'το Yupi, όπως γενικά δεν φεύγω στη ζωή μου εκτός από σπάνιες περιπτώσεις), σκεφτόμενος διάφορα που συμβαίνουν γενικά στον πλανήτη, στον κόσμο, στους ανθρώπους, στη ζωή μου, στις ζωές σας, 'βασανισμένος' από σκέψεις που μου καρφώθηκαν από σκέψεις, λόγια, λέξεις, πράξεις δικές μου και δικές σας/τους, με πιο έντονες τις 'αγάπη', 'έρωτας', 'σεξ', 'γάμος', 'μοιχεία', 'συντροφιά', 'μοναξιά', 'προβλήματα', 'επιλογές', 'φόβος', 'δειλεία', 'τόλμη' 'ειλικρίνεια', 'ωμότητα', 'υπομονή', 'έκρηξη', 'εκκρεμότητες', 'αλλαγή', 'καταιγίδα'...

Τώρα θα μου πεις πως αν από υγεία είσαι εντάξει, ή έστω νοιώθεις πως είσαι εντάξει, και οικονομικά είσαι αν όχι άνετος τουλάχιστο όχι χάλια, αυτά στροβιλίζουν στο μυαλό σου. Και αν έχεις κάπου την κεφαλή κλίνε, δεν σε τραβολογάνε οι τράπεζες για καθυστερημένες δόσεις και βγάζεις και τον άρτο υμών τον επιούσιον, τότε σ'απασχολεί μόνο το πώς θα περάσεις καλύτερα, ή πώς θα καλοπεράσεις. Με πρώτο στη λίστα επιλογών το σεξ, μετά καλή παρέα είτε σε έξοδο είτε στο σπίτι με μικρή διαφορά απ'το πρώτο (λέμε τώρα), και μετά τα αιώνια προβλήματα της κοινωνίας, ισότητα, δικαιοσύνη, ευημερία, ελευθερία κλπ, με κάποια να προστίθενται φαινομενικά αλλά να μην ξεφεύγουν απ'τα αιώνια δικαιώματα του ελεύθερου πολίτη, όπως τα αίσχη των πολιτικών, οι (λαθρο)μετανάστες κλπ, άσχετα με αυτό που λέω πάντα, πως δηλαδή το σεξ είναι το όπιο του λαού. Κάτι που φάνηκε πολύ έντονα στις υποανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες, καθώς και στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλογκ, όπως φυσικά και στην Κούβα, και φυσικά τώρα φαίνεται έντονα και στην Ελλάδα, όπως και στην αρχαία Ελλάδα, στην αρχαία Ρώμη, στο Βυζάντιο και σ'όλες γενικά τις χώρες όταν παρήκμασαν. Όπως περίπου στα τραγούδια 'Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ'αγόρι μου' ή 'Μαρία με τα κίτρινα' κλπ...

Αρκετές φορές πάλι σκέφτομαι μήπως είναι καιρός να σταματήσω να γράφω για λίγο. Νοιώθω, χωρίς να έχω διαβάσει τα παλιά μου ποστ, πως απλώς επαναλαμβάνω με διαφορετικές αφορμές ότι έχω ξαναπεί, χρησιμοποιώντας διαφορετικές εκφράσεις και συνθέσεις για τα ίδια λόγια. Έτσι κι'αλλοιώς, αφού συνήθως τα ίδια τριγυρνάνε στο μυαλό μου, δεν έχω αλλάξει απόψεις απλά, πιστεύω τουλάχιστο, τις βελτίωσα, δεν έχω αλλάξει συναισθήματα, λογικό είναι να λέω και να γράφω τα ίδια. Φυσικά οι φανατικές μου αναγνώστριες θα πουν 'Όχι' με τη δικαιολογία πως από καταβολής κόσμου το ανθρώπινο είδος γι'αυτά μιλά, γράφει, ενδιαφέρεται, σε μια προσπάθεια να κοινωνικοποιηθεί, να αρέσει, να ξεχωρίσει, να αγαπηθεί, να νοιώσει σπουδαίος. Εδώ θυμούμαι όλες τις 'απορρίψεις' μου, στη ζωή εντός και εκτός νετ, που εννοείται προσπάθησα να αναλύσω, δίνοντας φυσικά εξηγήσεις που για μένα είναι λογικές, φυσιολογικές και αληθινές, ενώ για όποιον τις ακούσει ή θα πει 'πάει, τρελλάθηκε αυτός' ή θα πει πως απλά δικαιολογώ την αποτυχία μου με κάτι που με συμφέρει. Αλλά πεστε μου σας παρακαλώ, όταν για παράδειγμα, γυναίκα που μου έκανε αίτημα φιλίας στο face με αρκετές ανταλλαγές like για κάποιο καιρό και κανά δυο 'καλημέρα' 'καληνύχτα', όταν απομακρύνθηκα για λίγο (και συνεχίζω με μικρά διαλείμματα να τηρώ μια απόσταση) μου στέλνει μήνυμα λέγοντάς μου πως από πλευράς μου δεν δείχνω ενδιαφέρον και θα με διαγράψει, και το κάνει, και τότε βλέπω πως έχει 1362 φίλους, τι να υποθέσω? Πως είμαι ο πρώτος απ'τους 1300 που θα διαγράψει? Και να πεις πως της την έπεσα? Είπα. Απλό παράδειγμα. Απ'τη ζωή μου δε μπορώ να πω και πολλά. Με παρακολουθούν...

Τώρα θα μου πεις, κι'όλα αυτά που λέω τ'ακούει κανείς? Πιάνουν τόπο? Θέλω να πιστεύω πως ναι, γι'αυτό και κάποιοι με διαβάζουν όχι για να σπάσουν πλάκα. Φυσικά απ'την άλλη, όταν λέω πως δεν υπάρχει γυναίκα άσχημη σήμερα, και πως γυμνές όλες οι γυναίκες είναι άσχημες ή έστω έχουν ατέλειες, πάλι ποιος με λαμβάνει υπ'όψιν? Πάλι κανείς. Και όλοι βγάζουν συμπέρασμα πως είμαι μισογύνης, ενώ στην ουσία λατρεύω τις γυναίκες. Και γι'αυτό τις χαίρομαι αφάνταστα. Εντάξει, δε λέω, άλλο να σ'αρέσει μια γυναίκα σε όλα και για όλα κι'άλλο μόνο για το κορμί της και για την ευχαρίστηση που της δίνεις για να σου δώσει. Γι'αυτό τελικά φαίνεται πως γενικά δε μ'ελκύουν οι γυναίκες που νομίζουν πως είναι κάτι άλλο εκτός από απλές γυναίκες στις σχέσεις τους με άντρες. Διότι, το ξαναλέω, αν ένας άντρας θέλει κάτι άλλο τότε μπορεί να το βρεί και αλλού. Πάλι δικαιολογίες θα μου πείτε για τις χυλόπιτες που έφαγα απ'τις γκομενάρες που πέφτει το σαγόνι σ'όποιον τις δει. Πιθανόν έτσι να είναι, αν και πιστεύω πως είμαι απ'τους ανθρώπους που λένε τα πράγματα με τ'όνομά τους κι'όχι με το ψευδώνυμό τους, ειδικά αυτά που μ'αφορούν και με χαρακτηρίζουν. Όπως για παράδειγμα ποτέ δεν αθωώνω τον εαυτό μου για τα λάθη ή/και τις αμαρτίες που κάνει, μιας και σαν Χριστιανός και μάλιστα παντρεμένος, μέλος μιας δημοκρατικής ελεύθερης κοινωνίας με κεκτημένα δικαιώματα για όλους, παίρνω όλο το πακέτο που χαρακτηρίζει αυτή η ιδιότητα/θρησκεία/πίστη όπως θέλετε πέστε την κι'όχι ότι με συμφέρει, ακόμα κι'αν έχω στοιχεία που μετριάζουν την ποινή. Ή ακόμη δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται βρε παιδί μου, εδώ και 43 χρόνια, σχεδόν όλες οι γυναίκες που πέρασαν απ'τη ζωή μου και σήμαιναν από κάτι μέχρι πάρα πολύ περισσότερο από ένα χαμόγελο και μια χειραψία, ποσοστό πέραν του 95%, να είναι μελαχροινές, είτε τις είχα δει πριν τις γνωρίσω είτε τις γνώρισα πριν τις δω. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω, εκτός απ'το ότι γενικά οι μελαχροινές είναι πιο ελκυστικές γιατί μάλλον είναι πιο αληθινές, είναι πως το ξανθό ανακλά το φως της σκέψης και τη φωτιά της έλξης, οπότε δε μπορεί κάποιος να γητεύσει το ένστικτο 'πηδώντας' το μυαλό. Στην ουσία η απάντηση είναι πολύ πιο απλή και έχει να κάνει με τη ματαιοδοξία και την έπαρση απ'την ψεύτικη αυτοπεποίθηση αλλά εντάξει, ας μην σοβαρέψουμε τόσο πολύ το θέμα...

Πολλές φορές αφήνομαι στην ανέχεια. Αυτό συμβαίνει στον καθένα μας όταν ξέρει τι να κάνει και τι κάνει ή δεν κάνει αλλά μένει στάσιμος. Πολύ διαφορετικό το κάνω υπομονή απ'το ανέχομαι. Υπάρχουν φορές που το κάνεις για να 'δυναμώσεις' την συμπεριφορά σου, υπάρχουν φορές που το κάνεις για να δώσεις ακόμα μιαν ευκαιρεία στον άλλο να καταλάβει κάποια πράγματα, υπάρχουν φορές που το κάνεις επειδή είσαι σε τόσο ρελαντί διάθεση που βαριέσαι να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους. Κι'όταν συμβεί κάτι πολύ σημαντικό που σε ταρακουνά, τότε ξεκινάς να τα βάζεις όλα στη θέση τους, διαλύοντάς τα βασικά. Αυτό είναι χαρακτηριστικό των αδύναμων κι'αναποφάσιστων χαρακτήρων, των πολύ δυνατών που έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και των καταιγίδων. Που φορτώνουν, ταξιδεύουν, ξεφορτώνουν, ευεργετώντας και καταστρέφοντας παράλληλα, αφήνοντας ανεξίτηλα σημάδια, και συνεχίζουν να φορτώνουν μέχρι να ξαναξεφορτώσουν κάπου αλλού. Βλέποντας με μια θλιμμένη χαρά ότι άφησαν πίσω τους, κι'ότι πήραν μαζί τους. Συνήθως το ίδιο. Ένα κομμάτι απ'την καρδιά τους, ένα κομμάτι απ'την καρδιά της. Και τόσο αυτοί όσο και η κάθε επόμενη γη διερωτούνται αν μπορεί αυτή η καταιγίδα να ξεφορτώσει μια για πάντα και να γίνει πηγή και λίμνη στη γη που δρόσισε. Η καταιγίδα δεν κάνει υπομονή. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της γης που τη δέχεται. Και η καταιγίδα χάνεται όταν η γη σταματήσει να κάνει υπομονή και αρχίσει να διεκδικεί ότι δεν της ανήκει. Όλη την καταιγίδα για εκείνην, όλες οι άλλες γαίες ξηρές. Και αρχίσει να το απαιτεί. Ξεχνά όμως η γη πως την καταιγίδα την δέκτηκε ακριβώς επειδή ήταν καταιγίδα και είχε διώξει όλα τα σύννεφα που έφερναν βροχή. Ξεχνά πως η καταιγίδα είναι ταξιδιάρα και πως αν της φερθεί καλά, ακόμα κι'αν δεν ξεφορτώσει για πάντα εκεί, δεν θα πάψει να έρχεται πάλι, και πάλι, και πάλι... Και ξεχνά πως η καταιγίδα είναι ελεύθερη και πως γνωρίζει τη γη πολύ καλά. Μέχρι τα έγκατά της. Γιατί απ'εκεί φορτώνει. Γιατί έτσι ξεκίνησε. Νερό απ'τα έγκατα της γης που δεν κατάφερε να κρατήσει και τ'άφησε να πάει στη θάλασσα. Γιατί η καταιγίδα είναι φωτιά και νερό μαζί που χρησιμοποιεί τον αγέρα για να πάει στη γη που θέλει. Γιατί η καταιγίδα είναι ζωή...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΑΙΤΙΟ ΚΑΙ ΑΙΤΙΑΤΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ.. ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΦΥΣΙΚΑ...ΚΑΙ ΑΓΕΡΑς ΠΟΥ ΣΑΡΩΝΕΙ

Emperor είπε...

Καλησπέρα! :-)

Ανώνυμος είπε...

....Αγαπημενο θεμα οι καταιγιδες....και απο μουσικη και γενικοτερα.....με τραβανε στην δυνη τους....μαλλον τις εκλυει και η δικη μου αυρα....ζω για να τις δεχομαι και να τις χαιρομαι...αλλα φευγω πριν με συντριψουν.....σαν την σοφια της γης αποψε...που απορροφα τα νερα της καταιγιδας...πριν γινουν πλημμυρα και προκαλεσουν καταστροφη.....
φιλια και καλησπερες....

Emperor είπε...

Φιλιά και Καληνύχτες...