Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Αφετηρίες Θαυμάτων...



2 Ιανουαρίου 2011. Λογικά ακόμα μια αφετηρία για μεγάλες αλλαγές πέρασε κάνοντας τα ίδια που κάναμε κάθε μέρα, κάθε αργία, κάθε πρώτη του χρόνου, δηλαδή χωρίς έστω και μια αλλαγή, έτσι, για καλή αρχή. Η επόμενη αφετηρία είναι αύριο, η πρώτη εργάσιμη του νέου έτους. Η μεθεπόμενη είναι μεθαύριο, η έκλειψη. Μετά πάμε στη νέα σελήνη, κατόπιν σε μια άλλη, οποιαδήποτε Δευτέρα, μια άλλη σημαντική μέρα όπως τα γενέθλιά μας ή άλλη επέτειος, μετά σ'άλλη έκλειψη ή άλλη καινούρια σελήνη, ή την Καθαρά Δευτέρα, ή την Άνοιξη, ή την Κινέζικη Πρωτοχρονιά, ή την Εαρινή Ισημερία, ή το Πάσχα, ή μετά τις διακοπές και πάει λέγοντας. Λέξεις όπως 'αύριο', 'από Δευτέρας', 'την 1η του μήνα', 'την πρώτη του χρόνου' κλπ είναι οριοθετήσεις για κάτι καινούριο. Ν'αρχίσουμε το διάβασμα, το γράψιμο, το τραγούδι, δίαιτα, γυμναστική, να σταματήσουμε το κάπνισμα, το ποτό, τη μουρμούρα, τα παράπονα, τα κατινιάσματα, το θυμό, τα όργια, το ξενοπήδημα, την ξεπέτα, την τηλεόραση, τα delivery. Και φυσικά ο μεγαλύτερος σύμβουλός μας τα άστρα. Κι'ας γράφουν και λένε όλοι οι αστρολόγοι διαφορετικά πράγματα για μας, το ζώδιό μας, τον ωροσκόπο μας, εμάς. Όπως επίσης κάποιος ψυχολόγος, κάποιος ψυχίατρος, κάποιος που μας αγαπά και μας συμβουλεύει, κάποιος δικός μας άνθρωπος που δεν εκτιμούμε όσο πρέπει ενώ εκείνος ξέρει τις δυνατότητές μας και θέλει να μας βοηθήσει, μια γκόμενα, μια φίλη, κάποιος που μας ξέρει καλύτερα απ'ότι εμείς εμάς και πάει λέγοντας...

Κάθε φορά εκφράζουμε μια επιθυμία, ένα όνειρο, μια ευχή, ένα στόχο. Το λέμε και το αφήνουμε στο Θεό, στο σύμπαν, στη μοίρα μας, στην καλή μας τύχη, ελπίζοντας πως θα ξυπνήσουμε εκείνο το συγκεκριμένο πρωί και ξαφνικά θά'μαστε άλλος άνθρωπος, θα κάνουμε αυτό που βάλαμε σα στόχο λες και το κάναμε μια ζωή, θα νοιώθουμε όπως θέλουμε λες και έτσι νοιώθαμε πάντα, θα βρούμε τον άνθρωπό μας στην πρώτη γωνιά που θα στρίψουμε, στο πρώτο like που θα κάνουμε στο facebook, στο πρώτο σχόλιο που θα πάρουμε στο καινούριο μας ή και σε παλιό μας post σε έναν απ'όλους τους ιστότοπους που ποστάρουμε και θα μας πει 'Εγώ είμαι'. Περιμένουμε να έρθει ο υπεύθυνός μας, ο διευθυντής μας, ο C.E.O του οργανισμού που δουλεύουμε και να μας πει 'Έχεις δίκηο σ'ότι μας κατηγορείς και μας βρίζεις και επειδή είσαι έξυπνος και τίμιος σε αναβαθμίζω με 3 προαγωγές σε σύμβουλό μου'. Όλοι θα αναγνωρίζουν τα λάθη τους και θα ζητάνε συγγνώμη και φυσικά θα προσπαθούνε να τα διορθώσουν και θα μας αποζημιώνουν, ηθικά και υλικά, για το κακό που μας προξένησαν, είτε ατομικά, είτε εθνικά, είτε κοινωνικά. Θα περάσουμε απ'το περίπτερο και θα διαβάσουμε με πυχαίους τίτλους σ'όλες τις εφημερίδες πως ψες δεν πέθανε κανείς, όλοι οι ασθενείς γιατρεύτηκαν, δεν υπάρχει AIDS ή ο καρκίνος πλέον, όλοι έχουν νερό για να πιουν, όλοι έχουν λεφτά για να ψωνίσουν και φαγητό και ότι άλλο θέλουν, θα ελέγξουμε τους λογαριασμούς μας και δεν θα χρωστάμε τίποτα, αντίθετα, θα έχουμε και λεφτά για πέταμα, οι Ferrari θα είναι προσιτές, τα Jimmy Choo, οι Ugg, τα Boss και γω δεν ξέρω τι άλλο θα στοιχίζουν όσο ένα πιτόγυρο, οι γκόμενες θα μας βλέπουν (εντάξει κορίτσια, κι'οι γκόμενοι εσάς) και θα λοιώνουν για πάρτυ μας περιμένοντας στη σειρά να τις πηδήξουμε, μια μια ή δυο δυο, αν και παντρεμένοι, και όταν τελειώνουμε θα επιστρέφουμε στη γυναίκα μας που θα χαίρεται για τον αντρούλη της και θα τον ανταμοίβει αντάξια και μοναδικά... Θα ξυπνήσουμε εκείνο το πρωί και θα είμαστε γιατρεμένοι από κάθε παιδικό τραύμα που μας προξένησαν οι γονείς μας, κι'ας το αρνιούνται επίμονα γιατί μας αγαπάνε κι'ότι έκαναν το έκαναν για το καλό μας, και το περιβάλλον μας, από κάθε ασθένεια, κυρίως ψυχική, που αποκτήσαμε στην πορεία, και φυσικά όλα τα επακόλουθα συμπλέγματα, αποτελέσματα της ψυχοσύνθεσής μας για την οποία κανείς δεν ευθύνεται παρά μόνο εμείς αφού όλοι το καλό μας ήθελαν και θέλουν, εμείς απλώς παρεξηγήσαμε τις προθέσεις τους, όπως η ζήλεια, ο θυμός, η αγανάκτηση, το μαράζι, θα έχουμε αυτοεκτίμηση και αλληλοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και αβροφροσύνη, λογική κι'ευαισθησία κι'όλα τα καλά συναισθήματα που κανείς δεν φρόντισε να μας εμφυτεύσει όταν μεγαλώναμε, ή που, ακόμα χειρότερα όλοι, ή σχεδόν όλοι, φρόντισαν να μας ξεριζώσουν έχοντάς μας συνέχεια στον τοίχο κολλημένους. Και επιτέλους θα μάθουμε τι ακριβώς είναι η αγάπη, αφού θα έχουμε πληθώρα να δώσουμε και πληθώρα να πάρουμε...

Θαύμα λοιπόν. Μια ευχή που την αφήσαμε στ'αστέρια και μας βγήκε. Χωρίς να κάνουμε κάτι διαφορετικό, κάτι περισσότερο, χωρίς θυσίες, αγώνα, μάχες, ήττες. Απλά κοιμηθήκαμε και όλα άλλαξαν. Και όλα τα παραμύθια που ξέρουμε πλέον θα γίνουν πραγματικότητα, κι'όσα είχαν άσχημο τέλος θα αποκτήσουν ευτυχισμένο και η ζωή μας θά'ναι σαν παραμύθι. Και τα ωραία λόγια που ακούμε θα είναι αφετηρία για ωραίες πράξεις, και τα ωραία λόγια που λέμε δεν θα είναι μόνο ωραία λόγια αλλά περιγραφή της ωραίας μας ζωής και των κάλλιστων πράξεών μας προς εμάς και τους άλλουος. Κι'όταν κοιτάμε στον καθρέφτη θα βλέπουμε ένα χαρούμενο πρόσωπο, ευτυχισμένο, που έχει όλα τα καλά του κόσμου, υλικά και μη, και όταν κοιτάμε γύρω μας θα βλέπουμε μόνο ευτυχισμένους ανθρώπους, φίλους μας, γυναίκες που μας αγαπούν, ερωμένες που μας λατρεύουν, συγγενείς που μας εκτιμούν, άγνωστους που μας θαυμάζουν και θέλουν να μας μοιάσουν, που κρέμονται απ'τα χείλη μας, που παρακολουθούν ότι κάνουμε και λένε 'Μπράβο' γιατί ότι κάνουμε είναι σωστό κι'επιτυχημένο...

Μου τι δίνει που λέω ωραία λόγια. Μου τη δίνει που παραμυθιάζομαι. Μου τη δίνει που ξέρω τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα, τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο. Μου τη δίνει που περιμένω άπρακτος. Μου τη δίνει που συμβουλεύω το σωστό και ποτέ, ή σχεδόν ποτέ, δεν το εφαρμόζω. Μου τη δίνει που ξέρω πως πράγματι συμβαίνουν θαύματα, πράγματι το σύμπαν συνομωτεί υπέρ μου, πράγματι με προστατεύει περιμένοντας να αρχίσω τα δικά μου θαύματα και γω απλά τα βλέπω να συμβαίνουν σε 3D και μετά επιστρέφω. Μου τη δίνει που ενώ ξέρω πως μπορώ να είμαι καλύτερος από μένα μου αρκεί που είμαι καλύτερος απ'τους χειρότερούς μου αλλά ούτε αυτό δεν το προσπαθώ αφού το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Μου τη δίνει που ενώ μπορώ να είμαι ότι θά'θελα προτιμώ να θέλω να είμαι ότι είμαι γιατί είναι πιο ξεκούραστο και σίγουρα πιο ακίνδυνο γιατί δεν περιέχει το ρίσκο της αποτυχίας. Μου τη δίνει που την υπομονή και την επιμονή τις έχω στο λεξιλόγιό μου αλλά όχι στο πρόγραμμά μου και στη ζωή μου. Μου τη δίνει που τα λόγια τα διαχώρησα απ'τα έργα. Μου την δίνουν πολλά πράγματα. Αλλά πάνω απ'όλα μου τη δίνει που επιτρέπω στον εαυτό μου να μου τη δίνουν. Και για όλα βρίσκω καταφύγιο σ'όλες τις υλιστικές και μη ηδονές, που δεν έχω παράπονο μ'αποζημιώνουν και με το παραπάνω, στο φαγητό, στο σεξ, στην φιλαρέσκεια, στα ωραία λόγια... Το μόνο που ελπίζω και εύχομαι, και είναι κάτι που δε χρειάζεται να κάνω κάτι παραπάνω απ'το να μιλάω, είναι αυτά που λέω και γράφω να αγγίζουν κάποιους εκεί που πρέπει, όχι για να έρθουν πιο κοντά μου επειδή μοιάζουμε, άσχετα με το πόσο θα τό'θελα, ειδικά αν η απόσταση φτάσει στο πλήν σε κάποια συγκεκριμένα σημεία του κορμιού, αλλά για να δουν καθαρά το είναι τους και να κάνουν το θαύμα που περιμένουν τόσο καιρό να γίνει από μόνο του...

Δεν ξέρω αν αυτό το ποστ θα το δεις αρνητικά ή θετικά, αν θα με δεις μέσα απ'αυτό το ποστ αρνητικά ή θετικά, αν θα σε κάνει να πετάξεις ή να βουλιάξεις, αν θα περιμένεις το ποστ μου με τους στόχους ή όχι, αν θα με ξαναδιαβάσεις ή όχι. Είτε το θέλουμε είτε όχι, τα θαύματα γίνονται γι'αυτούς που πιστεύουν σ'αυτά. Και γίνονται μόνο αν οι ίδιοι καταλάβουν πως αυτοί θα τα κάνουν γι'αυτούς. Ο Θεός, το σύμπαν, απλά θα βοηθήσουν. Οι άλλοι θα βοηθήσουν μόνο αν είναι κοινό το όνειρο, ή ακόμα χειρότερα, αν είναι κοινοφελές. Για σένα δεν θα ενδιαφερθεί κανείς αν δεν ενδιαφερθείς εσύ. Δεν θα σ'αγαπήσει κανείς αν δεν αγαπήσεις εσύ εσένα. Δεν θα σε βοηθήσει κανείς αν εσύ ασχοληθείς μ'όλους εκτός από σένα. Δεν θα σε γλυτώσει κανείς αν εσύ δεν φροντίσεις να αποφύγεις τις λακκούβες, τις παγίδες, αυτά που σε χαλάνε. Κι'όλα αυτά θα αξίζουν όση αξία και σημασία τους δώσεις εσύ. Πάω να ονειρευτώ, να γκρινιάξω, να παραπονεθώ, να θυμώσω, να ηδονιστώ ακόμη λίγο. Μη μ'ακολουθήσεις, αν και θά'θελα να ηδονιστούμε μαζί. Τα θαύματα ξεκινούν από μέσα μας. Και η κατάλληλη στιγμή είναι τώρα...

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραία τα κείμενα σου..

Ανώνυμος είπε...

.....αναρωτιεμαι, αν οι σκεψεις αυτες...σηματοδοτουν το "τελος" μιας εποχης "αθωοτητας" ...και σηματοδοτουν καινουργια αρχη στις γενικοτερες αξιες....η απλα...αντιπροσβπευουν "παροδικο" προβληματισμο, λογω ανιας και πληθωρικοτητας ελευθερου χρονου....
...φυσικα ...οτι κι αν σημαινει.....ειναι μια καλη αρχη.....και καλοσωριζει ελπιδα προσμονης.........
Μια νυκτα που οι μυδωδιες των καμενων ξυλων στο τζακι επιζητουν να ενωθουν με τις ψυχες..

Emperor είπε...

Άγνωστη/ε Ανώνυμη/ε σ'ευχαριστώ. Ελπίζω να συνεχίσω να γράφω ωραία κείμενα και να σ'αρέσουν...

Emperor είπε...

Ή μια νύχτα που οι ψυχές νοιώθουν σαν μυρωδιά στο κρύο από καμένα στο τζάκι ξύλα. Μια μυρωδιά παγωμένη που ξυπνά τόσα συναισθήματα... Ποιος ξέρει...

Nick the greek είπε...

Τα θαύματα ξεκινούν από μέσα μας..
Μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις και το blog σου.
Σε έχουμε προσθέσει στη σελίδα μας.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και να είσαι πάντα έτσι.

Ανώνυμος είπε...

...ενδιαφερον το λογοπαιγνιο...αλλα φοβαμαι πως μια παγωμενη μυρωδια...οσο ισχυρη και αν ειναι σαν μνημη..δεν ειναι ικανη να ξυπνησει και πολλα...
..Μια νυκτα που παρ ολες ενδιαφερουσες σκεψεις...παραμενει παγωμενη...

Emperor είπε...

Σ'ευχαριστώ Νίκ. Καλή Χρονιά! :-)

Emperor είπε...

Ανώνυμη αγαπημένη όλα ένα παιχνίδι είναι. Οι λέξεις, η ζωή, οι άνθρωποι. Σκοπός είναι να κερδίζουν κι'οι δυο... Φιλιά...

Ανώνυμος είπε...

Είναι υπέροχο να ονειρεύεσαι κι ας ξέρεις πως δεν υπάρχει πιθανότητα να πραγματοποιηθεί το όνειρο. Για να ελαφρύνω και λίγο το κλίμα, το πιο απίθανο απ' όσα φαντασιώνεσαι είναι να ξενοκοιμάσαι και να σε επιβραβεύσει η γυναίκα σου μετα, το καταλαβαίνεις, έτσι..; :P

υγ το ύφος σου ώρες ώρες μου θυμίζει το δικό μου. ν' ανησυχήσω;

υγ2 ένσταση: το αυθεντικό video των Pretenders είναι απείρως πιο τρυφερό και ατμοσφαιρικό. Thumbs up για το τραγούδι, πάντως. Λατρεμένο.

Emperor είπε...

Μπορώ να σου αποδείξω πως γίνεται, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να συμβεί κι'αυτό. Αλλά σα γυναίκα είναι δύσκολο να σε πείσω. :-)

Υ.Γ.Δεν θά'ταν άσχημα ν'ανησυχήσεις τώρα παρά να ανησυχείς μετά που δεν θα μπορείς να κάνεις κάτι. :-ΡΡΡ

Υ.Γ.2 Θα το έχω στα υπ'όψιν την επόμενη φορά που θα το αναρτήσω σε ποστ. :-)