Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Μού'λειψες...

Λένε πως αν δε χάσεις κάτι δε μπορείς να καταλάβεις πόσο πολύτιμο είναι. Λένε πως δε μπορεί να σου λείψει κάτι αν δεν το είχες ποτέ. Λένε πως θέλουμε ότι δεν έχουμε. Λένε... Σου λείπει κάτι ποτέ? Όχι. Σου λείπει κάποιος ποτέ? Όχι. Σου λείπει όμως η ιδέα του, η αύρα του, το συναίσθημα που σου δημιουργεί όταν είναι κοντά σου, όσο μακρυά κι'αν είναι αυτό το κοντά. Ένα μοναδικό συναίσθημα, που κανείς άλλος δε μπορεί να σου δημιουργήσει, να σε κάνει να νοιώσεις... Που θα ξυπνά κάθε φορά που έρχεται αυτή στο μυαλό σου. Αυτή, η μορφή της, η γεύση της, τ'άρωμά της, το χαμόγελό της, η φωνή της, ο ψίθυρός της, η ανάσα της, ο αναστεναγμός της. Αυτή η μούσα που σ'εμπνέει να γράψεις, να ζωγραφίσεις, να τραγουδήσεις, να δημιουργήσεις. Αυτή που μπορεί να είναι δικιά σου μόνο στο μυαλό σου και στα όνειρά σου, ευαίσθητη, εύθραυστη, μαγική, μοναδική. Αυτή που μπορείς να ζήσεις χωρίς αλλά θες να είσαι μαζί. Αυτή... Μού'λειψες... Καληνύχτα...

2 σχόλια:

Anael είπε...

"όσο μακρυά κι'αν είναι αυτό το κοντά. Ένα μοναδικό συναίσθημα, που κανείς άλλος δε μπορεί να σου δημιουργήσει, να σε κάνει να νοιώσεις..."
Την ξέρω από παλιά αυτή την απώλεια.. Γνώριμο αυτό το συναίσθημα..
Καλό ξημέρωμα

Emperor είπε...

Καλημέρα...