Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Are you lonesome tonight...


Καθισμένος για ακόμα μια φορά ενώ με βρίσκουν τα μεσάνυχτα μπροστά στο λάπτοπ που κολλά όλο και πιο συχνά τελευταία, σερφάροντας στο ίντερνετ και παίζοντας στο facebook, λίγο πριν ξαπλώσω για να απολαύσω τον ύπνο του δικαίου και το μικρό μου θάνατο, περιμένοντας το αυριανό θαύμα της δικιάς μου μικρής Ανάστασης, ακούοντας και πάλι το θλιμμένο παραγωγό και τα ερωτικά του τραγούδια, και διαβάζοντας λίγα ποστ ενδιάμεσα των πειραγμάτων των κοριτσιών στο facebook, συγκινούμαι για άλλη μια φορά από μια δεκαεννιάχρονη γυναίκα. Όχι απ’τα σεξουαλικά της προσόντα, κι’ας τά’χει άπλετα, αλλά απ’την απλή ωμή κατάθεση της ψυχής της…



Έτσι ξεκίνησα πριν κανά μήνα, ίσως και περισσότερο, το ποστ αυτό. Και σήμερα περίπου το ίδιο. Ακόμα ένα ποστ με συγκίνησε, λίγο μεγαλύτερης αυτή τη φορά αλλά πάλι μ’άπλετα σεξουαλικά και πνευματικά προσόντα, πάλι ακούω θλιμμένα τραγούδια στον σταθμό της αγάπης, που όμως εναλλάσονται αυτή τη φορά με ευχάριστα ερωτικά, σεξουαλικά θα’λεγα, μιας και είναι ο αυτόματος παραγωγός, πάλι πλησιάζουν τα μεσάνυκτα, απλά πήρα καινούριο λάπτοπ, και με κάμερα πλέον, και δεν κολλά (νομίζω δηλαδή γιατί άρχισε κι’αυτό τα καμώματα όπως τις γκόμενες).


Μια άλλη φίλη μόλις ανέβασε ένα ακόμη βίντεο για κάτι που θα μπορούσες άνετα να πεις πως είναι ανεκπλήρωτος έρωτας ή χαμένη αγάπη. Στο facebook υπάρχει υπηρεσία friend finder, την οποίαν χρησιμοποίησαν ακόμα και γυναίκες που θα έδινες μια περιουσία για να σου δώσουν σημασία. Σταμάτησα ν’ακούσω λαβ και το γύρισα στο youtube. Κιθάρα ηλεκτρική σόλο προς το παρών. Επανειλλημένα δήλωσα πόσο μ’αρέσει η ηλεκτρική κιθάρα. Όπως και το τσέλο. Έχουν μια θλίψη διεγερτική, μια δημιουργική αυτοπεποίθηση.


Αύγουστος και ακόμα είναι περίοδος διακοπών. Αυτό είναι εμφανές και στα μπλογκοσάϊτς και στο facebook. Είτε οικογενειακώς, είτε μόνοι, ο καθείς δραπετεύει για λίγο απ’την καθημερινότητα, για λίγη πνευματική, ψυχική ή σωματική ξεκούραση, για λίγες περιπέτειες, σεξουαλικές και μη, για το κυνήγι του συντρόφου της ζωής του. Και μετά, όσο πετυχημένες κι’αν είναι οι διακοπές μας, επιστρέφουμε σαν τους φυλακισμένους που δεν άντεξαν στον κόσμο και επανάλαβαν το έγκλημά τους για να εγκλειστούν και πάλι σ’αυτό που λένε πλέον ζωή. Με ακόμα λίγες περιπετειούλες όσο το επιτρέπει ο καιρός και εκκρίνονται μπόλικες οι ορμόνες μας, μέχρι να ξαναμπούμε στη ρουτίνα, και ν’αρχίσουμε να ξανακάνουμε όνειρα για τις επόμενες διακοπές μας. Και να καταφεύγουμε συνέχεια στις προηγούμενες καλές διακοπές μας, στις προηγούμενες καλές στιγμές μας, στις προηγούμενες καλές γκόμενές μας… Και κάποιοι να προσπαθούν να καταφύγουν σε κάτι ευχάριστο αλλά να κολλάνε σε ένα έρωτα, ένα πόνο, μια θλίψη…


Σκέφτομαι τα μπαράκια γεμάτα κόσμο, τα κλαμπς το ίδιο, μ’εκκωφαντική μουσική, ποτά να ρέουν όπως το νερό στα συντριβάνια, να φτιάχνει διάθεση για γέλια, σεξ, μεταξύ γνωστών ή αγνώστων. Απώτερος σκοπός η ηδονή. Της ψυχής, του κορμιού, του πνεύματος. Ή, έστω, η αποφυγή του πόνου, της θλίψης, της θύμησης. Και οι σχέσεις, κυρίως των δύο φύλων, είναι σημαντικές γι’αυτό το λόγο. Και με φίλους να πας για μπύρες, για μπιλιάρδο, για ποδόσφαιρο, πάλι το ίδιο γίνεται. Αλλά το φλερτ και το σεξ είναι καλύτερο φάρμακο. Πιο αναγκαίο και μακρύτερου χρόνου δράσης. Μη ξεχνάς πως στο ποδόσφαιρο θα θυμώσεις κι’όλας, στο μπιλιάρδο και στις μπύρες θα μιλήσεις και για θλιμμένες καταστάσεις, και για χαμένες γκόμενες, και για τα κακά του κόσμου αυτού. Ενώ όταν φλερτάρεις, όταν πηδάς, μόνο ευχάριστα σκέφτεσαι. Κι’αν βρίζεις, κι’αν δέρνεις, είναι καθαρά για ηδονή, είναι η ευχάριστή τους πλευρά. Το σεξ είναι το όπιο των λαών. Ξεχνάς προβλήματα δικά σου και των άλλων, ξεχνάς κρίσεις, καταστάσεις, θρησκείες, θανάτους, αρρώστειες, τα πάντα…


Και κυρίως ξεχνάς τη μοναξιά. Τη δική σου, του κόσμου, του σύμπαντος. Τραγικό να είσαι μόνος μέσα σε τόσους άλλους, ειδικά όταν ξέρεις πως ο διπλανός σου μπορεί να ταιριάζει μαζί σου, να’ναι το ταίρι σου και όμως να’ναι μόνος κι’αυτός. Τραγικό να μπορείς να μην είσαι μόνος μ’ένα χαμόγελο, μια καλημέρα, μια καληνύχτα και όμως στο τέλος όλα να καταλήγουν στο σεξ. Τραγικό να μπορείς να μην είσαι μόνος γράφοντας και επικοινωνόντας μ’όλους τους μόνους, κι’όμως να κλείνεσαι σε σένα, κάνοντας κακό πρώτα σε σένα και μετά σ’όλους τους άλλους που έχουν ανάγκη ένα χαμόγελο, ένα τραγούδι, μια καλημέρα, μια καληνύχτα. Ο εγωισμός μας γέννησε τη μοναξιά. Κι’η μοναξιά μας τον συντηρεί.


Η μοναξιά μπορεί να είναι δημιουργική. Συγγραφείς, ποιητές, στιχουργοί, συνθέτες, ζωγράφοι κλπ, ξεκίνησαν να εκφράζονται μέσα απ’τα έργα τους λόγω της μοναξιάς τους. Μιας μοναξιάς που επήλθε απ’την διαφορετικότητά τους, την ευαισθησία τους, την αντίληψή τους για τον κόσμο. Ήθελαν να εκφραστούν με κάποιο τρόπο αφού κανείς δεν τους καταλάμβαινε, ή δεν είχαν κανένα να τους ακούσει όταν ήθελαν. Μπορεί όμως και να’ναι καταστροφική. Μοναξιά χωρίς αγάπη έτοιμη να δωθεί στον οποιοδήποτε σε δηλητηριάζει. Και κάποιοι απ’τους μοναχικούς ανθρώπους έχουν άπλετη αγάπη να δώσουν. Έστω κι’αν δε μιλάνε σε κανένα. Έστω κι’αν είναι ‘ακοινώνητοι’ για κάποιους. Εσύ? Η αγάπη στην καρδιά σου λάμπει σα φάρος. Χάρισέ την απλόχερα. Και θα δεις πως η μοναξιά σου δεν ήταν τίποτ’άλλο παρά ο φόβος σου μη ξαναπονέσεις. Αλλά είσαι δυνατή ήδη. Κι’ο πόνος είναι για τους αδύνατους. Και πάψε ν’αναζητάς την αγάπη όπως όλοι οι υπόλοιποι. Εσύ ξέρεις. Η αγάπη είναι μέσα σου. Καληνύχτα…

Δεν υπάρχουν σχόλια: