Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Η Απολογία του Αυτοκράτορα...



‘Όποιος αγαπά δεν απατά, δεν απαιτεί, δεν επαιτεί’.



Έχει καιρό ν’ασχοληθώ με το γράψιμο αυτό καθ’εαυτό. Με το blogging δηλαδή. Απ’τον καιρό που ασχολήθηκα με το facebook έντονα, ανακάλυψα τις ‘καληνύχτες’, αυτές που άλλοι περιμένουν να διαβάσουν για καληνύχτα κι’άλλοι για γέλια και τσάντισμα. Όπως και τα υπόλοιπα γραφόμενά μου. Άλλοι για να προβληματιστούν, άλλοι για ν’ανακουφιστούν κι’άλλοι για να κλάψουν απ’τα γέλια. Συμπέρασμα? Κάποιοι περιμένουν να διαβάσουν, ανεξαρτήτως λόγου, εμένα. Άρα ο σκοπός κατά το ήμισυ επιτυγχάνεται. Το υπόλοιπο μισό? Έστω και για ένα να κάνει ‘κλικ’ κάτι απ’αυτά που γράφω και να τον βοηθήσει σε κάτι.


Θυμάστε την πιο πάνω φράση μου, εσείς τουλάχιστο της AV? Μάλλον όχι. Όπως δεν θα θυμάσται και το ‘Καλύτερα να μετανοιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες’ του Μαρκ Τουέιν. Αυτή τη φράση την ξαναείδα ψες στο facebook από κάποιο παιδί άγνωστο σε μένα σαν ‘Η αγάπη δεν απατά, δεν απαιτεί, δεν επαιτεί’. Χαμογέλασα και του είπα πως πρέπει να διαβάζει πολύ … Αυτοκράτορα. Παρεξηγήθηκα (όχι απ’εκείνον αλλά σίγουρα από κάποια άλλη). Θυμήθηκα μια φίλη – ελπίζω να περνάς καλά εκεί που είσαι ‘μακρυά μας’ – που αρκετές φορές της έχουν κλέψει αναρτήσεις της και τις χρησιμοποίησαν. Όχι, δε λέω πως το συγκεκριμένο παιδί ‘έκλεψε’ την ιδέα μου. Στο κάτω κάτω, όταν είσαι ‘κανείς’ τίποτα δεν σ’ανήκει. Ακόμα κι’αν την είδε σε κείμενό μου, ‘δικαιούται’ να την χρησιμοποιήσει σαν δικιά του. Έτσι δε γίνεται και με τις ιδέες κατωτέρων? Επίσης θυμήθηκα τον καιρό που έλεγα τη φράση του Μαρκ (αυτή πιο πάνω) δικαιολογώντας και το γιατί είναι καλύτερα (επειδή σπάνια δε μπορείς να διορθώσεις κάτι που έκανες λάθος και μετάνοιωσες, ενώ ακόμα πιο σπάνια μπορείς να κάνεις κάτι που δεν έκανες στο παρελθόν), χωρίς να ξέρω πως είναι δικιά του. Εκείνη την εποχή έλεγα πως δεν διάβαζα βιβλία γιατί απ’τη μια δεν θέλω να χάσω την αυθεντικότητα της σκέψης μου κι’απ’την άλλη το διάβασμα είναι τρόπος κάλυψης της μοναξιάς και δεν είχα χρόνο. Σφάλμα. Γιατί ξαφνικά τώρα που αποφάσισα ν’ασχοληθώ με το γράψιμο, και ιδέες μου λείπουν, και έκφραση και φυσικά λέξεις. Εννοείται πως όταν έμαθα ποιος είπε τη φράση αυτή πάντα τον αναφέρνω. Ενστερνιστής και χρήστης ιδεών είμαι (εκτός φυσικά από δημιουργός) όχι κλέφτης.


Διάβασα το ποστ του κολλητού, άλλως Οκτώβρη. Αλήθεια, ποιος είναι ένοχος? Η Γερμανία που προσπαθούσε να κατασκευάσει την ατομική και θα τα κατάφερνε αν όλοι σχεδόν οι επιστήμονες δεν κατάφερναν να φυγαδευτούν στην Αμερική, η Ιαπωνία που έχοντας κατακτητικές βλέψεις μπήκε σ’ένα πόλεμο που ουσιαστικά δεν την αφορούσε και επιτέθηκε στις Η.Π.Α., η Ρωσσία που προσπαθούσε να φτάσει όσο πιο νότια γινόταν ή η Αμερική που έκανε ότι και οι άλλοι απλά καλύτερα? Κι’αν πούμε πως όποιος και αν φταίει πάντα την πληρώνει ο απλός λαός, δεν ήταν ο απλός λαός που ήταν υπέρ του Χίτλερ, του Άιζενχάουερ, του Στάλιν, του Οκτώβρη (γιαπονέζος αυτοκράτορας δεν είναι?)? Μήπως φταίει ο Καραμανλής κι’ο Παπανδρέου κι’όχι ο Ελληνικός λαός για την κατάντια του? Μήπως φταίει η Αγγλία κι’η Αμερική κι’όχι ο Κυπριακός λαός για την κατάντια μας? Κι’άντε, ας πούμε πως δεν φταίμε εμείς αλλά οι άλλοι. Τι κάνουμε γι’αυτό?


Γενικά, αν προσέξατε, αποφεύγω να γράφω για πολιτικά, εθνικά, ποδοσφαιρικά ή θρησκευτικά θέματα. Αν και σιγά σιγά θα αποφεύγω να γράφω για οτιδήποτε. Οι πεποιθήσεις μου γνωστές ή και ευκόλως αντιληπτές. Και μόνο απ’το ψευδώνυμο δεν τίθεται θέμα να μη με έχετε καταλάβει. Αλλά σα λαός είμαστε όλοι εκκεντρικοί, εγωιστές, απόλυτοι και γνώστες την αλήθειας και των πάντων, οπότε κυριαρχεί το ‘ου με πείσεις, καν με πείσεις’. Άρα, όπως με κατηγορείτε ότι δεν πείθομαι για τίποτε, ούτε οι υπόλοιποι όταν πρόκειται για τα πιστεύω τους. Και τόσος φανατισμός μόνο κακό μας έκανε. Διά μέσου των αιώνων. Δεν δεχόμαστε άλλη άποψη, ακόμα κι’αν είναι ειδικοί επί του θέματος. Ούτε καν την περίπτωση ο άλλος απλός να διάβασε άλλο βιβλίο. Ούτε καν μπαίνουμε στον κόπο να διασταυρώσουμε τις πηγές μας. Καθόλου τυχαίο που ο Σωκράτης είχε πει ‘Ν’ακούτε τη γνώμη των ειδικών κι’όχι τη γνώμη των πολλών’. Αν και σήμερα, όλοι είμαστε ειδικοί.


Τελείωσαν οι διακοπές μου. Σουηδία. Εμπειρίες αρκετά καλές, αλλά όχι πλέον συγκλονιστικές. Ένας λαός που παραδέχεται πως είναι ‘αρνιά’, που οι τουαλέτες ως επί το πλείστον είναι ‘unisex’, που περιμένει στη γραμμή μέχρι να πεθάνει, που χαμογελά μόνο με τα χείλη (γνώρισα και εξαιρέσεις), που ζωντανεύει μόνο όταν είναι πιωμένος, που οι κοντές χρυσομαλλούσες νοιώθουν κόμπλεξ απέναντι στις ψηλές ξανθιές ή και μελαχροινές των βόρειων περιοχών, και όμως ακούνε Θεοδωράκη σε Σουδικούς στίχους. Περισσότερα άλλη φορά ίσως. Ά, γνώρισα και 3 Ελλαδίτες, δυο άνδρες και μια γυναίκα.


Πολλές φορές προσπάθησα να ‘σοβαρευτώ’, να ‘ωριμάσω’. Ποτέ δεν τα κατάφερα. Είτε λόγω του ευέξαπτου του χαρακτήρα μου (που αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας κάποιες φορές), είτε λόγω της επιπολαιότητας και της σοβαροφάνειας των πλείστων, μιας και πλέον περισσότερο μιλάει το χρήμα, ο εγωισμός και το σεξ σήμερα παρά η καρδιά και το μυαλό. Απ’την άλλη βλέπω συνέχεια μπροστά μου αιώνιους έφηβους, όπως ο Jean Michele Jarre, ο Carlos Santana, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ή μαθαίνω για αιώνιους έφηβους, όπως συγγραφείς και άλλοι καλλιτέχνες, κι’ας μην είμαι καλλιτέχνης, κι’ας είμαι ένα τίποτα μέσα στα τόσα δισεκατομμύρια τίποτα, και αποφασίζω πως σοβαρός μπορείς να είσαι όποτε θες, ζωντανός όχι. Εκτός αυτού, νοιώθω και αρκετά δυνατός και δόξα τω Θεώ, μέχρι στιγμής ακόμα και τα κακά μου βγήκαν σε καλό. Οπότε, ας το παίξουν άλλοι σοβαροί. Αυτοί που θα σώσουν τον κόσμο. Αλλά εμένα τους παρακαλώ πολύ να μη με σώσουν. Δεν θέλω να χρωστάω χάρες.


Απολογία? Όχι. Δεν απολογούμαι για κάτι που κάνω και μ’αρέσει. Έχω μάθει πως τρόπος έκφρασης είναι και η αντίδραση. Αλλά μ’αρέσουν οι καληνύχτες. Όχι μόνο γιατί είναι απλός τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων και των σκέψεων, είτε της στιγμής είτε για ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά και επειδή ξέρω πως κάποιος, κάποια θα ψάξει να τις διαβάσει για να ακούσει, να διαβάσει, μια καληνύχτα, κι’ας μην τους αγγίξει οτιδήποτε απ’όλα τα άλλα.


Ναι, αυτό είναι ποστ, δεν είναι καληνύχτα. Αλλά είναι μιάμισυ ήδη μετά τα μεσάνυχτα. Καληνύχτα λοιπόν. Απλά... Καληνύχτα…

4 σχόλια:

nellinezi είπε...

Αντε, καιρός να ξαναγράψεις όπως κατάλαβες ( και ήδη έκανες :D ) Το γράψιμο είναι ανάγκη φίλε υπηρέτη, κι όπως είδες, σου βγήκε την ώρα που είχες ανάγκη να πεις κάτι παραπάνω από τις "καληνύχτες" . Βγαίνει θες δε θες , όταν το θες. Κι αν δεν το θες, δε βγαίνει με τίποτα :P

Welcome back...γενικώς :)))

Emperor είπε...

Έπιασα το νόημα. Καλώς σας βρήκα. Γενικώς! :-)))

kokalo είπε...

πολλες φορες μια καληνυχτα σημαινει πολλα κ ειναι σημαντικη εστω κ αν ειναι απο καποιον που δεν ξερεις

Emperor είπε...

Καλημέρα κόκαλο! :-)