Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Εσύ...


Πολλά μπορούν να συμβούν σ'ένα χρόνο, μια μέρα, μια στιγμή... Τόσα πολλά και τόσο δυνατά που να σ'αλλάξουν τη ζωή... Σχεδόν σ'όλα τα παραμύθια ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα. Κι'όμως ακόμα θυμούμαστε τα υπόλοιπα. Όπως και τις ταινείες. Το τέλος που πονά... Χαίρομαι όταν βλέπω γύρω μου κόσμο χαρούμενο, ευτυχισμένο. Πόσο αλλάζει όποιος είναι ερωτευμένος, όποιος αγαπά, όποιος αγαπιέται. Λες και ποτέ δεν ένοιωσε πόνο, λες και οι ουλές στην καρδιά είναι στολίδια και λαμπιόνια χριστουγεννιάτικου δέντρου, λες και οι μέρες θά'ναι όλες ηλιόλουστες κι'οι νύκτες έναστρες με πανσέληνο. Κι'η βροχή θα πέφτει ανάλαφρη να ποτίζει τη γη, να χαϊδεύει το σώμα, να δροσίζει τη ψυχή. Μυαλό, ψυχή, ένστικτο. Μια διαρκής μάχη για επικράτηση. Μέχρι ν'αγαπήσεις, ν'αγαπηθείς, να ισορροπήσουν κάτω απ'την ομπρέλλα της ευτυχίας του σήμερα. Αύριο? Δεν υπάρχει. Απλά είναι ένα διαρκές σήμερα. Μια αιώνια στιγμή. Η αιώνια αγάπη. Εσύ. Καληνύχτα...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

"....λες και οι ουλές στην καρδιά είναι στολίδια και λαμπιόνια χριστουγεννιάτικου δέντρου"
αυτό θα το οικειοποιηθώ με ή χωρίς την άδειά σου !