Ελπίζω να είσαι εντάξει...

Κάποιος είπε πως μεταξύ άνδρα και γυναίκας υπάρχει φιλία μόνο αν υπάρχει ερωτική έλξη. Σκεφτόμουνα τις φίλες μου. Η μια αγωνιά επαγγελματικά, η άλλη οικονομικά, η άλλη οικογενειακά, η άλλη ερωτευμένη (νομίζει), η άλλη θέλει να ερωτευτεί, η άλλη έχει πρόβημα υγείας, η άλλη παντρεύεται, η άλλη ωριμάζει... Όλες τις γνώρισα λόγω ερωτικής έλξης. Όπως και ένα σωρό άλλες. Κάποιες μόνο απ'τη μεριά μου, κάποιες αμοιβαία. Με κάποιες σταμάτησε αυτή η έλξη, είτε απ'τη μια μεριά είτε εκατέρωθεν. Με άλλες συνεχίζει. Φίλες τελικά έγιναν αυτές που μας ένωνε κάτι περισσότερο από μια ερωτική έλξη, μια καύλα. Οι υπόλοιπες απλά εξαφανίστηκαν. Ή τις εξαφάνισα, όταν είδα ότι δεν είχαν τίποτε άλλο αξιόλογο. Ή με εξαφάνισαν όταν είδαν ότι δεν έχω κάτι αξιόλογο σαν άνθρωπος. Ή εξαφανίστηκαν όταν η καύλα ήταν πολύ περισσότερο από ένα σωματικό φαινόμενο αναζήτησης ηδονής. Όταν δηλαδή υπήρξαν συναισθηματικοί δεσμοί δυνατοί που έπρεπε να κοπούν. Εν πάσει περιπτώσει, για τις φίλες μου ανησυχώ. Όπως χαίρομαι όταν χαίρονται, λυπάμαι ή θυμώνω όταν λυπούνται, αναλόγως του λόγου ή της διάρκειας της θλίψης τους (συνήθως συνδυασμός), ανησυχώ. Ανησυχώ ξέροντας ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι είμαστε ρομποτάκια, προγραμματισμένοι σε μια ζωή γεμάτη ωράρια κα συνήθειες. Κι'ανησυχώ όταν βλέπω αλλαγές στη συμπεριφορά, στις συνήθειες, έκτακτες άδειες, ταξίδια κλπ. Και μου αρκεί ν'ακούσω για λίγο τη φωνή τους, να δω το χαμόγελό τους, ένα μήνυμά τους, απλά για να βεβαιωθώ πως είναι εντάξει. Ελπίζω λοιπόν οι φίλες μου να είναι εντάξει. Οι φίλοι μου? Αν είναι άντρες, είναι εντάξει. Αν είναι παιδιά ας μάθουν να είναι εντάξει. Εγώ? Είμαι εντάξει. Εσύ? Που τελικά είσαι κάτι περισσότερο από φίλη? Ελπίζω νά'σαι τόσο εντάξει όσο φαίνεσαι. Και τώρα ακόμα περισσότερο. Καληνύχτα...