Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Το δικό σου αύριο...


Σαν παιδί όλα είναι ένα παιχνίδι με τους φίλους σου. Κι'η ζωή είναι ένα όμορφο όνειρο. Που πάντα νικάς, πάντα είσαι καλά, ευτυχισμένος, γεμάτος αγάπη, εσύ κι'ο κόσμος γύρω σου. Και μεγαλώνεις. Και όλα συνεχίζουν να είναι ένα παιχνίδι. Με πραγματικούς αντιπάλους όμως. Και η ζωή συνεχίζει να είναι ένα όμορφο όνειρο. Αλλά πολύ σύντομο. Που εναλλάσεται πλέον με εφιάλτες. Κι'οι γύρω σου είναι ευτυχισμένοι ενόσω τους κάνεις. Και συ είσαι καλά κι'ευτυχισμένος ενόσω είσαι μόνος ή ενόσω κάνεις τους δυστυχείς να νοιώθουν καλά μαζί σου. Και νικάς πάντα ενόσω καταλαμβαίνεις πως πλέον η ήττα δεν είναι μέρος της διασκέδασης. Και είσαι γεμάτος αγάπη όταν βλέπεις τον κόσμο σαν παιδί. Αλλά πάντα κάτι ή κάποιος σε επαναφέρει στο τώρα. Και ξέρεις πλέον πως το αύριό σου εξαρτάται απ'το μη αύριο των άλλων, και το αύριο των άλλων απ'το αύριο το δικό σου. Προσπαθώντας να μπεις στη θέση τους και να τους κατανοήσεις, κρατάς απόσταση και τους παρακολουθείς. Και τότε σιγουρεύεσαι. Ποτέ δεν ήσουν παιδί. Ποτέ δεν μεγάλωσαν. Ή μήπως το αντίθετο? Καληνύχτα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: