Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Ψυχή μου...

Αγαπάς μια ψυχή. Μέσα απ'τις λέξεις που ακούεις όταν μιλά, μέσα απ'το γιατί των πράξεών της. Απ'αυτά που εσύ νοιώθεις πως είπε κι'έκανε. Κι'ας άκουγες άλλες λέξεις, κι'ας έβλεπες άλλες πράξεις. Με όλα τα καλά της και τα κακά της. Αγαπάς μια ψυχή γι'αυτό που είναι ή που νόμιζες πως είναι. Αυτή η ψυχή ποτέ δεν θα σ'απογοητεύσει. Γιατί ποτέ δεν θα πάψεις να πιστεύεις πως άξιζε να την αγαπήσεις, πως ήταν και είναι ότι αγάπησες κι'όχι κάτι άλλο που απλά νόμιζες. Απλά πάντα θα πιστεύεις πως το μυαλό στάθηκε εμπόδιο στη σχέση σας. Το δικό της μυαλό. Ή και το δικό σου, σπανιότερα. Ποτέ όμως η ψυχή. Κι'αυτό είναι το όμορφο στην αγάπη. Πως μπορείς να αγαπάς μια ζωή όλες τις ψυχές που αγάπησες κατά καιρούς. Αλλά κι'αυτό είναι το άσχημο. Που πάντα θα σκέφτεσαι πως δεν είναι ευτυχισμένες γιατί απλά το μυαλό στάθηκε εμπόδιο στη σχέση σας. Το μυαλό σε έριχνε πίσω. Ποτέ η ψυχή, ποτέ το κορμί. Πάντα το μυαλό, η λογική ή καλύτερα ο παραλογισμός. Και συ πάντα θα πηγαίνεις πάρα κάτω. Όπως κι'αυτές. Αλλά πάντα θα σε κρατά κάτι πίσω. Με όμορφες αναμνήσεις αλλά και μια σκιά. Μήπως με χρειάζεται? Μην ανησυχείς. Ακόμη κι'αν σε χρειάζεται, ακόμη κι'αν σ'αγαπά, ξέρει που και πως να σε βρει. Αλλά αν σ'αγαπούσε τόσο πολύ όσο νομίζεις, όσο κι'αν ήταν εμπόδιο το μυαλό, δεν θα σε άφηνε να φύγεις, ούτε θα σ'έδιωχνε. Ακόμη κι'αν ότι αγάπησες ήταν αληθινό, δέξου απλά πως δεν είχε ανάγκη την αγάπη σου, κι'ας άφηνε άλλους να την αγαπάνε χωρίς να ανταποκρίνεται. Ακόμα κι'αν σ'αγάπησε αληθινά, δέξου πως δεν ήταν αρκετό ή φοβόταν να σε κρατήσει κοντά της. Γιατί ακόμα και συ το ξέρεις. Όταν αγαπάς θες να γίνεις καλύτερος. Κι'αυτό είναι η μεγαλύτερη θυσία. Και καλύτερος γίνεσαι όταν δεν αγαπάς κάτι συγκεκριμένο ή όταν, αγαπώντας συγκεκριμένα αγαπιέσαι ισάξια. Κι'αληθινά. Αλλοιώς γίνεσαι τέρψη και κορόιδο κίβδηλων πολυπρόσωπων φανταστικών εραστών, ξενέρωτων επίμονων ερωτευμένων κι'ενός φαντασιόπληκτου μυαλού που βρίσκει εύηχες χαδιάρικες λέξεις να δικαιολογήσει ότι το χάλασε, ότι το πόνεσε, ότι το σκότωσε, αποποιώντας κάθε ευθύνη επιλογής και μάχης για το καλύτερο, για την πραγματική αγάπη, για τη ζωή, γεμίζοντας πόνο εσένα και τους γύρω σου, ακόμα και το αντικείμενο του πόθου σου, το δέκτη της αγάπης σου. Γιατι απλώς γίνεσαι κομμάτια. Στο πάτωμα. Καληνύκτα...

3 σχόλια:

Bουλα. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
El Amor είπε...

Και έτσι αισθάνομαι σαν να έπεσα στο κενό

Έχασα το νόημα
τον έλεγχο
τη δύναμη

και δεν μπορώ να βρω την αρχή στα νήματα της ζωής μου

Πέφτω ...σε μια ατέλειωτη πτώση

σε μια απύθμενη άβυσσο

Και το χειρότερο είναι
Ενώ μπορείς να σταματήσεις την πτώση
μένεις αδιάφορος ..Ψυχή μου..


Καληνύχτα Emperor

Emperor είπε...

Πονάω το ίδιο με σένα, ίσως και περισσότερο. Αλλά δεν θα σταθώ εμπόδιο στη πτώση σου αν εσύ δε θες να αρπάξεις το χέρι μου...

Ψυχή μου...