Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Μισογύνης ή Νάρκισσος (Αλλαγή ρότας)...

Κάθομαι την τελευταία ώρα εδώ και ψάχνω ένα τραγούδι της Αρβανιτάκη, σκεφτόμενος όλα αυτά που συμβαίνουν τώρα τελευταία. Τηλεφώνημα να δουν τι είπα αν μίλησα με τον Οκτώβρη, μέχρι και γράμμα από μικρή που εδώ και δυο χρόνια δε μιλήσαμε έλαβα για να μάθει για τον Οκτώβρη, παράκληση να μην ανεβάσω ποστ για τον Οκτώβρη μήπως και θυμώσει και φύγει γιατί αρέσει και δεν θέλουν να τον χάσουν, αρνήσεις του Οκτώβρη να φανερωθεί κι’ας νομίζουν πως είναι κάποιος άλλος κι’ένας Οκτώβρης να δείχνει το ευαίσθητο μέρος της προσωπικότητάς του, κατακτώντας και το τελευταίο οχυρό των κοριτσιών εδώ μέσα. Το τραγούδι δεν το βρήκα, αλλά είδα πόσα τραγούδια γράφτηκαν και πόσα βίντεο ανέβηκαν για τον έρωτα και τον πόνο. Να σκέφτομαι λοιπόν όλα αυτά που ακούω, θετικά κι’αρνητικά, βλέποντας τις θεωρίες μου να δουλεύουν και σε μένα και σε άλλους, να τσαντίζομαι με τον κόσμο γιατί λέει κι’αναιρεί ότι λέει, επιμένοντας στο λάθος τους πως είμαι λάθος, κάνοντας ακριβώς το ίδιο πράγμα με μένα. Να μου λένε για παράδειγμα πως εδώ δεν είναι παρά νετ, τίποτα περισσότερο, για την πλάκα και απρόσωπα, κι’όμως ταυτόχρονα να μου λένε πως έγιναν φίλοι με κάποιους απ’το νετ, πως είχαν την επιθυμία να γνωρίσουν άτομα απ’το νετ και διάφορα. Να ξέρω άτομα που παντρεύτηκαν μέσω νετ, που πηδήκτηκαν μέσω νετ, που ερωτεύτηκαν μέσω νετ και όμως να έχω λένε ακόμα λάθος γιατί απλά εδώ είναι ένα νετ. Να κατηγορούμαι για τα λάθος συμπεράσματα / σενάρια που βγάζω για συμπεριφορές και συναισθήματα, κι’όμως είτε να ακούω γεγονότα που απλά επαληθεύουν πλήρως τα συμπεράσματά μου είτε να ακούω συμπεράσματα των άλλων για πράγματα που ξέρω και δεν ξέρουν. -Είσαι μισογύνης. -Ε τότε γιατί μου μιλάς ακόμη? -Επειδή μ’αρέσει να μιλάμε. Σκέφτομαι πόσα ψέματα μπορεί να πει κάποιος, απλά και μόνο για να κρατηθεί όρθιος σ’αυτά που πιστεύει. Ψέματα που μπορεί να πει ακόμα κι’αν σε κοιτά στα μάτια, τουλάχιστο έτσι λένε κάποιοι. Ευτυχώς έχω πολύ δυνατή ματιά, όπως μού’πε μια 40χρονη Κουβανέζα, που δε μπορείς να με κοιτάξεις στα μάτια και να μου πεις ψέματα, ούτε μπορείς να σε κοιτάξω κατάμματα και να μη σαγηνευτείς – έτσι λέει η Κουβανή. Πράγμα που με κάνει να δικαιούμαι να πιστεύω πως όσες με διέγραψαν, από νετ, τηλέφωνα και ζωή, όσες δεν θέλουν να μ’ακούν και να με βλέπουν, είναι απλά διότι νοιώθουν αδύναμες ν’αντισταθούν ή δεν θέλουν ν’αντισταθούν και έτσι βρίσκουν τον πιο δειλό τρόπο. Τη φυγή. Τρόπο που διάλεξαν κι’αυτές με τις χίλιες δικαιολογίες για να μη με συναντήσουν, άρα θά’πρεπε να είμαι περήφανος που εγώ, ένας ξένος, χοντρός και άσχημος προκαλώ τόση υγρασία και αναταραχή. Κι’όμως… -Καλημέρα ρε μαλάκα. Φτιάξε με να χαρείς. -Τι έγινε? Αλλάξαμε γούστα? -Κάθε άλλο. Συνεχίζω ακάθεκτος να λατρεύω τόσο πολύ τις γυναίκες που αν γεννιόμουνα γυναίκα θα ήμουνα σίγουρα λεσβία. Απλά ρε μαλάκα είναι τόσο εύκολο πλέον να πηδήξεις, και τόσο δύσκολο να βρεις γυναίκα ανδράκι, που αηδιάζεις και βαριέσαι και θες ξεκούραση και αλλαγή. -Ακόμα πηδάς αυτήν που είχες? -Ναι, αλλά μου ρίχτηκαν και οι γυναίκες δυο υπαλλήλων μου. -Ελπίζω να μην τις γάμησες μαλάκα. -Τις γάμησα φίλε μου. Η μια δε κάθε φορά που έχυνε έκλαιγε κι’όλας. Βλέπεις οι γυναίκες έγιναν σαν τους άνδρες πλέον. Σου ρίχνονται ασύστολα. Κι’αν δεν τις γαμήσεις θα σου βγει τ’όνομα. -Έχεις απόλυτο δίκηο. Ακριβώς σαν τους άντρες. Σαν κομπλεξικοί άντρες. Ευτυχώς όχι όλες. Και προσπαθώ να δείξω τον χειρότερό μου εαυτό, καθαρά για αυτοπροστασία και ασυνείδητα, ξέροντας τις δυνατότητές μου και μη ξέροντας άλλο τρόπο να τις ξεχωρίσω. Μουνιά πολλά. Καρδιές λίγες. Κι’ακόμα λιγότερες αυτές που δεν παρασύρονται απ’το μουνί τους. Και μου τη δίνει που δεν έμαθα ακόμα να ξεχωρίζω τις ελάχιστες απ’τις πολλές. Κάποιος μπορεί να πει πως ζηλεύω. Και ναι, ζηλεύω, άτομα όπως τον Κορκολή, το Μαχαιρίτσα, τον Jean Michelle Jarre, άτομα που κάνουν ότι θά’θελα να κάνω και δεν κάνω. Θαυμάζω συγγραφείς απλούς που μπορώ να είμαι κοντά τους, πολιτικούς αγνούς, πλούσιους προσιτούς και λαϊκούς, γυναίκες αντράκια, με καρδιά, λογική και λόγο ντόπρο και καθάριο. Τους υπόλοιπους? Σίγουρα όχι. Απλά κάποια γεγονότα μου ξυπνούν συναισθήματα από γεγονότα του παρελθόντος και με τσαντίζουν. Μεγάλο πρόβλημα να μπορείς να ξέρεις τι γίνεται κι’ακόμα μεγαλύτερο να ξέρεις ότι μπορείς. Ότι μπορείς να χαράξεις τη μνήμη και την καρδιά, ότι μπορείς να ξυπνήσεις ή/και να δημιουργήσεις συναισθήματα ωραία κι’άσχημα. Το μυαλό. Αυτό το γαμημένο το μυαλό μου. Πόσες φορές δε μού’παν πως βγάζει συμπεράσματα λάθος και βιαστικά. Και το ξέρω, αν και το ‘λάθος’ το αμφισβητώ πάντα μέχρι με τα έργα σας, όχι τα λόγια σας, να μου το αποδείξετε, αν σας ενδιαφέρει το τι σκέφτομαι για σας φυσικά. Έτσι δουλεύει. Όπως και το δικό σας. Βλέπει, ακούει, σκέφτεται, κρίνει, αποφασίζει. Όλα τα μυαλά έτσι δουλεύουν. Από μόνα τους. Κανένα μυαλό δεν το διατάζετε να δουλέψει ή όχι, να σκεφτεί ή όχι, να θυμηθεί ή να ξεχάσει. Και μετά καθορίζει τη συμπεριφορά μου απέναντί σας. Με βάση το τι πίστεψε πως είστε. Κι’αν έκανε λάθος? Έκανε. Εγώ θα χάσω που δεν θα σας κρατήσω κοντά μου. Πόσους άλλους έχετε κατηγορήσει πως έχουν κάνει λάθος για σας? Αν όμως όλοι έκαναν το ίδιο λάθος για σας, καθήσατε ποτέ να σκεφτείτε πως δε γίνεται όλοι να κάνουν το ίδιο λάθος για σας? -Εσύ αγάπη μου δε μπορείς να γράψεις ερωτικό κομμάτι. Πρέπει νά’σαι ερωτευμένος, να γράφεις για κάποια συγκεκριμένη. Και συ δε μπορείς. Μεγάλο στοίχημα. Ο έρωτας είναι στην καρδιά μας. Το δήλωσα. Απλά ο πόθος μας βρίσκει αντικείμενο ή αντικείμενα. Άτομα ή πράγματα να διοχετευθεί. Καιρός λοιπόν να δω αν έχω δίκηο ή όχι. Κι’αν μ’ερωτευθείς δεν θα φταίω. Στο δήλωσα πολλές φορές. Είμαι επικίνδυνος. Ο έρωτας κι’η μουσική είναι μέσα μου. Τ’ακούς στη φωνή μου, το βλέπεις στα μάτια μου, το νοιώθεις στ’άγγιγμά μου, το γεύεσαι στο φιλί μου... Αν φύγεις θα ξέρω το λόγο. Μ’ερωτεύτηκες παράφορα. Εσύ? Θα το παραδεκτείς σε σένα? Μάλλον όχι. Γιατί απλά θα ανατρέψεις μια ολόκληρη ζωή. Θα ανήκεις σε μένα. Κι’αυτό δεν το θες. Γιατί ποτέ δεν θα σ’ανήκω. Γιατί είμαι ελεύθερος. Ένα σαγηνευτικό κάθαρμα. Ένα τέρας. Με καρδιά και ψυχή. Άνθρωπος επικίνδυνος. Πολύ επικίνδυνος. Και αυτό στό’πα επανειλημμένα και το ξέρεις καλά. Πολύ καλά. Γιατί ήδη το νοιώθεις...

Δεν υπάρχουν σχόλια: