Ποτέ δεν ξέρεις τι συμβαίνει ακριβώς. Αλλά νοιώθεις πως θα συμβεί και θα το μάθεις. Το σκέφτεσαι, το καταλαμβαίνεις και πλέον απλά απολαμβάνεις τις στιγμές. Γιατί ξέρεις πως κάθε στιγμή μπορεί να είναι η τελευταία. Μέχρι που μέσα στον τυφώνα εκρύγνηται και το ηφαίστειο. Τότε απλά περιμένεις να καταλαγιάσουν όλα. Δεν ξέρεις αν θα θαφτούν όλα κάτω απ'τις στάκτες, τη λάβα, τις λάσπες ή αν το τριαντάφυλλο της αγάπης θα μείνει ζωντανό πάνω απ'όλα να λάμπει στον ήλιο που θα ανατείλει. Δεν σε ενδιαφέρει όμως. Πάνω απ'όλα η αλήθεια. Γιατί κι'αν δε μείνει τίποτα όρθιο, ξέρεις πως εσύ φύτεψες το σπόρο, κι'έχεις πάρα πολλούς άλλους να φυτέψεις. Απλά περιμένεις. Εσύ αντέχεις. Γιατί κάποια πράγματα ποτέ δεν πεθαίνουν. Εσύ, η καρδιά σου κι'η αγάπη μέσα σου. Απλά αφήνεις την καταστροφή και προχωράς. Πάντα θα βρίσκεις χώματα που θέλουν το σπόρο που φυλάεις μέσα σου. Και πάντα θά'χεις τη χαρά να το φυτέψεις και να τον βλέπεις να μεγαλώνει. Κι'αν τον πνίξουν και πάλι τα ζιζάνια και οι κακοκαιρίες δεν πτοείσαι. Γιατί γι'αυτό γεννήθηκες. Να τον σπέρνεις παντού. Γι'αυτό ποτέ δεν πεθαίνεις. Εσύ, η καρδιά σου, κι'ο σπόρος της αγάπης μέσα σου. Καληνύκτα? Ναι. Απόψε χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά την ευχή σου. Αλλά απόψε δεν θα την ακούσει καν. Στείλε την στ'αστέρια λοιπόν γράφοντας τ'όνομά της. Κάποιος πρέπει να την προσέχει όπως εσένα. Κάποιος που την αγαπάει όπως εσύ. Καληνύκτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου