Πόσο παράξενες είναι οι καρδιές... Υπάρχουν φορές που όσο πιο κοντά θέλουν νά'ναι, τόσο πιο μακρυά φεύγουν. Κι'ας πιστεύουν στα ταξίδια. Ίσως για να δουν αν θα ακολουθήσεις. Ίσως για να μη φύγεις ποτέ. Σε κλειδώνουν μέσα τους και ζούνε μαζί σου την υπόλοιπη ζωή τους. Μακρυά σου. Κι'ας ακούν τις βροντές που τις καλείς. Ίσως γιατί φοβούνται τελικά μήπως είσαι αυτό που έψαχναν. Ή μήπως φυλακιστούν σε σένα, για σένα. Κι'ας ξέρουν πως ο άνεμος, η βροντή, η αστραπή, ο κεραυνός, η καταιγίδα, ο ήλιος, το φεγγάρι δεν ανήκουν δεν κατακτούνται, δεν φυλακίζονται. Απλώς τα χαίρεσαι. Πάντα. Φτάνει να μην κρύβεσαι απ'αυτά. Καληνύκτα... Ίσως αύριο...
2 σχόλια:
...απο τα αγαπημενα μου!!
Σε θελω εδω γιατι.....
για χιλιους και ενα λογους...
Μια καλησπερα απο μενα κι απο ολη την ομαδα του Στάλες στο γαλάζιο
Επίσης... Για χίλιους λόγους και δυο χείλη...
Δημοσίευση σχολίου