Άλλη μια νύκτα κάνει τα βλέφαρα βαρειά και τη μοναξιά αβάστακτη... Εσύ, που γυρνάς ανάμεσα στ'αστέρια ψάχνοντας τη ψυχή μου που σου φώναζε 'Σ'αγαπώ' χωρίς να σε ξέρει, χωρίς καν να ξέρει αν την ακούς ξεκουράσου... Σε λίγο ξημερώνει, και τ'αστέρια θα σβήσουν. Μέχρι αύριο βράδυ που θα ξαναβγείς στο σεριάνι σου ψάχνοντάς ...με και θα ξανακοιτώ τον ουρανό προσπαθώντας να σε δω να σου φωνάξω 'Εδώ είμαι. Και Σ'αγαπώ' ξεκουράσου. Κι'άσε τα Σ'αγαπώ να τριγυρνάνε σα μεθυσμένοι άστεγοι στους δρόμους προσπαθώντας να ενώσουν τις καρδιές μας. Τις καρδιές των μοναχικών ανθρώπων. Μα τότε, αν όλες οι ψυχές ενωθούν και μοιραστούν τα σ'αγαπώ, πώς θα υπάρχουν τα αδέσποτα Σ'αγαπώ γι'αυτούς που κανείς δεν αγάπησε ποτέ? Ξεκουράσου. Κι'άσε την αγάπη να διαλέξει την καρδιά που θ'απαλύνει απόψε. Οι δικές μας αντέχουν ακόμα. Γιατί ανήκει η μια στην άλλη. Κι'ας μην το μάθουν ποτέ. Κι'ας πονάνε για πάντα. Καληνύκτα μικρή νεράιδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου