Ποτέ δεν πίστευα πως διαδικτυακά, είτε στη blogoσφαιρα, είτε στο Facebook, θα ένοιωθα κάποιους ανθρώπους τόσο κοντά μου, τόσο δικούς μου, με διαφορετικό τρόπο τον καθένα αλλά εδώ, μαζί μου. Ποτέ δε φανταζόμουνα πως θα με άγγιζαν οι θλίψεις τους, οι φόβοι τους, ακόμα κι'οι χαρές τους. Και πάντα να προσπαθώ νά'μαι εκεί, σε κάποιους 'αγνώστους', άσχετα αν με βλέπουν το ίδιο γνωστό ή το ίδιο άγνωστο. Και φυσικά ποτέ δεν φανταζόμουνα πως ταυτόχρονα θα σκεφτόμουνα τόσους 'άγνωστους' διερωτούμενος αν σήμερα, τώρα, είναι καλύτερα, ή αν κατάφερα να τους κάνω να χαμογελάσουν λιγάκι. Πέρα απ'τα παιχνίδια, ερωτικά και μη, υπάρχει κι'αυτό το άγγιγμα ψυχής, φιλικό, αδελφικό, ερωτικό. Τελικά η ψυχή δεν καταλαμβαίνει από σύρματα και αποστάσεις. Ούτε και γω. Για σας όλους λοιπόν άγνωστοι γνωστοί μου αυτό. Κι'ας μη βρεθούμε ποτέ. Συναντήθηκαν οι ψυχές μας. Κι'αυτό με φτάνει. Όπως και τον ουρανό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου