Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

HEY MAN~ZUCCHERO AND BB KING

Νύκτα και πάλι... Τα συναισθήματα εντείνονται, η μοναξιά θεριεύει, ο έρωτας ψάχνει διέξοδο, η καρδιά πονά... Πονά για λόγια που δεν είπε, για λόγια που άκουσε, για μια προδοσία. Για την αγάπη που έδωσε και δεν την δέχθηκαν, για την αγάπη που έψαξε και δε βρήκε. Μόνη παρηγοριά ένα λάγνο κορμί για μιας στιγμής ηδονή. Ή ένα τραγούδι στο μυαλό με το κορμί στους δρόμους να περιπλανιέται γυρεύοντας μια ανάσα, ένα χάδι, ένα χαμόγελο. Τόσο μόνοι τόσοι πολλοί κι'ένα τραγούδι, το ίδιο ή διαφορετικό δεν έχει σημασία. Παρηγοριά γιατί η νύκτα δεν αντέχεται. Παράξενο. Κανείς δεν περιμένει να ξημερώσει μια καινούρια καλύτερη μέρα. Όλοι περιμένουν να ξαναβραδυάσει ελπίζοντας πως δεν θά'ναι μόνοι. Η πλάνη μεγάλη, ο έρωτας αβάστακτος ακόμα ψάχνει διέξοδο, να δοθεί, να χαριστεί, όχι για παρηγοριά πλέον αλλά δώρο γι'αυτό το χάδι που ένοιωσε στο πρόσωπο και στο κορμί, γι'αυτή την ανάσα στ'αυτί, γι'αυτό το χαμόγελο στη ψυχή. Αυτό το τραγούδι δεν τελειώνει ποτέ. Ούτε οι νύκτες. Ούτε ο πόνος. Κι'εσύ λείπεις. Όπως πάντα. Εσύ δεν είσαι εδώ... Καληνύκτα λοιπόν, όποια και νά'σαι, όπου κι'αν είσαι. Εγώ είμαι εδώ. Ακόμα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: