Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Μόνη...

Σεριανίζει στο κόσμο, στη ζωή, στη φύση, στην πραγματικότητα, στο νετ. Γνώρισε χώρες, πόλεις, κορμιά, ψυχές, ταυτότητες διπλές, τριπλές, ζωές διπλές, τριπλές, προσωπικότητες, χαρακτήρες, συμπεριφορές, διπλές, τριπλές. Άκουσε λόγια αληθινά, λόγια ψεύτικα, λόγια ψεύτικα που ήταν η αλήθεια τους. Είδε μουνιά να βγαίνουν σεριάνι, πούτσες να παρελαύνουν, κάποτε να συναντούνται, είτε μεταξύ τους είτε με τους απέναντι, είδε μάτια δακρυσμένα, μάτια λυπημένα, μάτια χαρούμενα. Τα κοίταξε. Διάβασε ψυχές, καρδιές και όνειρα. Είδε τη ζωή και το θάνατο. Μέσα στα μάτια. Και παντού μια λέξη. ΜΟΝΑΞΙΑ. Αυτή που κινεί τα πάντα για να τη νικήσουν. Μια στιγμή, μια ώρα, μια νύχτα. Σ'ένα παγκάκι, ένα αυτοκίνητο, ένα φτηνό γαμοξενοδοχείο, μια οθόνη. Και συ εκεί. Να βλέπεις τα ίδια. Κάποτε να ζηλεύεις, κάποτε να θυμώνεις. Πόσο θά'θελες ένα κορμί δίπλα σου να σ'αγγίξει, να το νοιώσεις, να του δωθείς και να του δώσεις. Άντρας, γυναίκα δεν έχει σημασία. Εδώ δεν κόλωσες σε άλλα, εδώ θα κολώσεις? Κι'όμως, το αποφεύγεις. Αποφεύγεις να αγαπηθείς και ν'αγαπήσεις, να σ'ερωτευτούν και να ερωτευτείς, να νοιώσεις και να χαρίσεις την ηδονή, τον οργασμό, την τρυφερότητα, το χάδι, το άγγιγμα, το χαμόγελο, την καλημέρα, την καληνύχτα. Επιλογή σου η μοναξιά για να ξεφύγεις. Να ξεφύγεις απ'τους ίδιους σου τους φόβους, τα σκοτάδια, τα τέρατα. Είσαι ωραία και ποτέ δεν το ένοιωσες, είσαι έξυπνη και ποτέ δεν το χάρηκες, είσαι γυναίκα και ποτέ δεν το γιόρτασες. Προσπαθώντας πάντα να μένεις εκεί, στη φυλακή που τιμώρησες εσένα για να φύγεις μακρυά απ'ότι σε πλήγωνε, ότι σε τσάκιζε, ότι σε σκότωνε. Κάποτε αφήνεσαι. Μα μόλις νοιώσεις το σκίρτημα στην καρδιά επανέρχεσαι. Στο κάτω κάτω, όλους μπορείς να τους παίξεις όπως θες, άνδρες γυναίκες. Όλους? Μάλλον όχι. Σου λείπει η τελευταία καληνύχτα και ένα φιλί στο μέτωπο, στα χείλη, στο λαιμό, ένα χάδι στα μαλλιά. Τι κι'αν καληνυχτίζεις οτι αγαπάς τηλεφωνικώς? Σου λείπει και πάλι. Είσαι σκληρή και δυνατή για να το νοιώθεις κάθε φορά. Κι'όμως σου λείπει. Και καταφεύγεις σε κάτι που σε χαλά, που στη δίνει, στην καληνύχτα αυτού. Ξέρεις πως αν τελειώσει με καληνύχτα είναι για κάποια συγκεκριμένη γυναίκα, αλλ'όχι εσένα. Κι'ας είναι κάθε βράδυ διαφορετική. Κι'ας λέει πράγματα ασυνάρτητα, μελό, χαζά, ανούσια, κλαίοντας φαινομενικά για μια απόρριψη, για μια χαμένη αγάπη, για μια χαμένη ζωή. Ακόμα και όταν χαίρεται ξέρεις μέσα σου πως δεν θά'ναι για πολύ. Γιατί ξέρεις πως βασιλεύει η μοναξιά στον κόσμο. Κι'αυτή σκοτώνει την αγάπη. Και τον γυρεύεις γιατί βλέπεις την ίδια μοναξιά, την ίδια καρδιά, εσένα. Σ'όλα εκτός από ένα. Πώς κάθε βράδυ, σχεδόν κάθε βράδυ, διώχνει τη δική του μοναξιά με μια καληνύχτα σε μια μοναχική ψυχή. Κι'αν δεν πει καληνύχτα, ξέρεις πως είναι μόνος και μιλάει στ'άστρα, τη συντροφιά των μοναχικών, ελπίζοντας πως θα τον ακούσουν και θα την μεταφέρουν. Γιατί ξέρει πως κάποιος, κάποια, θα τύχει να διαβάσει αυτά και θα νοιώσει καλύτερα. Κι'αν δεν νοιώσει, θα ξέρει τουλάχιστο πως δεν είναι μόνος ή μόνη τελικά. Έχει πολλές μοναξιές ο κόσμος τούτος. Κι'απόψε? Απόψε ξέρεις. Ότι γράφει είναι για σένα. Ή μάλλον και για σένα. Γιατί πάντα γράφει για πολλές ή για όλες. Εκτός από μια λέξη, που κάθε βράδυ, σχεδόν κάθε βράδυ, τη λέει αποκλειστικά σε μια. Κι'απόψε είναι για σένα. Καληνύχτα...

2 σχόλια:

Πλειάδα είπε...

ομορφα και αληθινα λογια!!! καλησπερα

Emperor είπε...

Αίθρα... Καλησπέρα...