Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Εδώ...


Άγρια μεσάνυχτα και πάλι. Ήθελα να κοιμηθώ γρήγορα απόψε, αλλά κάτι με κρατεί εδώ. Ίσως η συνήθεια, ίσως η εμμονή, ίσως οι αόρατοι δεσμοί. Κυριακή πετάω και ξέρω πως θα απουσιάσω αρκετά, 15 μέρες στα σίγουρα που είναι οι διακοπές μου. Κάποιες θα μου λείψουν. Και κάποιες περισσότερο. Ναι, πρώτη επαφή ήταν σχεδόν πάντα μια φυσική έλξη. Αυτή που λέει στον άνδρα 'σου κάνει'. Δεν ξέρω τι είπε σε σας αυτή η έλξη. Ίσως τίποτα, ίσως πολλά. Ακόμα ένας άγνωστός μέσα στους τόσους, γνωστούς κι'άγνωστους. Απ'εκεί και πέρα, μια αόρατη δύναμη, ίσως και παραίσθηση, ίσως και διαίσθηση, επηρεασμένη απ'τα ίσως και τα θέλω, με κάνει να νοιώθω οικείος. Με κάνει να θέλω να είμαι εδώ. Να πειράξω, έστω και χοντροειδέστατα, να παίξω, να γελάσω, να φλερτάρω, να λυπηθώ, να συμπαρασταθώ. Άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο. Κάθε μια για διαφορετικό λόγο. Αλλά 2-3 για πολύ ιδιαίτερους λόγους. Πάντα έτσι δεν είναι όλα? Κάποιους πάντα τους νοιώθουμε πιο δικούς μας, πιο οικείους, πιο βαθειά μέσα μας. Για διάφορους και διαφορετικούς λόγους. Όχι, δε μας το ζήτησε κανείς, ούτε θα πάψουν να υπάρχουν όταν εξαφανιστούμε ή όταν εξαφανιστούν εκείνοι, εκείνες. Αλλά πάντα θα περιμένεις να δεις ένα άβαταρ, μια εικόνα, μια φωτό, ένα τραγούδι, ένα χαμογελάκι, μια μαλακία τους έστω κατ'εσένα, για να χαρείς ή να θυμώσεις, αλλά κυρίως να ξενοιάσεις ότι είναι καλά. Κι'ας μην οδήγησε πουθενά η σχέση, κι'ας ήταν δική σου ανάγκη η σχέση, κι'ας μήν ήσουνα κάτι ξεχωριστό για εκείνη. Ναι, όταν έχεις επιλογές τότε διαλέγεις το καλύτερο. Αλλά εύκολα κάνεις το λάθος να διαλέξεις το καλύτερο που θα σε κρατήσει χαμηλά. Γιατί όλα είναι μια συνήθεια. Κι'αν έμαθες στα μπράβο που έμαθες να σέρνεσαι με νάζι κι'ερωτισμό, δύσκολα θυμάσαι τότε που πέταγες στον ουρανό. Κι'ο ουρανός είναι το όριο. Το φως το βραβείο. Θά'μαι εδώ, με τις επιπολαιότητές μου, τις χοντράδες μου, τις ευαισθησίες μου, τις αγριάδες μου, τις μαλακίες μου, την αγκαλιά μου, το φιλί μου. Ίσως για μένα, ίσως για σένα, ίσως για μας. Εδώ. Κι'ας λείπω. Κι'ας είσαι μακρυά. Κι'ας κρύβεσαι στα σκοτάδια. Μέχρι να δεις πόσο λάμπει ένα δάκρυ σου. Μέχρι να δεις το φως. Μέχρι να χαμογελάς όταν κοιμάσαι κι'όταν ξυπνάς. Με μια καλημέρα. Κι'ας μην είναι η δικιά μου. Με μια καληνύχτα. Και μια δικιά μου. Καληνύχτα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: