Κι'απόψε όπως κάθε νύχτα βγήκαν σεριάνι οι ψυχές και τα κορμιά, να κλάψουν ή να γλεντήσουν, να γελάσουν ή να ριγήσουν, να θυμηθούν ή να ξεχάσουν, τον πόνο, τον έρωτα, την αγάπη... Βρίσκουν παρηγοριά σ'ένα τραγούδι, σ'ένα τσιγάρο, σ'ένα ποτό, σε μια ψυχή, σ'ένα κορμί... Να ηρεμήσουν, να τους φύγει ο σεφτάς, ο νταλκάς, ο πόθος, το πάθος έστω για λίγο. Ή και πολύ. Να βρουν ν'αγαπήσουν, να ποθήσουν, να σκιρτήσουν, να ριγήσουν, να ανάψουν, να ονειρευτούν. Για ακόμη λίγο. Για λίγες βραδιές. Μέχρι να ξανάρθουν οι βραδιές της μοναξιάς, του πόνου, του πόθου, μέχρι να ξαναβγούν σεριάνι για να ξεχάσουν, κλαίγοντας ή γλετώντας, γελώντας ή σκιρτώντας, μ'ένα ποτό, ένα τσιγάρο, ένα τραγούδι, σε μια καρδιά, σ'ένα κορμί, μ'ένα χάδι, ένα φιλί, ένα χαμόγελο, μια ηδονή... Όποια νύχτα κι'αν είναι η αποψινή... Καληνύχτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου