Φτάνει που υπάρχεις...

Με το φεγγάρι ολόγιωμο να μου χαμογελάει και πάλι, όπως και γω, δίνοντάς μου δύναμη όπως το αίμα των παρθένων στους βρυκόλακες να συνεχίσω, με ότι κατηγορώ να το κάνω αλλά τόσο διαφορετικά λες και είναι κάτι εντελώς άγνωστο κι'ότι με κατηγορούν να κάνουν, κάποιες φορές τόσο όμοια που ούτε εγώ ο ίδιος δε μπορώ να ξανακάνω δεύτερη φορά, με τον κόσμο να επιβεβαιώνει κάθε στιγμή πως είναι όπως τον βλέπω τελικά κι'όχι όπως νομίζει ότι είναι, με συμπεριφορές τόσο προβλέψιμες που δε μπορούν παρά να με κάνουν ακόμα πιο απόλυτο στα συμπεράσματά μου, με τον κόσμο να είναι τόσο ίδιος μέσα και έξω απ'το νετ ή καλύτερα μέσα και έξω απ'την ζωή, με τα παραμύθια να φαίνονται αληθινά, τα ψέματα να υπάρχουν σαν αλήθειες, τα κόμπλεξ να γίνονται πρωτερήματα, με βαλίτσες γεμάτες και εισιτήρια να γράφουν τ'όνομά μου, με έρωτες και πάθη παραμυθένια στο μυαλό και αηδιαστικά στην πραγματικότητα, με άρνηση της φύσης και τάση επιβολής του εγωισμού μας, με τις γυναίκες να είναι τόσο όμοιες και τόσο διαφορετικές, ανεξαρτήτως ηλικίας και τους άνδρες να είναι πάντα παιδιά, ανεξαρτήτως ηλικίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις που έγιναν εγκληματίες γητευτές χαζών κοριτσιών ανεξαρτήτως ηλικίας, και τους πραγματικούς άνδρες να βλέπουν και να σιωπούν κλαίοντας μέσα τους για τα λάθη που έκαναν και μας άφησαν στην κατάντια μας, με όλους μας να είμαστε ίδιοι και να πολεμάμε να αποδείξουμε τη διαφορετικότητά μας, επειδή δε φρόντισε κάποιος να μας κρεμάσει μια κουδούνα για να ξεχωρίζουμε, με τα μυαλά στα κάγκελα, τα μουνιά σεριάνι, τις πούτσες παρέλαση, να αποχαυνωνόμαστε με το όπιό μας, το πήδημα, είτε σαν ενεργητικοί καπνιστές είτε σαν παθητικοί, με ότι μας χαλά να το παντετάρουμε κι'ότι μας κάνει καλύτερους να το κρύβουμε γιατί θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία, με το 'γαμάτε γιατί χανόμαστε' να γίνετε μοτό και πάλι και επιτακτική ανάγκη, με τα όνειρα του κόσμου να παίρνουν όψεις χαρτονομίσματος και συναίσθημα ενός χυσίματος πηδήματος 11 λεπτών σ'ένα φτηνό μπουρδέλο, ανακαλύπτω ξανά πόσο ωραία είναι η ζωή όταν την αγαπάς και σ'αγαπά, ή στην έσχατη περίπτωση, αν δεν σ'αγαπά, όταν τη γαμάς και δεν την αφήνεις να σε γαμήσει, κι'ας λένε όλοι ότι θέλουν προσπαθώντας να δείξουν ότι δεν υπάρχει κι'ας ζει, ενώ καταλαμβαίνουν πόσο εύκολα μπορείς και μπορώ και μπορεί κάποιος να διαβάσει το μυαλό τους και την καρδιά τους. Φτάνει που υπάρχω... Μου φτάνει που υπάρχεις... Έχω κι'ένα αεροπλάνο να προλάβω... Καληνύχτα...