Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Κακή συνήθεια...



Του Αγίου Πνεύματος σήμερα... Του κατακλυσμού... Έβρεξε και σήμερα. Καταρρακτωδώς. Καταιγίδες πλάκωσαν, λες κι'ήθελαν να μου θυμίσουν και πάλι τι είμαι, ποιος είμαι...

Για πρώτη φορά εδώ και καιρό δεν ανησύχησα για τις σοδειές μου, τα εισοδήματά μου, τα ζώα μου. Διέγραψα όλα τα παιχνίδια, αυτοδιαγράφηκα από όλα τα groups, διέγραψα αρκετά 'like' που είχα κάνει σε σελίδες... Κάποιος θα πει πως σαν καρκίνος μαζεύομαι στο καβούκι μου και πάλι και σε λίγο θα εξαφανιστώ...

Και κάποιος ίσως ρωτήσει γιατί. Αν και αρκετοί θα πουν πως ξέρουν, πως κατάλαβαν. Αυτό δεν κάνουμε όλοι? Όλοι ξέρουμε, όλοι συμβουλεύουμε, όλοι απαιτούμε, όλοι ζητάμε, όλοι επαιτούμε, όλοι κρίνουμε, όλοι είμαστε σωστοί, όλοι ζητάμε συναίνεση απ'τον άλλο εννοώντας να υποκύψει στα θέλω μας, όλοι κατακρίνουμε τον πράττοντα κι'όχι την πράξη, όλοι είμαστε στην εσχάτη ίσοι με τους άλλους τουλάχιστο, όλοι φταίμε τους άλλους, τη μοίρα μας, το Θεό, όλοι απογοητευτήκαμε απ'τους άλλους επειδή μας έδειξαν άλλο πρόσωπο απ'αυτό που είναι πραγματικά, όλοι βλέπουμε γύρω μας και ποτέ μπροστά μας ή μέσα μας, όλων οι καθρέφτες μας δείχνουν ότι μας αρέσει...

Οι ερωτήσεις πονάνε. Περισσότερο πονάει το ότι ρωτάς. Οι απαντήσεις ίσως πονέσουν. Περισσότερο εμένα που θα τις δώσω... Μη ρωτάς λοιπόν. Και μη ζητάς. Πάρε ότι σου προσφέρεται κι'απόλαυσέ το. Στο κάτω κάτω είμαι εδώ. Ακόμα κι'έτσι. Κι'ας είναι διαφορετικά απ'ότι συνήθισες. Τό'ξερες, η συνήθεια αρκετές φορές είναι κακό πράγμα. Και είμαι πολύ κακή συνήθεια. Γιατί απλά κανείς δεν είναι σαν εμένα. Και κανείς δε χαράζει ανεξίτηλα όπως εγώ. Κανείς...

6 σχόλια:

Joyce είπε...

Σα κακό dejavu ήταν αυτό... δεν είναι η απογοήτευση που σε πάει πιο μακριά αλλά οι απαντήσεις που θα δώσεις στις σωστές ερωτήσεις. Και θα συμφωνήσω μαζί σου για τις ανεξίτηλες καρκινοχαρακιές... καλημέρα Αυτοκράτορα!

Levina είπε...

Οι ερωτήσεις δεν πονάνε, οι απαντήσεις που πρέπει να δώσουμε με το μυαλό βουτηγμένο βαθιά στην καρδιά πονάνε (πονάνε ακόμα και αν τελικά δεν τις δώσουμε και τις φυλάξουμε μέσα μας )…
και φυσικά κανένας δεν είναι σαν εσένα γιατί κανένας δεν μοιάζει με
κανέναν και ας θέλουν μερικοί να μας ρίξουν στο ίδιο τσουβάλι!

Το τραγούδι λέει……Αγάπη τι δύσκολο πράγμα!!
Εγώ θα πω……Καρκίνος τι δύσκολο πράγμα!!.....ειδικά να συμβιώνεις μαζί του…

καλή σου μέρα Last Emperor

Ανώνυμος είπε...

Μου άρεσε πολύ αυτο το:
Να παίρνεις ό,τι σου προσφέρεται!
Ειναι φιλοσοφία ζωής και την ενστερνίζομαι συχνά!
Αρκει να δινουμε κι εμεις κι οχι μονο να παιρνουμε.

Και να δινουμε απλόχερα, όπως μας προσφέρονται και πράγματα-αισθηματα, απλόχερα!

Καλημερα

Emperor είπε...

Joyce αν φτάσεις να απαντάς σε κάποιον σημαίνει πως ήδη τον εμπιστεύτηκες. Ή τον βαρέθηκες. Αν απαντήσεις ξαλαφρώνεις. Αν όχι?

Υ.Γ.Οι καρκίνοι είναι τα πιο δυνατά ζώδια, κι'ας είναι και τα πιο ευαίσθητα. Γιατί όλοι ξεχνάνε πως κάποτε δαγκώνουν κι'όλας διερωτούμαι.

Καλησπέρα! :)

Emperor είπε...

Levina αν δεν πονάς γι'αυτά που έχεις κάνει ή πάθει τότε ούτε οι απαντήσεις θα πονέσουν ούτε οι ερωτήσεις. Απλά κάποιες φορές διαισθάνεσαι το λόγο που σε ρωτάνε κάτι και το τι θα νοιώσουν και θα σκεφτούν, ότι κι'αν απαντήσεις. Τότε πονάς...

Υ.Γ. Γι'αυτό οι καρκίνοι είναι τα τέλεια παιδιά κι'οι τέλειοι εραστές. Δε μένεις πολύ καιρό μαζί τους για να χρειαστεί να συμβιώσεις. :Ρ

Καλησπέρα! :)

Emperor είπε...

Coula... άπλωσε τα χέρια σου... :Ρ

Καλησπέρα! :)