Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Προχωρώ...



Να επιστρέφεις είναι πάντα σημαντικό. Μόνο τότε ξέρεις αν πραγματικά προχώρησες, αν πραγματικά η φυγή σου, ολιγοήμερη, ολιγόωρη, μακροχρόνια, άξιζε. Αν πραγματικά χρειαζόταν, αν σε βοήθησε, αν σε ωφέλεσε. Αν πήρες κάτι, πολύ ή λίγο δεν έχει σημασία, αν άλλαξες κάτι στη ζωή σου, πολύ ή λίγο δεν έχει σημασία. Δεν πειράζει αν επιστρέφοντας κάνεις τα ίδια πράγματα. Σημασία έχει αν τα κάνεις με τον ίδιο τρόπο ή όχι, αν τα βλέπεις με το ίδιο μάτι ή όχι. Ίσως σταματήσεις να κάνεις αρκετά απ'αυτά, για λίγο, για πολύ, για πάντα. Καιίσως ξεκινήσεις να κάνεις καινούρια, για λίγο, για πολύ, για πάντα. Ακόμα κι'αν άλλα λες τώρα από πριν, ακόμα κι'αν αυτά που λες τώρα είναι λάθος, πάλι σημαντικό είναι. Αν μη τι άλλο μπήκες στη διαδικασία της αλλαγής, της σκέψης, της ανάλυσης, της αμφισβήτησης δεδομένων, κατεστημένων, μιας ολόκληρης ζωής, εσένα. Αμφισβήτησης με αναλύσεις και λύσεις. Και το σημαντικότερο, αν ότι άφησες πίσω σου φεύγοντας, επιστρέφοντας το βρίσκεις ίδιο ή διαφορετικό. Όχι, το πιο πιθανό αυτό δεν άλλαξε. Εσύ άλλαξες. Εκτός αν είναι ίδιο, αν ακόμα θες να το ζήσεις ή να το αποφύγεις με τον ίδιο τρόπο όπως πριν φύγεις. Σα να μην έφυγες ποτέ...

Το πώς πέρασα στην Αθήνα είναι κάτι που απασχολεί φαίνεται. Άλλους από ενδιαφέρον, άλλους από περιέργεια, άλλους από απορία κατά πόσο έκανα ότι πίστευαν ότι θα κάνω ή όχι, με κυριότερο το αν ξενοπήδησα, όντας παντρεμένος, ή όχι. Μπορώ να περιγράψω ποικιλοτρόπως το διήμερό μου. Αναλυτικά, ημερολογιακά, συναισθηματικά, διανοητικά. Τι σημασία έχει? Για παράδειγμα, είδα και άκουσα Λάτσιο, Μακρυπούλια, Παπαδάκη, Χούτρη, είδα 2 όπερες στο Ηρώδειο (τα σκαλιά με σκότωσαν, ακόμα πονάω τα πόδια μου), πέρασα απ'την Κλαυθμώνος, έζησα για λίγο το Σύνταγμα, βράδυ και μεσημέρι, υπέγραψα για το δημοψήφισμα (φωτογραφίες απ'το κινητό μου έπονται), γνώρισα από κοντά αγαπημένα άτομα πίνοντας καφέ και συζητώντας, διάβασα ένα ολόκληρο βιβλίο, και, παρ'όλο που είχα και τηλέφωνα και μια πρόταση για ένα κλαμπ από ένα άγνωστο στην πλάκα, δεν ξενοπήδησα. Δεν ήταν μέσα στα πλάνα μου για την Αθήνα, δεν ήταν μέσα στις ανάγκες μου για το συγκεκριμένο διήμερο και γενικά πλέον (φαίνεται ξεπέρασα το στάδιο της κρίσης ηλικίας και του πειραματισμού για επιβεβαίωση ή όχι των συμπερασμάτων μου, τον απόψεών μου και του εαυτού μου και έμεινε πλέον ένα ευχάριστο παιχνίδι με λίγη επικινδυνότητα), δεν το επιδίωξα, δε μού'τυχε, δεν τό'κανα. Και δε νομίζω να έχω χάσει απ'την ταυτότητά μου ή τα χαρακτηριστικά μου σαν άτομο ή σαν ιδιότητα επειδή δεν έγινε. Στο κάτω κάτω, μπορεί να συνδυάζω κάποια πράγματα για να μην προκαλώ, δε σημαίνει όμως πως γυρεύω και προφάσεις και ευκαιρείες για να τα συνδυάσω.

Πριν ξεκινήσω για Αθήνα είχα ένα πρόγραμμα στο μυαλό. Πέτυχε σχεδόν ολόκληρο. Απλά, ενώ το είχα στο μυαλό, σκεφτόμουνα πως ίσως τίποτα να μην πήγαινε όπως σχεδιάστηκε. Κι'αυτό είναι κάτι που κάνω πάντα πλέον. Δεν περιμένω, δεν αγωνιώ, αφήνω εναλλακτικές λύσεις, οπότε η ελπίδα και το όνειρο μπορούν να πραγματοποιηθούν αφήνοντας ικανοποίηση αλλά πλέον δεν αφήνουν απογοήτευση, θυμό, λύπη, αν δεν συμβούν. Τουλάχιστο όχι στο βαθμό που άφηναν παλιά. Όλα είναι στο μυαλό δε λέμε? Εκτός αυτού, έχω συνειδητοποιήσει πως είμαι πολύ τυχερό άτομο, άρα ποτέ δεν χάνω, ακόμα κι'αν χάσω. Ακόμα και τα ψέματα κι'η αδικία άρχισαν να με ενοχλούν λιγότερο, πολύ λιγότερο. Και στο κάτω κάτω, ο κόσμος είναι ένα μωσαϊκό. Για όλες τις ψηφίδες υπάρχει χώρος, δε σημαίνει πως θά'ναι για όλες στο στέμμα ή στα μάτια.

Επέστρεψα. Κι'όλα είναι τα ίδια αλλά τόσο διαφορετικά. Η Αθήνα για ακόμα μια φορά όχι μόνο δε μ'απογοήτευσε, όχι μόνο με μάγεψε, αλλά με έμαθε ακόμα κάτι σπουδαίο και χρήσιμο, μου άνοιξε ακόμα ένα παράθυρο της ψυχής μου, ακόμα μια πόρτα του μυαλού μου. Δεν ξέρω αν και πότε θα ξαναπάω. Δεν έχει σημασία. Όταν επιστρέφεις πάντα ανακαλύπτεις κάποια μονοπάτια που σε καλούν να τα ακολουθήσεις. Μονοπάτια που άλλοτε σε οδηγούν σε φωτεινές λεωφόρους, άλλοτε σε απότομες ανηφοριές, άλλοτε σε απόκρυμνους γκρεμούς. Όταν επιστρέφεις βλέπεις, ή τουλάχιστο πρέπει να βλέπεις, διαφορετικά και καλύτερα. Και στο κάτω κάτω κάθε ταξίδι στην Αθήνα και σε κάθε Αθήνα που έχω ξαναπάει είναι κι'αυτό μια επιστροφή. Μια επιστροφή που μου δείχνει πως τελικά, ακόμα κι'αν δεν το είχα συνειδητοποιήσει ή δε μ'άφηναν να το συνειδητοποιήσει τόσο καιρό, προχωράω. Μέσα από γκρεμούς, δύσβατες ανηφόρες, λαμπερές λεωφόρους, εναλλαγές φωτισμού, σκέψεων, συναισθημάτων, αλλαγές δορυφόρων, φίλων, ερωμένων, σκοπών, επιτυχιών κι'αποτυχιών, αλλά με την ίδια ψυχή, το ίδιο πνεύμα, ίδιος εγώ. Ίδιος με ακόμα μια ψηφίδα στο σχέδιο προχωρόντας στην ολοκλήρωση του έργου. Κι'αν όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη, η Ρώμη ποτέ δεν είναι η ίδια όταν επιστρέφεις από άλλο δρόμο κάθε φορά. Και όχι. Η διαδρομή είναι σημαντική αλλά ανώφελη αν δεν φτάσεις. Και μόνο προχωρόντας φτάνεις. Προχωρώ λοιπόν, μιλώντας, σιωπώντας, χαμογελώντας. Όπως έμαθα τόσο καιρό, κι'ας μην το συνειδητοποιούσα. Όπως αξίζει σ'έναν Αυτοκράτορα. Όπως αξίζει σε μένα...

7 σχόλια:

Levina είπε...

Κάθε φυγή , όπου κι αν είναι αυτή, είναι μια ανανέωση, για το μυαλό, για την ψυχή, για το μάτι. Γυρίζοντας τα βλέπεις όλα πιο διαφορετικά, όλα πιο καθαρά, μπορείς να βάλεις τις ψηφίδες του παζλ στην σωστή τους θέση, ενώ πριν αναρωτιόσουν πως άραγε να το κάνεις αυτό? Είναι σαν την ζωγραφική, αν δεν δεις τον πίνακα από μακριά δεν καταλαβαίνεις την έκταση και την ποιότητα του έργου και αν το ξανακοιτάξεις την άλλη μέρα θα το δεις με διαφορετικά μάτια και θα το κρίνεις με διαφορετικά κριτήρια.

Astrofegia είπε...

Ακριβώς έτσι ένοιωσα μετά από μια δική μου επιστροφή απ' ένα διήμερο στην Αθήνα...
Ακριβώς όπως εσύ, Αυτοκράτορα...
Επέστρεψα ίδια μα τόσο διαφορετική συγχρόνως...!
Να 'σαι καλά για όσα μου θυμίσες.
Καλή σου μέρα! ;)

Joyce είπε...

Λατρεύω αυτά τα ταξίδια! Χωρίς προσδοκίες, ανοιχτό μυαλό και δεκτική διάθεση. Ο τρόπος που το διατύπωσες είναι απλά αξιοζήλευτος. Κράτα αυτή την αίσθηση και μην αφήσεις τίποτα να τη χαλάσει. Ακόμα καλύτερα μετέδωσέ την σε όποιον είναι δίπλα σου.
Καλησπέρες! :)

ΥΓ: Μείνε σε κίνηση!

Emperor είπε...

Levina ακριβώς έτσι... Φαίνεται έχεις φύγει αρκετές φορές, άρα έχεις επιστρέψει το ίδιο αρκετές... Σε φιλώ...

Emperor είπε...

Astrofegia μου τί άλλο έκανες στην Αθήνα εκείνο το διήμερο? ;) Φιλιά...

Emperor είπε...

Joyce ελπίζω να στην μετέδωσα...

Υ.Γ.Είμαι...

Σε φιλώ...

Astrofegia είπε...

Βολτούλες...! :))))