Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Έρχομαι...



Όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε σένα... Εγωιστικό. Ίσως έτσι ν'ακούγεται. Όμως αν δεν υπάρχεις εσύ δεν υπάρχουν οι άλλοι, δεν υπάρχει το εμείς. Ισχυρό 'εμείς' σημαίνει δύο ισχυρά 'εσύ', δηλαδή 'εγώ'. Ισχυρά εννοώντας υγιή και δυνατά, όχι μπρατσωμένα...

Διαβάζω Μπουσκάλια. Άλλοι λένε αυτοκτόνησε, άλλοι λένε πέθανε από καρδιακή προσβολή. Χάρηκα. Όχι επειδή πέθανε, ούτε γι'αυτά καθ'αυτά που διαβάζω, γνώσεις και συναισθήματα με άλλες λέξεις βαλμένα. Απλά ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Τη στιγμή που κάποιος που μοιάζουμε αφάνταστα σε πάρα πολλά, ακόμα και στον τρόπο αντίδρασης ή χρήσης των λέξεων, ακόμα και στα θέματα που συνήθως αναπτύσουμε, έπρεπε να μου θυμίσει πως είναι ωραίο και συνάμα επιβάλλεται οι πλείστοι να σε 'απομακρύνουν' και να σε σχολιάζουν πίσω σου. Μέσα γράφει 'Μ'αρέσει που είμαι τρελλός. Όταν είσαι τρελλός οι άλλοι σ'αφήνουν στην ησυχία σου να κάνεις ότι θες'. Πόσο ωραία νοιώθω. Και περισσότερο χαίρομαι επειδή νοιώθω ωραία τις τελευταίες 3 βδομάδες, πριν αρχίζω τον Μπουσκάλια...

Είμαστε μια κοινωνία τηλεχειριζόμενη. Το κεφάλι μας είναι γεμάτο άχρηστες και επίφοβες πληροφορίες, οι οποίες μας καταστρέφουν πνευματικά, ψυχικά, ηθικά. Και με βάση αυτές και τη νοοτροπία που αναπτύξαμε διεκδικούμε το δίκηο μας. Διεκδικούμε τα κεκτημένα. Κεκτημένα τα οποία μας παραχωρήθηκαν, δεν τα αποκτήσαμε. Έχουμε μάθει να ζητιανεύουμε, να απαιτούμε, να περιμένουμε και να μην κάνουμε τίποτα παρά να διαμαρτυρόμαστε. Μα οι επαναστάσεις δεν έγιναν με πορείες και φωνές. Έγιναν με αίμα, θύματα, πράξεις ηρωισμού. Δεν καταλαμβαίνει κανείς πως το να φωνάζουμε μας κάνει κακό επειδή χάνουμε την όρεξη για αλλαγή, τον ενθουσιασμό για επανάσταση, την ικανότητα της δράσης. Όταν έπαψαν να διώκουν τους Χριστιανούς, γεννήθηκαν οι αιρέσεις. Όταν νικούσαμε γεννήθηκε η χλιδή κι'η φιλοδοξία κι'η ζήλεια και έφεραν την προδωσία. Βλέπεις, τόσο καιρό που είμασταν χορτάτοι δε μας ενδιέφερε αν μας εξαπατούσαν, μας έκλεβαν, μας εκμεταλλεύονταν. Τώρα ξύπνησε το δίκηο και η ηθική μέσα μας...

Στην Κλαυθμώνος Gay Parade 2011, αιτεία που ΟΛΑ τα ξενοδοχεία της Αθήνας είναι γεμάτα. Στο Σύνταγμα άδειες κατσαρόλες, άδεια στομάχια, άδειες τσέπες, άδειες καρδιές. Και γω στη μέση να περιφέρομαι, παρατηρώντας για άλλη μια φορά εκφράσεις, συναισθήματα, ζωή. Και αυτό είναι το ωραίο της ζωής. Οι ασχήμιες της. Γιατί αυτές σε κάνουν δυνατό, αυτές σε κάνουν να χρησιμοποιήσεις το δικαίωμα της επιλογής ως προς το πώς θα τη δεις, πώς θα αντιδράσεις, πώς θα συνεχίσεις, αν θα συνεχίσεις. Αυτές σου δίνουν την ευκαιρεία να χαρείς με τα καλά και να τα εκτιμήσεις. Αυτές σου δίνουν την ευκαιρεία ν'αγαπήσεις. Στο κάτω κάτω η ζωή υπήρχε πριν από σένα και θα υπάρχει και μετά από σένα. Και δε σου χρωστά τίποτα. Εσύ της χρωστάς. Είσαι ένα θαύμα δημιουργίας. Κάνε το θαύμα σου. Αγάπησε, ερωτεύσου, χαμογέλα, συγχώρεσε, αγωνίσου, ζήσε. Γιατί στο τέλος εσύ θα χαρείς ή θα μετανοιώσεις. Η ζωή θα χαμογελάσει, θα σ'αποχαιρετήσει και θα συνεχίσει...

Έρχομαι... Κι'αν δε με περιμένεις όπως περιμένω δεν πειράζει... Το όνειρο το έζησα ήδη... Και είναι τόσο όμορφο...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σε περιμένω,,,εσένα η οποιον άλλο ειναι ναρθει...να σε δω και να με δεις, ν ακουστούμε απο κοντα και όχι απο κάποιες σειρές.

Ανώνυμος είπε...

Ραντεβουδάκι μυρίζομαι!!! :)))
Αφου βρεθειτε κι αγαπηθειτε, ελάτε μαζι στο Συνταγμα,σε ραντεβου με μενα!
Να νιωσετε τον παλμο και να αγαπηθειτε παραφορα.

ΥΓ Ολο ερχομαι κι ερχομαι...εισαι! Ελα επιτέλους. Μας έπρηξες....χαχαχα
Να περασεις τελεια ο,τι κι αν κάνεις, κι οπου κι αν πας.

φιλια

Emperor είπε...

Φτάνει να μείνει κάτι...

Emperor είπε...

Κούλα το'βρηκες. Ραντεβού με την ιστορία. Λες να με στήσει και πάλι? :)

Στο Σύνταγμα θά'ρθω. Σάββατο. Στέμμα δεν θα φορώ. Θα με καταλάβεις? :)

Ευχαριστώ! Επίσης!

Φιλιά!