Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Μέσα σου...


Φθινοπώριασε. Η πανσέληνος πλησιάζει. Θέλω να γράψω. Μα πάλι διστάζω. Θέλω να γράψω για πολλά. Μα για όλα σχεδόν έχω γράψει. Για την αγάπη, τον έρωτα, τα πάθη, τους πόθους, τα ένστικτα, τη λογική, το σεξ, το βρώμικο πήδημα... Το μυαλό μου δουλεύει ακατάπαυστα. Σκέφτεται γράφοντας σε σένα παρά μιλώντας σε μένα. Ποια είσαι? Τι σημασία έχει? Ίσως όλες, ίσως κάποιες, ίσως καμία, ίσως μία. Γονίδια? Πιθανόν. Μπαμπάς, παππούς και πάει λέγοντας. Τρέλλα? Ακόμα πιο πιθανόν. Ουδέν καλόν αμιγές κακού. Ανωριμότητα? Πες μου κάτι καινούριο. Παιχνίδι? Ζωή δεν το λένε αυτό? Αίσθημα? Όχι πια. Ή καλύτερα, όχι τόσο έντονο πια. Συναίσθημα? Δεδομένο. Τίποτα δε γίνεται χωρίς συναισθηματική σύνδεση κι'επαφή. Όχι όπως το θες. Δεν είμαι ότι θες. Είμαι ότι θά'θελες, όχι ότι θες, ότι θα επιθυμούσες, όχι ότι επιθυμείς. Σκοπός? Μα το δήλωσα επανειλημμένα. Δεν ακούς. Ποτέ δεν ακούς. Πάντα θες όλα όπως τα θες. Να περνάμε καλά. Εσύ λόγω εμένα, και γω λόγω εσένα λόγω εμένα. Όχι λόγω εσένα. Όχι πάντα τουλάχιστο. Λόγω εσένα λόγω εμένα. Δύσκολο? Τι είναι εύκολο? Παιχνίδι είναι, όχι γλειφιντζούρι. Νικητές κι'οι δυο. Δε μ'ακούς. Δε φταις. Την καταιγίδα δεν την ακούς. Ούτε την προβλέπεις. Ξαφνικά είσαι μέσα στη βροχή. Δροσίζεσαι, ποτίζεσαι, ζωντανεύεις, βλαστάς, ανθίζεις, λάμπεις, μοσχοβολάς... Θα φύγει. Κράτησε τη ζωή που σού'δωσε. Κράτησε τη χαρά, την ηδονή. Ο ήχος, η γεύση, η αφή, οι αισθήσεις στο μυαλό αποτυπωμένες, ζωντανές. Μια κιθάρα που σ'αγγίζει. Ηδονή για τρεις. Κιθαρίστας, κιθάρα, ακροατής. Έρωτας. Θα με θυμάσαι. Ευχάριστα ή δυσάρεστα, όνειρο ή εφιάλτης. Το πως τ'αποφασίζεις εσύ. Εγώ? Απλά υπάρχω. Όπως η ηδονή απ'τον ήχο μιας κιθάρας μέσα στην καταιγίδα, μέσα μου... Μέσα σου...

2 σχόλια:

ναυτιλος είπε...

Μεγαλη κουραση διακρινω..και πολυ μεγαλη προσπαθεια.Αλλα μερικά πραγματα είναι τόσο απλά..

Emperor είπε...

Είναι... Και είμαι... Καλησπέρα! :-)