Υπάρχω...

Δεν θυμάμαι... Αλλά νομίζω ποτέ μου δεν πίστευα στις συμπτώσεις. Επειδή πάντα πίστευα πως τα πάντα γίνονται ή δε γίνονται για ένα σκοπό. Ακόμα και τα κακά, και οι ήττες. Απίστευτο το πόσο μπορεί να σε συνταρράξει ένα τηλεφώνημα από μια άγνωστη, ένα μήνυμα από μια άγνωστη, μια σκέψη ή μια απόφαση σε στιγμή που δεν περιμένεις, ένα χαμόγελο, μια διαγραφή, ένας καυγάς, μια άγνωστη που της χάρισες το γέλιο, την ηδονή, τη ζωή. Απίστευτο το πόσο μπορεί να σε δυναμώσει ότι σκοτώνει τους άλλους, να σε σκοτώσει ότι δίνει ζωή στους άλλους. Απίστευτο? Τίποτα δεν είναι απίστευτο απ'τη στιγμή που πιστεύεις στα όνειρα, πιστεύεις στα θαύματα, πιστεύεις σε σένα... Πιστεύω σε μένα... Πιστεύω... Είμαι σίγουρος... Είμαι δυνατός... Ζω... Υπάρχω...