Χαμογέλασέ μου...

Λατρεύω τις γυναίκες. Τόσο που το δήλωσα επανειλημμένα πως αν γεννιόμουνα γυναίκα σίγουρα θα ήμουνα λεσβία. Κι'ας θυμώνω κάποτε με τις γυναίκες. Κι'ας τ'ακούνε κάποτε από μένα. Και τις λατρεύω περισσότερο σε δύο περιπτώσεις. Η μια είναι όταν χαμογελάνε, ακόμα κι'όταν γελάνε δυνατά. Γι'αυτό πάντα φροντίζω να μιλάω και να είμαι με γυναίκες που χαμογελάνε. Και χαίρομαι όταν χαμογελάνε ακόμα περισσότερο επειδή μιλάνε μαζί μου, επειδή είναι μαζί μου, επειδή είμαι εγώ. Γνωστές, άγνωστες, φίλες, γκόμενες, απλά να μου χαμογελάνε. Και κάθε πρωί κοιτάω τις γυναίκες μέσα στ'αυτοκίνητα, στα πεζοδρόμια, παντού. Το χαμογελαστό πρόσωπο φαίνεται, ακόμα κι'αν δε χαμογελάει. Λάμπουν τα μάτια. Κι'απ'το τηλέφωνο νοιώθω τη χαρά τους όταν μιλάνε και χαμογελάνε, κι'ας είναι επειδή τους το μεταδίδω εγώ. Και χαίρομαι όταν τη στιγμή που δε μπορώ να τις δω, δε χαμογελάω, είμαι κάπως, το διαισθάνονται και μου χαρίζουν γλυκύτητα και χαμόγελα για να νοιώσω καλύτερα. Όπως σήμερα... Τελικά ίσως αυτή να είναι η αιώνια ευτυχία. Μια γυναίκα, ένα χαμόγελο, ένα τραγούδι, ένα τριαντάφυλλο... Ή μια χαμογελαστή γυναίκα μ'ένα τριαντάφυλλο να τραγουδάει... Ψιθυριστά... Στην αγκαλιά μου... Καληνύχτα...