Από μικρό με έμαθαν να ζητιανεύω την αγάπη. Να είμαι φρόνιμος για να μ'αγαπάνε, αλλά δεν ήμουνα πληρώνοντας κάθε λάθος, κάθε αταξία, κάθε σκανδαλιά, να παρακαλάω για μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χάδι της μαμάς, του μπαμπά, της γιαγιάς, του παππού... Να είμαι καλός αλλά άτακτος μαθητής κι'η αγάπη των δασκάλων νά'ναι περισσότερο προβληματισμός ή συμπόνοια... Μέχρι που έγινα καλό παιδί. Κι'όλοι μ'αγαπούσαν. Και συνέχισα να είμαι καλό παιδί. Και συνέχισαν να μ'αγαπάνε μέχρι το πρώτο λάθος. Κάποτε το δεύτερο. Κι'ανακάλυψα πως μ'αγαπούσαν επειδή έπαιρναν από μένα. Και μου έδιναν για να πάρουν. Κι'αγάπησα. Και μια, και δυο, και τρεις... Όπως μ'έμαθαν ν'αγαπάω. Δίνοντας για να πάρω. Δε ζητούσα και πολλά. Μόνο αγάπη. Αλλά δε βρήκα. Τουλάχιστο όπως την ήθελα. Μ'αγάπησαν επειδή τους γέμιζα τη μοναξιά, τους έκαιγα το κορμί, τους ταξίδευα το μυαλό, τους φώτιζα την καρδιά... Μ'αγάπησαν επειδή μπορούσαν να βασιστούν πάνω μου για τα δύσκολα, τα περίεργα, τα απίθανα, επειδή ήμουνα κάτι περισσότερο απ'αυτούς και μπορούσαν να φανούν αυτοί αντί εγώ... Μέχρι που έμαθα τι είναι η αληθινή αγάπη. Με το δύσκολο τρόπο. Και συνέχισα να προσπαθώ να βρω την αγάπη, απλά αγαπώντας, απλά δίνοντας, μη ζητώντας. Και θέλησαν να με φυλακίσουν για να μ'έχουν για πάντα. Και θέλησαν να με αλλάξουν για να μ'αγαπήσουν, για νά'μαι όπως αυτός στο μυαλό τους, και θέλησαν να με κάνουν καλύτερο και δε γινόμουνα. Και η αγάπη γίνεται πόνος, θυμός, οργή, βία, δάκρυ... Κι'ας μ'αγάπησαν όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, μ'όλο του το είναι που τελικά υπήρχε επειδή υπήρχα και έπαψε να μ'αγαπά όταν έπαψα να υπάρχω όπως μ'ήθελε... Κάποτε σκέφτομαι πως απλά έχω λάθος αντίληψη, πως εγώ είμαι αυτός που δεν ξέρω ν'αγαπάω, που δεν ξέρω να εκτιμάω την αγάπη. Και προσπαθώ να δω ποιος μ'αγάπησε για το ότι είμαι, χωρίς να περιμένει τίποτα από μένα, χωρίς να θέλει να τον αγαπήσω. Και καταλήγω στο σκύλο μου, το γάτο μου και το Θεό... Βρίσκω διέξοδο στη φιλία, στο φλερτ, στο σεξ, χαρίζοντας γέλιο, ικανοποίηση, και παίρνοντας, χωρίς αξιώσεις. Μια απογοήτευση απλά σ'οδηγεί σ'άλλο κορμί, σ'άλλο χαμόγελο, όχι όμως σ'άλλο δάκρυ, όχι σ'άλλο πόνο. Θες να σ'αγαπήσω. Βλέπεις, ακόμα και συ απλά με θες να κάνω κάτι για σένα, κάτι περισσότερο. Λυπάμαι. Μάλλον δεν είμαι ικανός ν'αγαπήσω... Ο παράδεισος δεν φτιάχτηκε για μένα...
2 σχόλια:
κατ αρχην την αγαπη στα παιδια δεν τη δινουν γιατι τη ζητανε.τη δινουν ετσι απλοχερα οι γονεις κ ετσι την εισπραττουν στις περισσοτερες περιπτωσεις..αυτη ειναι και η πιο ουσιαστικη αγαπη.
Η αλλη,η αγαπη για το αλλο φυλο,θελει ανταλαγμα.και μη θαρρεις πως το ανταλαγμα ειναι κατι φοβερο,ενα χαδιζηταει,μια κουβεντα μ ενδιαφερον πραγματικο,ενα σ αγαπω που και που (αν κι εγω θαθελα καθε μερα να μου το λενε),μια αγκαλια οταν δεν μπορει να κοιμηθει απο κρυο εξωτερικο η και εσωτερικο,μια δουλεια που τη μοιραζεσαι (πχ ποτισμα),κοινες χαρες,κοινες πορειες,κοινα σχεδια.
Αλλα και μη φανταστεις οτι ο αλλοςε θελει να σε φυλακισει,γιατι να το κανει; ταχα αυτος δεν θελει την ελευθερια του; ετσι κι αλλιως κανεις δεν ειναι κανενόςΟικειοθελως παμε και γινομαστε απο σκλαβοι μεχρι και οτι θελεις της αγαπης μας..
Και δεν αλλαζουμε αυτον που αγαπαμε για καποιους χ λογους.Αγαπαμε καποια χαρακτηριστικα του,αυτα ειναι η αρχη.Τα χαρακτηριστικα παλι,δεν ειναι αναγκαιο να ειναι εξωτερικα,μπορει ν αγαπαμε τον τροπο που χτενιζει τα μαλλια του η τον τροπο που βαζει αφτερ σειβ..αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου,αλλα δεν αγαπαει μαζοχιστικα.αγαπαει περηφανα και διεκδικητικα..και ζηταει ανταλαγμα..παντα..μα παντα ομως!!!
Καλημέρα Ναυτίλε... Όλα όσα λες είναι αλήθεια και σωστά... Στη λογική... Ευτυχώς ή δυστυχώς, η ζωή μας ομορφαίνει ή ασχημίζει απ'το συναίσθημα...
Δημοσίευση σχολίου