Μπορούσες...

Υπάρχουν στιγμές που θες να φύγεις. Όχι γιατί απογοητεύτηκες. Απλά γιατί δεν ταιριάζεις. Ποτέ δεν ταίριαζες. Ποτέ δεν ανήκες στο σύνολο. Ταίριαζες με κομμάτια ψυχής απ'εδώ, κορμιά απ'εκεί, μυαλά πάραπέρα, σκέψεις λίγο πιο κάτω, συναισθήματα ακόμα πιο μακρυά, αλλά ποτέ σα σύνολο στο σύνολο. Κι'όμως μένεις. Από συνήθεια, από αλαζωνεία, από αδυναμία, από λαγνεία, από απόκρυφες επιθυμίες, ποιος ξέρει. Ίσως για να λυτρωθείς. Ίσως για να τη λυτρώσεις. Μάλλον απίθανο φαντάζει. Ο δρόμος χαράχτηκε. Αποφασίστηκε η οικοιοθελής ελεύθερη πτώση. Εσύ? Ποτέ δεν θα λυτρωθείς, παρά το ότι ξεκίνησες το ταξίδι σου στο φως. Πάντα θα υπάρχουν κομμάτια στην καρδιά σου που θα πονάνε και θα λένε 'Γιατί, αφού μπορούσες, γιατί δεν προσπάθησες κι'άλλο?'. Και δυστυχώς θά'χουν μορφή κι'όνομα. Το δικό της...